-
21.《暮冬送何秀才毗陵》 唐·伍乔
匹马嘶风去思长,素琴孤剑称戎装。
路涂多是过残岁,杯酒无辞到醉乡。
云傍水村凝冷片,雪连山驿积寒光。
毗陵城下饶嘉景,回日新诗应满堂。 -
22.《冬日暮旅泊庐陵》 唐·陈陶
螺亭倚棹哭飘蓬,白浪欺船自向东。
楚国蕙兰增怅望,番禺筐篚旅虚空。
江城雪落千家梦,汀渚冰生一夕风。
弃置侯鲭任羁束,不劳龟瓦问穷通。 -
23.《冬日暮国清寺留题》 唐·刘昭禹
天台山下寺,冬暮景如屏。
树密风长在,年深像有灵。
高钟疑到月,远烧欲连星。
因共真僧话,心中万虑宁。 -
24.《暮冬送璘上人归华容》 唐·齐己
故园虽不远,那免怆行思。
莽苍平湖路,霏微过雪时。
全无山阻隔,或有客相随。
得见交亲后,春风动柳丝。 -
25.《荆门暮冬与节公话别》 唐·齐己
漳河湘岸柳关头,离别相逢四十秋。
我忆黄梅梦南国,君怀明主去东周。
几程霜雪经残腊,何处封疆过旧游。
好及春风承帝泽,莫忘衰朽卧林丘。 -
26.《大江东去 癸巳暮冬小雪,家集作》 元·王庭筠
山堂晚色,满疏篱寒雀,烟横高树。
小雪轻盈如解舞,故故穿帘入户。
扫地烧香,团栾一笑,不道因风絮。
冰*生砚,问谁先得佳句。 -
27.《暮冬旅宿寄赵秀才》 宋·释智仁
旅宿荒凉甚,幽怀可自宽。
风窗灯易灭,雪屋夜增寒。
空迥鸿声急,更馀旅梦残。
却思君旧隐,欲到恨飞难。 -
28.《依韵和仲源暮冬见寄》 宋·梅尧臣
曾未学黄庭,衰颜已可惊。
诗能如阮籍,评不愧锺嵘。
玉轸调初美,冰壶想更清。
兔园风雪甚,还听鴈来声。 -
29.《暮冬郊居怀李安》 宋·魏野
草屋松篁杪,寒多市井閒。
严风生北户,爱日落南山。
下第人何处,林居鸟自还。
琴樽虽在侧,难以解愁颜。 -
30.《暮冬感怀寄瑞岩禅师》 宋·释重顯
雪水绕松槛,迟迟结清浅。
病眼时懒开,幽情况难遣。
故人久相别,飞文屡惭靦。
仰谢十二峰,分照月如翦。 -
31.《暮冬夜坐寄岫禅者》 宋·释重顯
碧落无片云,虚庭积深雪。
负舂还有谁,彻曙对孤月。
岩松影拂翠不断,瀑水声来听忽绝。
岫禅岫禅知也如未知,八面清风远远待时说。 -
32.《暮冬阌乡遇萧霸赴任》 隋代·未知