-
41.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
42.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
43.《恨赋》 南北朝·江淹
试望平原,蔓草萦骨,拱木敛魂。
人生到此,天道宁论?于是仆本恨人,心惊不已。
直念古者,伏恨而死。
至如秦帝按剑,诸侯西驰。 -
44.《与山巨源绝交书》 魏晋·嵇康
康白:足下昔称吾于颍川,吾常谓之知言。
然经怪此意尚未熟悉于足下,何从便得之也?前年从河东还,显宗、阿都说足下议以吾自代,事虽不行,知足下故不知之。
足下傍通,多可而少怪;吾直性狭中,多所不堪,偶与足下相知耳。
闲闻足下迁,惕然不喜,恐足下羞庖人之独割,引尸祝以自助,手荐鸾刀,漫之膻腥,故具为足下陈其可否。 -
45.《九章之九 悲回风》 先秦·屈原
悲回风之摇蕙兮,心冤结而内伤;
物有微而陨性兮,声有隐而先倡。
夫何彭咸之造思兮,暨志介而不忘;
万变其情岂可盖兮,孰虚伪之可长? -
46.《送艾太仆六十韵(太仆以乙科为郎,论江陵起》 明·汤显祖
世阀高临汝,衣冠起岳州。
精灵华盖晓,气脉洞庭秋。
江汉称才子,潇湘托好逑。
儒林苍玉满,郎署白云悠。 -
47.《塞下曲四首》 唐·常建
(一)
玉帛朝回望帝乡,乌孙归去不称王。
天涯静处无征战,兵气销为日月光。
(二) -
48.《自尤》 宋·苏洵
五月之旦兹何辰,有女强死无由伸。
嗟予为父亦不武,使汝孤冢埋冤魂。
死生寿夭固无定,我岂以此辄怨人。
当时此事最惊众,行道闻者皆醉辛。 -
49.《贺新郎·杜宇为谋拙》 元·姚燧
杜宇为谋拙。
只当时、西州已报,鳖灵功烈。
何事为心轻传禅,坐取名*身灭。
化怨鸟、春山啼血。 -
50.《盘江行》 明·何景明
四山壁立色如赭,盘江横流绝壁下。
惊涛赴壑奔万牛,峻坂悬空容一马。
危丛古树何阴森,寻常行客谁敢临。
徭妇清晨出深洞,虎辟白昼行空林。 -
51.《烈女李三行》 元·胡天游
大海何漫漫,千年不能移。
太山自言高,精卫衔石飞。
朝见精卫飞,暮见精卫飞。
吐血填作塸,一旦成路蹊。 -
52.《璇玑图》 南北朝·苏蕙
琴清流楚激弦商秦曲发声悲摧藏音和咏思惟空堂心忧增慕怀惨伤仁
芳廊东步阶西游王姿淑窈窕伯邵南周风兴自后妃荒经离所怀叹嗟智
兰休桃林阴翳桑怀归思广河女卫郑楚樊厉节中闱淫遐旷路伤中情怀
凋翔飞燕巢双鸠土迤逶路遐志咏歌长叹不能奋飞妄清帏房君无家德 -
53.《诗一首》 宋·陈昉
二十年余作吏人,后园花木也成林。
尽是笔头那撚得,枝枝叶叶有冤声。
刑重惟恐囚人怨,情轻又怕本官嗔。
不知无事早归去,免得生魂对死魂。 -
54.《偈颂二十五首》 宋·释普岩
近之不逊,远这则怨。
无义无情,可贵可贱。
一年一度雪深冤。
毕交无人是的传。 -
55.《禁烟日简长如仲如二昆弟》 明·陈缉
朱阑六曲旧池台,甲帐珠帘已劫灰。
旧鬼烦冤新鬼哭,前人遗怨后人哀。
谁将天地为棺椁,忍见英雄化草莱。
惆怅故园犹未返,野花无主为谁开。
¤ -
56.《春日述怀寄汤义仍四十韵》 明·邓渼
汉域春阴尽,苍山旅病淹。
梯航三面入,风壤百夷兼。
五尺秦通道,单车即瘴炎。
投荒虚绣斧,览胜引彤幨。 -
57.《寒荄》 明·钦叔阳
出其东门,遥望平原。
离离衰草,漠漠黄昏。
岂必离别,始为销魂。
望王孙兮不归,思公子兮无言。 -
58.《精卫衔石填海》 宋·刘克庄
精卫衔冤切,轻生志可怜。
只愁石易尽,不道海难填。
幻化存遗魄,飞鸣累一拳。
终朝被芥子,何日变桑田。
鹃怨啼成血,鸱沉怒拍天。
君看尝胆者,终有沼吴年。 -
59.《送任逵度支监嵩山崇福宫》 宋·曾巩
汉阳门下士,车骑幕中宾。
志节初皆壮,风流久更新。
枢庭承远派,郎位袭清尘。
雅淡琴声古,温纯玉性真。 -
60.《感时述事(十首)》 明·刘基
惟民食为命,王政之所先。
海鹾实天物,厥利何可专。
贪臣务聚财,张罗密于毡。
厉禁及鱼虾,卤水不得煎。