-
281.《题墨梅图》 元·王冕
朔风吹寒冰作垒,梅花枝上春如海。
清香散作天下春,草木无名藉光彩。
长林大谷月色新,枝南枝北清无尘。
广平心事谁与论?徒以铁石磨乾坤。 -
282.《关河雪霁图为金陵王与道题》 元·王冕
飞沙幂人风堕帻,老夫倦作关河客。
归来松下结草庐,卧听寒流雪山白。
悠悠如此四十年,世情脱略忘间关。
今晨见画忽自省,平地咫尺行山川。 -
283.《伏日赠徐焦二生》 宋·欧阳修
徐生纯明白玉璞,焦子皎洁寒泉冰。
清光莹尔互辉映,当暑自可消炎蒸。
平湖绿波涨渺渺,高榭古木阴层层。
嗟哉我岂不乐此,虽虽欲往身未能。 -
284.《重赠刘原父》 宋·欧阳修
忆昨君当使北时,我往别君饮君家。
爱君小鬟初买得,如手未触新开花。
醉中上马不知夜,但见九陌灯火人諠哗。
归来不记与君别,酒醒起坐空咨嗟。 -
285.《怀嵩楼晚饮示徐无党无逸》 宋·欧阳修
滁山不通车,滁水不载舟。
舟车路所穷,嗟谁肯来游。
念非吾在此,二子来何求。
不见忽三年,见之忘百忧。 -
286.《永阳大雪》 宋·欧阳修
清流关前一尺雪,鸟飞不度人行绝。
冰连溪谷麋鹿死,风劲野田桑柘折。
江淮卑湿殊北地,岁不苦寒常疫疠。
老农自言身七十,曾见此雪才三四。 -
287.《予作归鴈亭於滑州後十有五年梅公仪来守是邦》 宋·欧阳修
风吹城头秋草黄,仰见鸣鴈初南翔。
秋草风吹春复绿,南鴈北飞声肃肃。
城下台边桃李蹊,忆初披荒手植之。
雪消冰解草木动,因记鸿鴈将归时。 -
288.《晏太尉西园贺雪歌》 宋·欧阳修
阴阳乖错乱五行,穷冬山谷暖不冰。
一阳且出在地上,地下谁发万物萌。
太阴当用不用事,盖由奸将不斩亏国刑。
遂令邪风伺间隙,潜中瘟疫於疲氓。 -
289.《怀隐堂》 宋·周邦彦
昔贤抱奇识,阅世犹鼠肝。
深颦畏轩冕,自谓山林宽。
至今仰高躅,凛若冰雪寒。
我侯坐少孤,久著聚鶡, -
290.《寄题栗亭县名嘉亭》 宋·贺铸
少陵昔避地,幽栖凤皇川。
始愿获其所,赋诗此终焉。
睠彼美林麓,荫膏腴上田。
阳坡饶垂珠,阴谷繁玉延。 -
291.《贺新郎 箜篌曲为良佑所亲赋》 元·元好问
赴节金钗促。
爱弦间、冷冷细语,非琴非筑。
别鹤离莺云千里,风雨孤猿夜哭。
只雌蝶、雄蜂同宿。 -
292.《刘曲龙潭》 元·元好问
层冰积浩荡,陵谷低吞吐。
窈窕转幽壑,突兀开净宇。
回头山水县,亦复堕尘土。
孤云铁梁北,宇宙一仰俯。 -
293.《沁园春·大道无名》 宋·无名氏
大道无名,大音希声,大器晚成。
笑迷人管见,不言便了,似钻冰取火,纽石为绳。
使尽精神,虚劳神用,缘木求鱼甚日烹。
愚痴辈,磨砖作镜,怎睹光明。 -
294.《江邻几学士寄酥梨》 宋·梅尧臣
兴平烹琼乳,咸阳摘冰枝。
秦女点山日,张公开谷时。
刻破玉浆壶,泛融金酒卮。
适从关中寄,不见博士卑。 -
295.《和师直早春雪後五垅道中作》 宋·梅尧臣
来寻谷口春,正值阴云结。
日暮冰霰繁,宿亭孤饭设。
侵晨登垅去,始见群峰列。
草冻未抽心,松枯犹抱节。
川傍认飞鹭,林上坠残雪。
何意待芳菲,迟留未堪折。 -
296.《依韵和集英殿秋晏》 宋·梅尧臣
殿幄陈金石,宫梧集凤凰。
侍臣严虎帐,法衮被龙章。
九谷初登稔,群黎共乐康。
宴盘犀作镇,舞缀锦成行。 -
297.《次韵和韩持国京师雪》 宋·梅尧臣
寒威无远近,素色混高低。
玉路平何广,天形浩莫倪。
压阶宁辨玉,封谷不须泥。
殄厉非乖候,资农必慰黎。 -
298.《和陈州田舍人留别》 宋·王禹偁
淮阳冰绽柳条新,风物暄妍土俗淳。
捧诏暂辞双阙路,劝农深入四郊春。
茶烟静拂听琴鹤,谷雨轻笼锄麦人。
羸得褰帷恣吟兴,落花飞絮满车茵。 -
299.《二叠》 宋·刘克庄
百卉凋零触凛然,谷风栗烈涧冰坚。
阴山餐雪有臣节,中野履霜无母怜。 -
300.《和南塘食荔叹》 宋·刘克庄
君欲和诗无匆匆,唱首天下文章公。
今年荔子况倍熟,亭亭锦盖高张空。
猿偷鸦啄牧童采,林间残颗犹殷红。
在昔唐家充岁贡,吟讽何止杜陵翁。