-
61.《山中逢道士云公》 唐·孟浩然
春馀草木繁,耕种满田园。
酌酒聊自劝,农夫安与言。
忽闻荆山子,时出桃花源。
采樵过北谷,卖药来西村。 -
62.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
63.《赠从孙义兴宰铭》 唐·李白
天子思茂宰,天枝得英才。
朗然清秋月,独出映吴台。
落笔生绮绣,操刀振风雷。
蠖屈虽百里,鹏鶱望三台。 -
64.《献从叔当涂宰阳冰》 唐·李白
金镜霾六国,亡新乱天经。
焉知高光起,自有羽翼生?
萧曹安屹屼,耿贾摧欃枪。
吾家有季父,杰出圣代英。 -
65.《登黄山凌歊台送族弟溧阳尉济充泛舟赴华阴(得齐字)》 唐·李白
鸾乃凤之族,翱翔紫云霓。
文章辉五色,双在琼树栖。
一朝各飞去,凤与鸾俱啼。
炎赫五月中,朱曦烁河堤。 -
66.《感兴六首》 唐·李白
瑶姬天帝女,精彩化朝云。
宛转入宵梦,无心向楚君。
锦衾抱秋月,绮席空兰芬。
茫昧竟谁测,虚传宋玉文。 -
67.《登重玄寺阁》 唐·韦应物
时暇陟云构,晨霁澄景光。
始见吴都大,十里郁苍苍。
山川表明丽,湖海吞大荒。
合沓臻水陆,骈阗会四方。 -
68.《种药》 唐·韦应物
好读神农书,多识药草名。
持缣购山客,移莳罗众英。
不改幽涧色,宛如此地生。
汲井既蒙泽,插楥亦扶倾。
阴颖夕房敛,阳条夏花明。
悦玩从兹始,日夕绕庭行。
州民自寡讼,养闲非政成。 -
69.《苦雨寄房四昆季》 唐·高适
独坐见多雨,况兹兼索居。
茫茫十月交,穷阴千里馀。
弥望无端倪,北风击林箊.白日渺难睹,黄云争卷舒。
安得造化功,旷然一扫除。 -
70.《秋雨叹三首》 唐·杜甫
雨中百草秋烂死,阶下决明颜色鲜。
著叶满枝翠羽盖,开花无数黄金钱。
凉风萧萧吹汝急,恐汝后时难独立。
堂上书生空白头,临风三嗅馨香泣。 -
71.《晦日寻崔戢、李封》 唐·杜甫
朝光入瓮牖,尸寝惊敝裘。
起行视天宇,春气渐和柔。
兴来不暇懒,今晨梳我头。
出门无所待,徒步觉自由。 -
72.《复愁十二首》 唐·杜甫
人烟生处僻,虎迹过新蹄。
野鹘翻窥草,村船逆上溪。
钓艇收缗尽,昏鸦接翅归。
月生初学扇,云细不成衣。 -
73.《复愁十二首》 唐·杜甫
人烟生处僻,虎迹过新蹄。
野鹘翻窥草,村船逆上溪。
钓艇收缗尽,昏鸦接翅归。
月生初学扇,云细不成衣。 -
74.《燕歌行》 唐·贾至
国之重镇惟幽都,东威九夷北制胡。
五军精卒三十万,百战百胜擒单于。
前临滹沱后易水,崇山沃野亘千里。 -
75.《山居新种花药,与道士同游赋诗》 唐·钱起
自乐鱼鸟性,宁求农牧资。
浅深爱岩壑,疏凿尽幽奇。
雨花相助好,莺鸣春草时。
种兰入山翠,引葛上花枝。 -
76.《江行无题一百首(一作钱珝诗)》 唐·钱起
倾酒向涟漪,乘流东去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故关人。 -
77.《补乐歌十首·丰年》 唐·元结
(《丰年》,神农氏之乐歌也,其义盖称神农教人种植
之功。
凡二章,章四句)
猗太帝兮,其智如神;分草实兮,济我生人。
猗太帝兮,其功如天;均四时兮,成我丰年。 -
78.《补乐歌十首·丰年》 唐·元结
(《丰年》,神农氏之乐歌也,其义盖称神农教人种植
之功。
凡二章,章四句)
猗太帝兮,其智如神;分草实兮,济我生人。
猗太帝兮,其功如天;均四时兮,成我丰年。 -
79.《寄高云》 唐·皇甫冉
南徐风日好,怅望毗陵道。
毗陵有故人,一见恨无因。
独恋青山久,唯令白发新。
每嫌持手板,时见著头巾。
烟景临寒食,农桑接仲春。
家贫仍嗜酒,生事今何有。
芳草遍江南,劳心忆携手。 -
80.《硖州旅舍奉怀苏州韦郎中(公频有尺书,颇积离乡之思)》 唐·令狐峘
儒服学从政,遂为尘事婴。
衔命东复西,孰堪异乡情。
怀禄且怀恩,策名敢逃名。
羡彼农亩人,白首亲友并。