-
21.《去冬》 宋·郑刚中
去冬竹瓦迎新雪,曾下珠玑到酒盘。
正月便回春意暖,五更微带雁声寒。
门谙寂寞何须翟,鬓就衰残岂是潘。
祗有报恩心耿耿,自馀都作六如看。 -
22.《冬十月百卉尽劳》 宋·杨冠卿
淳熙戊戌冬十月,恰似东风三月诗。
冰霜不变沍寒色,溪壑次第回春姿。
花情柳意已无耐,红英粉艳争纷披。
道傍牛喘不复问,欲了公事真痴儿。 -
23.《冬十月赴官海陵过会稽诸生饮饯鲁墟桥四罢就》 宋·孙应时
体倦知茵薄,寒侵觉岁高。
功名两蜗角,人物九年毛。
行意看飞鸟,离歌指大刀。
依依红叶树,回首入秋毫。 -
24.《冬晴》 宋·杨公远
岁序从教自改更,老天有意活苍生。
一冬晴暖雨全少,三阴寒雪不成。
谩拥地炉然榾柮,每忧时事验欃枪。
庭前问讯枯梅树,怕有南枝绽玉英。 -
25.《丁亥冬大雪》 宋·于石
顽云拨不开,阴风挟严威。
大雪止复作,细民已嘘嘻。
人言丰年瑞,可乐有反悲。
频年岂无雪,雪少寒不知。 -
26.《江南遇雨》 唐·张鼎
江天寒意少,冬月雨仍飞。
出户愁为听,从风洒客衣。
旅魂惊处断,乡信意中微。
几日应晴去,孤舟且欲归。 -
27.《王书记以近诗三篇相示各摭其意以诗赓之·投》 宋·司马光
圣俞精为诗,坚重比白玉。
于宝识之希,未必庇众目。
应辰仰高风,跂从自西蜀。
平生示相识,歉歉不自足。 -
28.《予久客思归以秋光都似宦情薄山色不如归意浓》 宋·仇远
游子悲凜秋,秋尽行当冬。
雨露变霜雪,寒色日以浓。
岂无紫绮裘,绽裂谁与缝。
不如早还家,山林专素封。 -
29.《戊辰冬和汤南万韵》 宋·杜范
我闻抱膝翁,高卧南中庐。
方其未遇时,邈若与世疎。
起来扶汉业,肉骨成丰腴。
青简万世名,寒窗一编书。 -
30.《寒江吟》 唐·孟郊
冬至日光白,始知阴气凝。
寒江波浪冻,千里无平冰。
飞鸟绝高羽,行人皆晏兴。
荻洲素浩渺,碕岸澌崚嶒。 -
31.《冬雨不止》 宋·游九言
忽忽时节改,白日藏光辉。
重阴润九野,小雨纷微微。
苍山寒气深,高林霜叶晞。
田家秋成意,落落乖所期。
旷望独兴怀,戚戚愁寒饥。
事至当复遣,且掩荒园扉。 -
32.《寒食赠游压沙诸君》 宋·苏辙
城南压沙古河淤,沙上种梨千万株。
隆冬十月我独往,风吹叶尽枝条疏。
老僧屈指数春候,却后百日花当苏。
微风细雨膏润足,枝头万万排明珠。 -
33.《寒雨》 宋·苏辙
江南殊气候,冬雨作春寒。
冰雪期方远,蕉絺意始阑。
未妨溪草绿,先恐岭梅残。
忽发中原念,貂裘据锦鞍。 -
34.《雨寒寄姜尧草》 宋·刘过
一冬无此寒,十日不得出。
闭门坐如钩,老去万感入。
治游亦余事,况乃灯火毕。
独怜镜湖春,一一各秀发。 -
35.《代赵信甫千人助冬衣》 宋·陈著
忆昔浑家衣天香,翩翩风流公子裳。
蟾宫步武云送上,雁塔姓名星摇芒。
绿袍照眼初意锐,青毡入手前路长。
谁知蕉鹿成夜梦,日与蓬鷃争时光。 -
36.《冬狩》 唐·李世民
烈烈寒风起,惨惨飞云浮。
霜浓凝广隰,冰厚结清流。
金鞍移上苑,玉勒骋平畴。
旌旗四望合,罝罗一面求。 -
37.《舞曲歌辞·冬白纻歌》 唐·元稹
吴宫夜长宫漏款,帘幕四垂灯焰暖。
西施自舞王自管,雪纻翻翻鹤翎散,促节牵繁舞腰懒。
舞腰懒,王罢饮, -
38.《冬深(一作即日)》 唐·杜甫
花叶随天意,江溪共石根。
早霞随类影,寒水各依痕。
易下杨朱泪,难招楚客魂。
风涛暮不稳,舍棹宿谁门。 -
39.《冬深(一作即日)》 唐·杜甫
花叶随天意,江溪共石根。
早霞随类影,寒水各依痕。
易下杨朱泪,难招楚客魂。
风涛暮不稳,舍棹宿谁门。 -
40.《冬日,汉江南行将赴夏口,途次江陵界,寄裴尚书》 唐·武元衡
五部拥双旌,南依墨客卿。
关山迥梁甸,波浪接湓城。
烟景迷时候,云帆渺去程。
蛤珠冯月吐,芦雁触罗惊。