-
161.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
162.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
163.《窑头坯歌》 唐·吕岩
窑头坯,随雨破,只是未曾经水火。
若经水火烧成砖,留向世间住万年。
棱角坚完不复坏,扣之声韵堪磨镌。 -
164.《敲爻歌》 唐·吕岩
汉终唐国飘蓬客,所以敲爻不可测。
纵横逆顺没遮栏,静则无为动是色。
也饮酒,也食肉,守定胭花断淫欲。 -
165.《鵩鸟赋》 两汉·贾谊
谊为长沙王傅三年,有鵩飞入谊舍。
鵩似鸮,不祥鸟也。
谊即以谪居长沙,长沙卑湿,谊自伤悼,以为寿不得长,乃为赋以自广也。
其辞曰:单阏之岁兮,四月孟夏,庚子日斜兮,鵩集予舍。 -
166.《鹪鹩赋》 魏晋·张华
鹪鹩,小鸟也,生于蒿莱之间,长于藩篱之下,翔集寻常之内,而生生之理足矣。
色浅体陋,不为人用,形微处卑,物莫之害,繁滋族类,乘居匹游,翩翩然有以自乐也。
彼鹫鹗惊鸿,孔雀翡翠,或淩赤霄之际,或托绝垠之外,翰举足以冲天,觜距足以自卫,然皆负矰婴缴,羽毛入贡。
何者?有用于人也。 -
167.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
168.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
169.《小园赋》 南北朝·庾信
若夫一枝之上,巢父得安巢之所;一壶之中,壶公有容身之地。
况乎管宁藜床,虽穿而可座;嵇康锻灶,既暖而堪眠。
岂必连闼洞房,南阳樊重之第;赤墀青锁,西汉王根之宅。
余有数亩敝庐,寂寞人外,聊以拟伏腊,聊以避风霜。 -
170.《蚊对》 明·方孝孺
天台生困暑,夜卧絺帷中,童子持翣飏于前,适甚就睡。
久之,童子亦睡,投翣倚床,其音如雷。
生惊寤,以为风雨且至也。
抱膝而坐,俄而耳旁闻有飞鸣声,如歌如诉,如怨如慕,拂肱刺肉,扑股面。 -
171.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
172.《减字木兰花》 宋·沈瀛
不能者止。
百念灰心无所喜。
暖日和风。
手把奇文诵数通。
老来怯酒。
欲保残生期养寿。
少恕予何。
近日衰翁病觉多。 -
173.《沁园春(二鹿)》 宋·刘克庄
驯于蹇驴,清于赐驹,我行尔从。
幸柴车堪驾,何惭韩众,药苗可采,长伴庞公。
野涧泉甘,阳坡草暖,有柏叶松枝充短供。
休梦想,去游灵囿沼,入望夷宫。 -
174.《沁园春(寿竹窗兄)》 宋·陈著
吾竹窗兄,吾能评者,只将竹看。
是丹山佳气,胚月军茂直,嵩溪润脉,滋养清坚。
雪虐霜凌,风饕雨恶,撼顿侵欺今几年。
元无损,这虚心实节,却自依然。 -
175.《沁园春(寿竹窗兄)》 宋·陈著
吾竹窗兄,吾能评者,只将竹看。
是丹山佳气,胚月军茂直,嵩溪润脉,滋养清坚。
雪虐霜凌,风饕雨恶,撼顿侵欺今几年。
元无损,这虚心实节,却自依然。 -
176.《沁园春》 宋·王迈
老先生独以身免。
贤者之不出如此。
杨龟山层出,不合又去,未几又出。
靖康之变,以谏识大夫从驾入金营。 -
177.《贺新郎(为后村母夫人寿)》 宋·王迈
璎珞珠垂缕。
看花冠、端容丽服,补陀岩主。
只坐尘缘蹉一念,朱紫丛中得度。
人世福、夫人兼五。 -
178.《水调歌(题角牴人障)》 宋·程节齐
养气兼养勇,岂不丈夫哉。
何人刚欲斗力,谩向此间来。
莫论施身文绣,看取兼人胆谅,胸次尽嵬嵬。
独步登坛后,诸子尽舆台。 -
179.《蚕妇》 宋·张俞
昨日入城市,归来泪满巾。
遍身罗绮者,不是养蚕人。 -
180.《朝三暮四》 先秦·佚名
宋有狙公者,爱狙,养之成群,能解狙之意;狙亦得公之心。
损其家口,充狙之欲。
俄而匮焉,将限其食,恐众狙之不训于己也。
先诳之曰:“与若芧,朝三而暮四,足乎?”众狙皆起怒。