-
1.《幽居冬暮》 唐·李商隐
羽翼摧残日,郊园寂寞时。
晓鸡惊树雪,寒鹜守冰池。
急景忽云暮,颓年浸已衰。
如何匡国分,不与夙心期。 -
2.《冬暮》 宋·晁公溯
风林委黄叶,寒乌噪枯枝。
四山失其蔽,惨淡无奇姿。
是时岁云暮,节物良可悲。
边马嘶北风,塞垣草亦衰。 -
3.《六年冬暮赠崔常侍晦叔(时为河南尹)》 唐·白居易
鬓毛霜一色,光景水争流。
易过唯冬日,难销是老愁。
香开绿蚁酒,暖拥褐绫裘。
已共崔君约,尊前倒即休。 -
4.《冬暮山舍喜标上人见访》 唐·黄滔
寂寞三冬杪,深居业尽抛。
径松开雪后,砌竹忽僧敲。
茗汲冰销溜,炉烧鹊去巢。
共谈慵僻意,微日下林梢。 -
5.《冬暮送人》 唐·尚颜
长安冬欲尽,又送一遗贤。
醉后情浑可,言休理不然。
射衣秦岭雪,摇月汉江船。
亦过春兼夏,回期信有蝉。 -
6.《冬暮城西晚眺》 唐·罗隐
谬忝莲华幕,虚沾柏署官。
欹危长抱疾,衰老不禁寒。
时事已日过,世途行转难。
千崖兼万壑,只向望中看。 -
7.《冬暮寄裴郎中》 唐·罗隐
晓发星星入镜宜,早年容易近年悲。
敢言得事时将晚,只恐酬恩日渐迟。
南国倾心应望速,东堂开口欲从谁。
仙郎旧有黄金约,沥胆隳肝更祷祈。 -
8.《辇下冬暮咏怀》 唐·郑谷
永巷闲吟一径蒿,轻肥大笑事风骚。
烟含紫禁花期近,雪满长安酒价高。
失路渐惊前计错,逢僧更念此生劳。
十年春泪催衰飒,羞向清流照鬓毛。 -
9.《宣义里舍冬暮自贻》 唐·郑谷
幽居不称在长安,沟浅浮春岸雪残。
板屋渐移方带野,水车新入夜添寒。
名如有分终须立,道若离心岂易宽。
满眼尘埃驰骛去,独寻烟竹剪渔竿。 -
10.《冬暮野寺》 唐·任翻
江东寒近腊,野寺水天昏。
无酒可销夜,随僧早闭门。
照墙灯影短,著瓦雪声繁。
飘泊仍千里,清吟欲断魂。 -
11.《冬暮》 宋·陆游
晓角昏钟为底忙?岂容老子更禁当。
乘除富贵惟身健,补贴光阴有夜长。
临水小轩初见月,满庭残叶不禁霜。
巴江尺素合时到,剩著新诗寄断肠! -
12.《山村冬暮》 宋·林逋
衡茅林麓下,春色已微茫。
雪竹低寒翠,风梅落晚香。
樵期多独往,茶事不全忙。
双鹭有时起,横飞过野塘。 -
13.《冬暮》 宋·白玉蟾
风落松梢雪,山收竹外烟。
清吟凝醉眼,独立耸新肩。 -
14.《冬暮郊居》 宋·魏野
村落欲黄昏,寒云片片凝。
隔城钟似磬,远岫烧如灯。
名利堪弹指,林泉但枕肱。
何由遂闲散,自喜本无能。 -
15.《冬暮感怀》 宋·曾巩
荒山未有雪,野水不见冰。
一腊今已半,浮阳壮犹矜。
奈至一岁除,未有严气升。
坐思崆峒间,负雪山千层。 -
16.《次韵和王密学冬暮书事》 宋·宋庠
岁晏陪京守,心间俗自安。
斗城供近望,天幕借馀欢。
秀句然萁待,幽经濯手看。
不因邮问数,谁识政条宽。 -
17.《冬暮客中》 宋·王镃
典尽寒衣未得归,客囊惟有带来诗。
夜深月照回家梦,怕杀梅花笛又吹。 -
18.《暮冬送苏四郎徯兵曹适桂州》 唐·杜甫
飘飘苏季子,六印佩何迟。
早作诸侯客,兼工古体诗。
尔贤埋照久,余病长年悲。
卢绾须征日,楼兰要斩时。
岁阳初盛动,王化久磷缁。
为入苍梧庙,看云哭九疑。 -
19.《暮冬长安旅舍》 唐·周贺
湖外谁相识,思归日日频。
遍寻新住客,少见故乡人。
失计空知命,劳生耻为身。
惟看洞庭树,即是旧山春。 -
20.《暮冬书怀呈友人(一作喻凫诗)》 唐·方干
空为梁甫吟,谁竟是知音。
风雪生寒夜,乡园来旧心。
沧江孤棹迥,白阁一钟深。
君子久忘我,此怀甘自沈。