-
301.《寓言六首》 宋·王安石
父母子所养,子肥父母充。
欲富搉其子,惜哉术之穷。
霸者擅一方,窘彼足自丰。
四海皆吾家,奈何不知农。 -
302.《酬王檐叔奉使江南访茶法利害见寄》 宋·王安石
余闻古之人,措法贻厥後。
命官惟贤材,职事又留狃。
止能权轻重,王府则多有。
岂尝搉其子,而为民父母。 -
303.《寄曾子固》 宋·王安石
吾少莫与何,爱我君为最。
君名高山岳,嵑乐嵩与泰。
低心收憃友,似不让尘境。
又如沧江水,不逆沟畎浍。 -
304.《寄曾子固二首》 宋·王安石
崔嵬天门山,江水绕其下。
寒渠已胶舟,欲往岂无马。
时恩缪拘缀,私养难乞假。
低徊适为此,含忧何时写。
吾能好谅直,世或非诡诈。
安得有一廛,相随问耕者。 -
305.《劳畲耕》 宋·范成大
峡农生甚艰,斫畲大山巅。
赤埴无土膏,三刀财一田。
颇具穴居智,占雨先燎原。
雨来亟下种,不尔生不蕃。 -
306.《河豚叹》 宋·范成大
鲰生藜苋肠,食事一饱足。
腥腐色所难,况乃衷酖毒。
彭亨强名鱼,杀气孕惨黩。
既非养生具,宜谢砧几酷。 -
307.《与郑少融、赵养民二使者访古訾家洲,归憩松》 宋·范成大
飘飘竹雨润轻裘,嫋嫋松风系小舟。
安得从容兴废手,越人重上訾家洲。 -
308.《闭户》 宋·陆游
声利能令智者愚,放翁闭户养迂疏。
地炉枯叶夜煨芋,竹笕寒泉晨灌蔬。
徇俗不如翻著袜,爱山只合倒骑驴。
今朝更有欣然处,万里知心一纸书。 -
309.《上书乞祠辄述鄙怀》 宋·陆游
干禄本代耕,穷达敢自必?早遇高皇帝,九品对宣室。
妄怀犬马心,嫠纬不暇恤。
上恩等天地,腰领免斧鑕。
旋属绍兴末,阳谷瞻出日,贱臣复何幸,便殿首造膝。 -
310.《放慵》 宋·陆游
往者耕仍养,中间仕易农。
屡辞身老病,每荷上矜从。
进媿门三戟,归无亩一锺。
扶持得良药,更放几年慵。 -
311.《僧庐》 宋·陆游
僧庐土木涂金碧,四出徵求如羽檄。
富商豪吏多厚积,宜其弃金如瓦砾。
贫民妻子半菽食,一饥转作沟中瘠,赋歛鞭笞县庭赤,持以与僧亦不惜。
古者养民如养儿,劝相农事忧其饥。 -
312.《君子非好异》 宋·陆游
君子非好异,本意亦从众,居然迫所媿,难复趋一哄。
孟轲遇齐王,夫岂不欲用;万锺养弟子,乃似以利动。
惟其有辞受,百世尊道统。
岂惟圣贤哉,学者固所共。 -
313.《赵十四兄见访》 唐·王昌龄
客来舒长簟,开阁延清风。
但有无弦琴,共君尽尊中。
晚来常读易,顷者欲还嵩。
世事何须道,黄精且养蒙。
嵇康殊寡识,张翰独知终。
忽忆鲈鱼□,扁舟往江东。 -
314.《赠莆阳卓大著顺宁精舍三十韵》 宋·文天祥
人生天地间,一死非细事。
识破此条贯,八九分地位。
赵岐图寿藏,杜牧拟墓志。
祭文潜自撰,荷锸伶常醉。 -
315.《庄懿皇太后哀挽应制二首》 宋·宋祁
国启重雍祚,天推太极尊。
夏祠今化石,尧母旧题门。
不待寒泉养,空流渭水恩。
烝哉王者孝,别庙奉姜嫄。 -
316.《读苏子瞻韩干马图诗》 宋·张耒
我虽不见韩干马,一读公诗如见者。
韩生画马常苦肥,肉中藏骨以为奇。
开元有臣善司牧,四十万匹屯山谷。
养之罕用食之丰,力不曾施空长肉。 -
317.《杂咏三首》 宋·张耒
鸟鸣高屋上,饥顾朝求食。
扰扰市井人,日夜衣食迫。
岂伊理当然,或者养未得。
我歌南风诗,归坐还叹息。 -
318.《慈竹》 宋·黄庭坚
门中何物灵,有竹慈为名。
一丛涧数步,森森数十茎。
长茎覆短茎,枝叶不峥嵘。
去年笋已长,今年笋又生。 -
319.《戏赠彦深》 宋·黄庭坚
李髯家徒立四壁,未尝一饭能留客。
春寒茅屋交相风,倚墙扪虱读书策。
老妻甘贫能养姑,宁剪髻鬟不典书。
大儿得餐不索鱼,小儿得褌不索襦。 -
320.《招子高二十二韵兼简常甫世弼》 宋·黄庭坚
我行向厌次,夏扇日在摇。
甘瓜未除垄,高柳尚鸣蜩。
驾言聊摄归,飞霜晓封条。
负薪泣裘褐,公子御狐貂。