-
81.《上后溪刘阁学》 宋·程公许
如来藏有大经卷,无古无今无成坏,卷这可纳一毫端,舒之弥纶於法界。
众生与佛同受持,谓有定法便虚假。
祗园食饱洗钵坐,何曾有意一场话。 -
82.《寿秋壑》 宋·王柏
皇天分四序,春生而秋成。
春风焕九野,秋气呈清明。
万物一以实,物物含生生。
我公秉元化,全体涵金晶。 -
83.《赠山堂僧》 宋·马廷鸾
无生究竟是真源,浮世虚名可气吞。
净行要从圆处觅,好诗添向闷中喧。
一心认我如如体,万事同渠莫莫言。
归向灵岩岩底坐,道根圣果满只园。 -
84.《大佛头》 宋·董嗣杲
不是金涂丈六仙,庄严法界想西天。
自因僧净镌空像,谁说秦皇缆海船。
全体未知何日现,半生且坐此山禅。
石头照水无尘土,饱听钟声杂管弦。 -
85.《登城楼》 宋·董嗣杲
登临慰两眼,不暇顾炎天。
万顷大江水,枕压城郭边。
沙际少渔鼓,岸曲纷商船。
洪波沸赤日,碧树沈苍烟。 -
86.《满庭芳 处自然》 元·马钰
清净真功,无为大道,自然体用惺忪。
先天灵物,元本在吾胸。
南北东西相会,慧眸开、论甚朦胧。
壶中景,水生玉虎,火内长金龙。 -
87.《十报恩 勉门人》 元·马钰
道人活计不相侵。
各自衣餐各自寻。
莫为闲言闲斗气,休争俗事俗萦心。
搜玄绝虑龙随虎,索隐记机水养金。
清净色身全法体,一炉丹熟步瑶 -
88.《抛球乐 赠岳悟道》 元·马钰
情忘念断生光莹。
自然现澄清景。
琼花满树都无影。
於中好,挂心镜。
光明灿烂分邪正。
这身体终归粪。
元初面目今番净。
专专候,玉童请。 -
89.《满江红·春花秋月》 元·侯善渊
春花秋月,古往今来暂时间。
贵贱贤愚,曾经换几番。
死生似蚁任循环。
咫尺仙乡人不到,出尘径路,如隔万山。 -
90.《酹江月》 元·侯善渊
无形道体,运阳光、密布通微恢鄂。
炫惚昏衢烹浩气,冲塞英华盈落。
莹日千寻,清风万里,显焕神光烁。
夷门羽化,太玄一派灵廓。 -
91.《红窗*》 元·侯善渊
玄门寻,休胡觅。
指汝等、修行端的。
常清净、意不浮游,保元精无失。
炼阳魂,消阴质。 -
92.《衰疾几半月梅已空杏花亦烂漫矣忽往一观成古》 宋·张镃
年前约园梅,梅开主人病。
初英仅一窥,旋遭风雨横。
瑰奇耻浪设,收卷归尽净。
追攀梦中事,讵复形啸咏。 -
93.《孟子·不愧不作》 宋·陈普
己私净尽复何为,触处逢原与理随。
心广体胖无所累,浩然之气未尝亏。 -
94.《遡蛱诗》 宋·邓深
胪言峡山天下奇,欲观愁隔三千里。
常恐因循孤此兴,非假夤缘那得至。
偶逢月湖起仕宦,正指夔门愁凋敝。
忻然谓我便登陆陟。 -
95.《再和二首》 宋·郭印
涉海必假舟航,登山当寻蹊径。
每叹修身错路,譬如饮药加病。
逢人须是问津,有心未免击磬。
况遇先觉先知,早明不垢不净。 -
96.《偈颂十六首》 宋·释如净
净妙妙时解活计,露堂堂处有家风。
须知脱体卓然道,廓落圆通是个宗。 -
97.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
水洗硬石头,浪打枯杨树。
净智装严功德聚。
虽然脱体无尘,未是透法身句。
如何是透法身句,只有湖水无行路。 -
98.《居山乐》 宋·释文珦
居山乐无涯,三径富松菊。
山体静吾心,山光悦吾目。
春来山蕨肥,秋后山田熟。
未必王侯家,有吾清净福。 -
99.《偈颂三十首》 宋·释印肃
众生本是佛,悟了一体同。
若人不达本,逐末走西东。
君子当务本,本立佛性同。
通一万事毕,终不被尘笼。 -
100.《偈颂十四首》 宋·释印肃
化彼三千七十士,唯恐迷流增嫉妒。
不患寡而患不均,后代绵绵常贵富。
我道无心粥饭缘,饥餐渴饮全无措。
一家有事百家忧,心净还如佛净土。
庐陵米价也寻常,一粒破时全体露。