-
261.《游学射山遇景道人》 宋·陆游
肩舆适青郊,飞屐登翠麓。
余霜未泫瓦,晨日初挂木。
推门觅黄冠,避客似奔鹿。
虽无与晤语,清坐意亦足。 -
262.《大雪歌》 宋·陆游
若耶溪头朝暮雪,鸦鹊堕死长松折。
横飞忽已平屐齿,乱点似欲妆帘缬。
放翁凭阁喜欲颠,摩娑拄杖向渠说:莫辞从我上嵯峨,此景与子同清绝。
银杯拌蜜非老事,石鼎煎茶且时啜。 -
263.《笋绝句》 宋·陆游
列仙阅世独清臞,雪谷冰溪老不枯。
输与锦绷孩子辈,千金一束入天厨。 -
264.《蒸暑思梁州述怀》 宋·陆游
宣和之末予始生,遭乱不及游司并。
从军梁州亦少慰,土脉深厚泉流清。
季秋岭谷浩积雪,二月草木初抽萌。
夏中高凉最可喜,不省举手驱蚊虻。 -
265.《中夜睡觉两目每有光如初日历历照物晁文元公》 宋·陆游
人情所愿欲,莫若贵与富。
是皆有命焉,非力可成就。
予昔未有闻,无与发其覆。
趑趄强干禄,时命适大谬。 -
266.《瓶中梅花长句》 宋·杨万里
幽人蚕作月满阶,月随幽人登舫斋。
推门欲开犹未开,猛香排门扑我怀。
径从鼻孔上灌顶,拂拂吹尽发底埃。
恍然堕我众香国,欲问何祥无处觅。 -
267.《和彭仲庄亡言》 宋·杨万里
身来年少今老翁,随身不去只有穷。
请君与我共看镜,岂复平生冰雪容?
秋霖暗天瘦日色,满掇黄花当朝食。
何人哀饭问子乘,穷里逢君自为客。 -
268.《送李童子西归》 宋·杨万里
江西李家童子郎,腹载五车于王皇。
选德殿後春昼长,天子呼来傍御床。
口角诵书如布谷,眼光骨法俱冰玉。
紫绡轻衫发锦束,万人回头看不足。 -
269.《左藏南库西庑下纸合负暄戏题》 宋·杨万里
水衡仙客住冰天,雪囓风餐更禁烟。
不是移来小阳谷,老夫冻折两诗肩。 -
270.《春阴》 宋·张耒
春山苦多昏,阴霭昼长暝。
鸟鸣欲成巢,冰泮鱼已泳。
薄寒方未已,惨切有余劲。
霏霏晚雨飘,黯黯夕氤凝。 -
271.《视盗之南山》 宋·张耒
穷冬策羸马,只役走南山。
原野势忽尽,并溪屡回沿。
列石如牛羊,流泉鸣佩环。
两峡忽壁立,仰失团圆天。 -
272.《奉和公择舅氏送吕道人研长韵》 宋·黄庭坚
奉身玉壶冰,立朝朱丝弦。
妙质寄郢匠,素心乃林泉。
力耕不罪岁,嘉谷有逢年。
校书天禄阁,蓺竹老风烟。 -
273.《奉和慎思寺丞太康传舍相逢并寄扶沟程太丞尉》 宋·黄庭坚
扶亭大夫伯淳父,平生执鞭所欣慕。
蚤年学问多东南,形阻江山想神遇。
阮籍台边有一人,爱叹非为婚姻故。
民言令君明且清,玉壶寒冰不受污。 -
274.《寄题钦之草堂》 宋·黄庭坚
河南有伏流,经营太行根。
盛德不终晦,发为清济源。
公家济源上,太行正当门。
修竹带藩篱,百禽鸣朝暾。 -
275.《梅花 其三》 元·王冕
朔风吹寒脱繁木,石溜潺潺出空谷。
荒村野店少人行,独有寒梅照寒渌。
玉质灿灿无纤埃,春风不来花自开。
平生清苦能自守,焉肯改色趋樽缶?我与梅花颇同调,相见相忘时索笑。 -
276.《素梅 三十》 元·王冕
溪谷冰霜春到迟,老夫长夜只吟诗。
凭谁说与中朝士?此是江南第一枝。 -
277.《孤梅咏》 元·王冕
孤梅在空谷,潇洒如幽人。
不同桃李花,那知艳阳春。
冰霜岁年晚,苔藓青满身。
鼎鼐既不辱,风味良自珍。
孰信姚黄枝?来作灶下薪。 -
278.《题墨梅送宋太守之山东运使》 元·王冕
大唐丞相宋广平,文章事业昭汗青。
心肠耿耿磨铁石,赋梅赋得梅花情。
嗟哉梅花太清苦,不与杏桃同媚妩。
空山岁晚人迹稀,纵有清香为谁吐?蓬莱太守丞相孙,爱梅亦与梅与邻。 -
279.《盘车图》 元·王冕
忆昔常过居庸关,关中流水声潺潺。
雪花飞寒大如席,白色粲烂西南山。
山家野店隐烟雾,水榭云楼有幽趣。
汉家封侯已消磨,秦时长城作行路。 -
280.《关河雪霁图为金陵王与道题》 元·王冕
飞沙拶人风堕帻,老夫倦作关河客。
归来松下结草庐,卧对寒流雪山白。
悠悠如此四十年,世情脱略忘间关。
今晨见画忽有省,平地咫尺行山川。