-
81.《送东阳马生序》 明·宋濂
余幼时即嗜学。
家贫,无从致书以观,每假借于藏书之家,手自笔录,计日以还。
天大寒,砚冰坚,手指不可屈伸,弗之怠。
录毕,走送之,不敢稍逾约。 -
82.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
83.《二鬼》 明·刘基
忆昔盘古初开天地时,以土为肉石为骨,水为血脉天为皮
,昆仑为头颅,江海为胃肠,蒿岳为背膂,其外四岳为四
肢。
四肢百体咸定位,乃以日月为两眼,循环照烛三百六十骨 -
84.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
85.《临江仙 梨花》 元·刘秉忠
冰雪肌肤香韵细,月明独倚阑干。
游丝萦惹宿烟环。
东风吹不散,应为护轻寒。
素质不宜添彩色,定知造物非悭。
杏花才思又凋残。
玉容春寂寞,休向雨中看。 -
86.《迎享送神》 宋·马光祖
长江兮淙淙,踞虎兮蟠龙。
秀群英兮礼乐,览千古兮焉穷。
蹇谁留兮青溪,穆将愉兮寿宫。
思至德兮肇苍姬,避圣嗣兮兴句吴。 -
87.《疏屋诗为曹云西作》 宋·邵桂子
草菜可食,总名曰疏。
品题有圃,树艺有书。
衡纵町畦,周绕屋庐。
缭以樊垣,经父沟渠。 -
88.《拙轩》 元·王寂
拙轩少也绝交朋,闭门坐断藜床绳。
据梧手卷挑青灯,目力自足夸秋鹰。
一行作吏负且乘,简书夜下催晨兴。
心劳政拙无佳称,高枕缓带吾何曾。 -
89.《临江仙 次解东庵学士咏梅韵》 元·蒲道源
闻说东庵梅最好,何须远访西湖。
金衣相映玉肌肤。
幽香俱可爱,颜色不妨殊。
花主惜春仍好事,作诗清似林逋。
冰*雪萼正敷腴。
只愁无客至,那怕酒须沽。 -
90.《题苍梧部》 宋·陈执中
莫讶南方景物疏,为君聊且话苍梧。
地倾二面城池壮,江迸三流气色麄。
山畜火光因政出,石藏牛影为仙呼。
官厅传自唐丞相,民颂思從汉大夫。 -
91.《海棠》 宋·巩丰
衔子来东海,仙巢有凤雏。
华开新棣萼,莟结涉茱萸。
富贵天专与,娇柔韵不粗。
轻盈飞燕赵,韵丽彩鸾吴。 -
92.《咏梅五十首呈史尚书》 宋·释绍嵩
露裛幽花冷自香,此花尽更有商量。
肌肤冰雪薰沉水,疏影寒光照野塘。 -
93.《义役》 宋·汪师旦
管窥当世务,如见肺与肝。
惟有差役法,立判最为难。
姑以一乡论,利病胡可殚。
地里有宽狭,户籍有耗繁。 -
94.《冷泉亭》 宋·徐涓
畏天炎炎烁太虚,倚栏冰雪冷生肤。
百川万壑非无水,洗得人间热恼无。 -
95.《嘉定严希德请赏梨花命妓行酒》 宋·郑洪
潇洒东阑一树春,雪肤冰骨玉精神。
朝云著处迷诗梦,暮雨来时想玉人。
华屋洗妆歌小小,银屏推枕唤真真。
紫薇花下华繁处,芍药荼皞总后尘。 -
96.《从军行》 明·安璲
关云漠漠关雪堆,北风惨惨山木摧。
长河冰合马蹄滑,沙塞日落胡笳悲。
自恨少小系军籍,愁枕金戈眠不得。
苦寒苦饥不敢言,谁人不畏将军律。 -
97.《咏红白桃花》 明·陈鸿
双艳如从露井看,妆分浓淡映雕栏。
玉肤中酒冰绡薄,粉面窥人锦障寒。
杏雨并随窗外度,梨云同入帐中残。
胆瓶不是余香在,定讶珊瑚间木难。 -
98.《悲崔行》 明·马之骏
我所悲兮崔大夫,面棱紫石黄虬须。
高谈管葛卑孙吴,星躔风角职方图。
黄衣赤伏怪且迂,佃猎百氏收膏腴。
风云少日乘双凫,暖覆百里犹纤繻。 -
99.《邻女有自经者不晓何因而里媪述其光艳皎洁阅》 明·王彦泓
明姿靓服严妆乍,垂手亭亭俨图画。
女伴当窗唤不应,还疑背面秋千下。
娇痴小妹忽惊啼,懊恼春宵睡似泥。
何刻停灯开钿匣,几时响屟度楼梯。 -
100.《露筋娘子诗(并序)》 明·王彝
淮城小如盖,僻在湖草边。
萧条城下路,昔有两婵娟。
秋姿艳明月,相携良可怜。
小姑泣向嫂,薄暮惨墟烟。