-
1.《谪居粮绝请学于农将田南山咏言寄怀》 明·王守仁
谪居履在陈,从者有温见。
山荒聊可田,钱镈还易办。
夷俗多火耕,仿习亦颇便。
及兹春未深,数亩犹足佃。
岂徒实口腹,且以理荒宴。
遗穗及乌雀,贫寡发余羡。
出耒在明晨,山寒易霜霰。 -
2.《谪居粮绝请学于农将田南山永言寄怀》 明·王守仁
谪居屡在陈,从者有愠见。
山荒聊可田,钱矰还易办。
夷俗多火耕,放习亦颇便。
及兹春未深,数亩犹足佃。
岂徒实口腹,且以理荒宴。
遗穗及鸟雀,贫寡发余羡。
持耒在明晨,山寒易霜霰。 -
3.《和陶劝农韵勉吾乡之学者》 宋·吴芾
士农工商,古有四民。
惟儒最贵,但患非真。
诚能力学,进必有因。
傥或中辍,岂能为人。 -
4.《和陶劝农韵勉吾乡之学者》 宋·吴芾
譬如田家,所仰黍稷。
要当早夜,勤于种植。
惰而自安,不稼不穑。
岁云暮矣,何由足食。 -
5.《和陶劝农韵勉吾乡之学者》 宋·吴芾
吾乡人物,散处川陆。
岂无艇民,生而清穆。
亦既从师,步趋随逐。
亦既穷经,访寻归宿。 -
6.《和陶劝农韵勉吾乡之学者》 宋·吴芾
奈何人性,易流难久。
才及长成,即求配耦。
稍得其资,复营南亩。
自瀑自弃,有同游手。 -
7.《和陶劝农韵勉吾乡之学者》 宋·吴芾
大抵名儒,岂患穷匮。
大抵外物,岂在侥冀。
学成道尊,富贵自至。
不学空虚,非惟自愧。 -
8.《和陶劝农韵勉吾乡之学者》 宋·吴芾
纵得美官,人亦见鄙。
若博群书,更坚素履。
虽处常流,亦超尘轨。
一旦进为,必兼众美。 -
9.《石州慢 送牛农师赴石州学正》 元·许有壬
少日襟期,不信儒冠,能把身误。
长歌拂袖南来,眼底云霄平步。
黄金散尽,三年流落京华,区区又上并州路。
官冷坐无毡,任斋盐朝暮。 -
10.《石州慢 送牛农师赴石州学正》 元·许有壬
少日襟期,不信儒冠,能把身误。
长歌拂袖南来,眼底云霄平步。
黄金散尽,三年流落京华,区区又上并州路。
官冷坐无毡,任斋盐朝暮。