-
101.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
102.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
103.《同薛员外谊喜雨诗兼上杨使君》 唐·皎然
积旱忽飞澍,烝民心亦倾。
郊云不待族,雨色飞江城。
燋稼濯又发,败荷滋更荣。
时随雾縠重,乍集柳丝轻。 -
104.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。 -
105.《敲爻歌》 唐·吕岩
汉终唐国飘蓬客,所以敲爻不可测。
纵横逆顺没遮栏,静则无为动是色。
也饮酒,也食肉,守定胭花断淫欲。 -
106.《九华望庐山》 唐·熊皎
九江山势尽峥嵘,惟有匡庐最得名。
万叠影遮残雪在,数峰岚带夕阳明。
冷侵醉榻铺秋色,高亚吟龙送水声。
只待丹霄酬志了,白云深处是归程。 -
107.《木兰花》 唐·欧阳炯
儿家夫婿心容易,身又不来书不寄。
闲庭独立鸟关关,争忍抛奴深院里¤
闷向绿纱窗下睡,睡又不成愁已至。 -
108.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
109.《受恩深(大石调)》 宋·柳永
雅致装庭宇。
黄花开淡泞。
细香明艳尽天与。
助秀色堪餐,向晓自有真珠露。 -
110.《瑞鹧鸪》 宋·晏殊
江南残腊欲归时。
有梅红亚雪中枝。
一夜前村、间破瑶英拆,端的千花冷未知。
丹青改样匀朱粉,雕梁欲画犹疑。
何妨与向冬深,密种秦人路,夹仙溪。
不待夭桃客自迷。 -
111.《阮郎归·旧香残粉似当初》 宋·晏几道
旧香残粉似当初。
人情恨不如。
一春犹有数行书。
秋来书更疏。
衾凤冷,枕鸳孤。
愁肠待酒舒。
梦魂纵有也成虚。
那堪和梦无。 -
112.《南歌子(感旧)》 宋·苏轼
寸恨谁云短,绵绵岂易裁。
半年眉绿未曾开。
明月好风闲处、是人猜。
春雨消残冻,温风到冷灰。
尊前一曲为谁哉。
留取曲终一拍、待君来。 -
113.《雨中花(送彭文思使君)》 宋·黄庭坚
政乐中和,夷夏宴喜,官梅乍传消息。
待作新年欢计,断送春色。
桃李成阴,甘棠少讼,又移旌戟。
念画楼朱阁,风流高会,顿冷谈席。 -
114.《西江月》 宋·晁端礼
洛浦神仙流品,姑山冰雪肌肤。
谁家池馆雨晴初。
肠断风标白鹭。
国艳枉教无语,玉颜不待施朱。
采菱人散夜蟾孤。
冷落西溪风露。 -
115.《水龙吟》 宋·秦观
琐窗睡起门重闭,无奈杨花轻薄。
水沈烟冷,琵琶尘掩,懒亲弦索。
檀板歌莺,霓裳舞燕,当年娱乐。
望天涯、万叠关山,烟草连天,远凭高阁。 -
116.《石州慢(九日)》 宋·秦观
深院萧条,满地苍苔,一丛荒菊。
含霜冷蕊,全无佳思,向人摇绿。
客边节序,草草付与清觞,孤吟只把羁怀触。
便击碎歌壶,有谁知中曲。 -
117.《洞仙歌·泗州中秋作》 宋·晁补之
青烟幂处,碧海飞金镜。
永夜闲阶卧桂影。
露凉时、零乱多少寒螀,神京远,惟有蓝桥路近。
水晶帘不下,云母屏开,冷浸佳人淡脂粉。 -
118.《浪淘沙慢·晓阴重》 宋·周邦彦
晓阴重,霜凋岸草,雾隐城堞。
南陌脂车待发,东门帐饮乍阕。
正拂面、垂杨堪揽结。
掩红泪、玉手亲折。 -
119.《浣溪沙(九月十二夜务亭作)》 宋·毛滂
碧浸澄沙上下天。
曲堤疏柳短长烟。
月明不待十分圆。
凿落未空牙板闹,阑干久凭夹衣寒。
婵娟薄幸冷相看。 -
120.《小重山(立春日欲雪)》 宋·毛滂
谁劝东风腊里来。
不知天待雪,恼江梅。
东郊寒色尚徘徊。
双彩燕,飞傍鬓云堆。
玉冷晓妆台。
宜春金缕字,拂香腮。
红罗先绣踏青鞋。
春犹浅,花信更须催。