-
101.《颂十玄谈·心印》 宋·释印肃
虽知体自虚空性,如理深渊融一镜。
万象森罗没处藏,摩尼离垢当清净。 -
102.《活人歌》 宋·释印肃
大圣灵验普庵圆,广施含灵遇有缘。
信心清净通灵感,万病俱销释业愆。
文殊体,用普贤,活人歌裹现金仙。 -
103.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
104.《洪钟歌》 宋·释印肃
昭文昭文施一钟,悬空随叩警盲聋。
圆音不断周沙界,纯体金刚空不空。
虽含响,击即通,十方诸佛应声中。 -
105.《摩尼歌》 宋·释印肃
一颗摩尼非玉贝,不动随机方便快。
无边无表实先天,亘古迄今无覆盖。
六和同,心不在,放荡汪洋尘世外。 -
106.《普庵歌》 宋·释印肃
祝个普庵纯宝贝,妙慧庄严真畅快。
无门为户到人稀,万里神光圆顶盖。
非相身,无不在,体露堂堂声色外。 -
107.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
清彻性空水,圆明净智身。
个中不洗体,直下了无尘。
有成佛,有降神。
有彼岸,有迷律。 -
108.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
清净性空水,光明法界身。
依俙辨白处,便是诞生人。
不洗体,不洗尘,妙触宣明悟水因。 -
109.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
净智而昭昭,体空而寥寥。
天心河淡月欲下,松顶雪寒春未消。
三世迁流兮弹指可断,万年长久兮一念全超。
恁麽来也,顺风上潮。 -
110.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
尘净无余,体明而虚。
秋高夜永,河阔星疏。
宛转兼而到,偏圆卷复舒。
媚川果若珠含蚌,应物何妨井觑驴。 -
111.《与观禅者》 宋·释正觉
豁净虚通入觉场,体前一段本来光。
孤禅恰恰如担板,默照明明似面墙。
秋光芦华两岸雪,夜寒桂月一船霜。
迢迢象外行归路,雁字低低正夕阳。 -
112.《次韵鉴中八咏》 宋·于石
视心如莲花,净明涵十虚。
出泥本无垢,露体皆真如。
大千入一息,宴坐忘百须。
陶公虽饮酒,时能到林庐。