-
161.《次韵答叔原会寂照房呈稚川》 宋·黄庭坚
客愁非一种,历乱如蜜房。
食甘念慈母,衣绽怀孟光。
我家犹北门,王子渺湖湘。
寄书无雁来,衰草漫寒塘。 -
162.《晏太尉西园贺雪歌》 宋·欧阳修
阴阳乖错乱五行,穷冬山谷暖不冰。
一阳且出在地上,地下谁发万物萌。
太阴当用不用事,盖由奸将不斩亏国刑。
遂令邪风伺间隙,潜中瘟疫於疲氓。 -
163.《依韵和提刑太博嘉雪》 宋·范仲淹
南阳风俗常苦耕,太守忧民敢不诚。
今秋与冬数月旱,二麦无望愁编氓。
龙遁云藏不肯起,荒祠巫鼓徒轰轰。
昨宵天意聚回复,繁阴一布飘寒英。 -
164.《观博阳山火》 宋·梅尧臣
十月原野枯,连山起狂烧。
高焰过危峰,飞火入遐峤。
玉石被焚灼,谁能见辉耀。
猿猱失轻捷,亦不暇相吊。 -
165.《喜雪呈李公择》 宋·苏辙
秋来旱已久,雪至亦不薄。
沉沉夜未眠,蔌蔌声初落。
霏微入疏户,眩晃先朱阁。
披衣视群动,照屋始惊愕。 -
166.《大雪》 宋·朱翌
汉时长安雪一丈,少陵有诗不吾诳。
今年广陵雪一尺,忍寒长作缩龟状。
从来穷巷说多泥,自是泥深劳拄杖。
闭门不出动经旬,出门无路将可向。 -
167.《有客致木绵椅坐为山斋之用》 宋·郑刚中
桃歇冬花蕉叶乾,寒到广东真是寒。
山斋竹椅冷如水,欲以荐坐无蒲团。
邻翁未必藉华罽,顾此流落心所怜。
临溪汲水下蓝碧,为染吉贝包木绵。 -
168.《诸公过易足为红梅一醉醉后率成数语》 宋·章甫
一冬雪与寒具少,膏泽春来颇倾倒。
畏寒病懒不出门,未觉心情被春恼。
花木今春种种迟,眼明始见红梅枝。
容颜颇称俗子意,风骨独有诗人知。 -
169.《漫塘观雪分韵得远字》 宋·刘宰
入腊甫目兹,得雪殊不晚。
凝寒祛厉气,积润滋麦本。
清兴浩无极,步屐忘足蹇。
扣门呼石交,颈缩语犹謇。 -
170.《读东坡谪居三适辄次其韵·夜卧濯足》 宋·张九成
夏日乏絺葛,冬来无衾裯。
况复窜炎荒,令人生百忧。
空城舞狐狸,深林鸣鸺鹠。
此邦无足恋,聊为薪水留。 -
171.《游天竺寺》 唐·崔颢
晨登天竺山,山殿朝阳晓。
厓泉争喷薄,江岫相萦绕。
直上孤顶高,平看众峰小。
南州十二月,地暖冰雪少。 -
172.《游天竺寺》 唐·崔颢
晨登天竺山,山殿朝阳晓。
厓泉争喷薄,江岫相萦绕。
直上孤顶高,平看众峰小。
南州十二月,地暖冰雪少。 -
173.《病后遇王倚饮,赠歌》 唐·杜甫
麟角凤觜世莫识,煎胶续弦奇自见。
尚看王生抱此怀,在于甫也何由羡。
且遇王生慰畴昔,素知贱子甘贫贱。 -
174.《阆州东楼筵,奉送十一舅往青城县,得昏字》 唐·杜甫
曾城有高楼,制古丹雘存。
迢迢百馀尺,豁达开四门。
虽有车马客,而无人世喧。
游目俯大江,列筵慰别魂。 -
175.《阆州东楼筵,奉送十一舅往青城县,得昏字》 唐·杜甫
曾城有高楼,制古丹雘存。
迢迢百馀尺,豁达开四门。
虽有车马客,而无人世喧。
游目俯大江,列筵慰别魂。 -
176.《暇日小园散病,将种秋菜,督勒耕牛,兼书触目》 唐·杜甫
不爱入州府,畏人嫌我真。
及乎归茅宇,旁舍未曾嗔。
老病忌拘束,应接丧精神。
江村意自放,林木心所欣。 -
177.《遣兴十首》 唐·元稹
始见梨花房,坐对梨花白。
行看梨叶青,已复梨叶赤。
严霜九月半,危蒂几时客。
况有高高原,秋风四来迫。 -
178.《元和五年予官不了罚俸西归三月六日…怆曩游因投五十韵》 唐·元稹
小年闲爱春,认得春风意。
未有花草时,先醲晓窗睡。
霞朝澹云色,霁景牵诗思。
渐到柳枝头,川光始明媚。 -
179.《元和五年予官不了罚俸西归三月六日…怆曩游因投五十韵》 唐·元稹
小年闲爱春,认得春风意。
未有花草时,先醲晓窗睡。
霞朝澹云色,霁景牵诗思。
渐到柳枝头,川光始明媚。 -
180.《秦中吟十首·重赋(一作无名税)》 唐·白居易
厚地植桑麻,所要济生民。
生民理布帛,所求活一身。
身外充征赋,上以奉君亲。
国家定两税,本意在爱人。