-
341.《和答莘老见赠》 宋·黄庭坚
往岁在辛丑,从师海濒州。
外家有行役,拜公古邗沟。
儿曹被鉴赏,许以综九流。
仍许归息女,采蘋助春秋。 -
342.《次韵和台源诸篇九首之七台溪》 宋·黄庭坚
先生行乐在清溪,满世功名对画脂。
一道寒波随眼净,百年高柳到天垂。
昔人无处问谁氏,遗础有情犹旧基。
猿鹤至今烟惨淡,贤愚俱尽水涟漪。
四时相及漏催滴,万事不疑冰泮澌。
聊欲烹茶羹杞菊,身如桑苎与天随。 -
343.《送钱一杲卿》 宋·黄庭坚
钱君佳少年,濯濯春月柳。
开谈屡逼人,落笔若挥帚。
凫雁菰蒲中,英材颇时有。
同声倾夙期,异姓接婚友。 -
344.《头陀赞》 宋·黄庭坚
梵语头陀,华言抖擞。
净一真心,振三毒垢。
如来亲试,迦叶称首。
圣教推崇,哲人遵守。 -
345.《三月乙巳来赋盐万岁乡且搜猕匿赋之家晏饭此》 宋·黄庭坚
飞廉决云开白日,顿撼天地万窍号。
挼挱桃李欲净尽,乞与游丝百尺高。 -
346.《叔诲宿邀湖上之游以故不果往》 宋·黄庭坚
芰荷采尽荇田田,湖光价当酒十千。
主人邀客殊未来,西风枕簟废书眠。
睡罢书窗翻墨汁,龙蛇起陆云雨湿。
晚筵红袖劝倾杯,公荣坐远酌不及。 -
347.《蚕作茧》 元·王冕
老蚕欲作茧,吐丝净娟娟。
周密已变化,去取随人便。
有为机中练,有为琴上弦。
弦以和音律,练以事寒喧。
其功不为小,其用己为偏?作诗寄蚕姑,辛苦匪徒然。 -
348.《索笋长句寄傅隐君》 元·王冕
春风吹起石底云,丰隆唤出苍龙孙。
古苔初破土膏滑,露华净洗龟筒痕。
先生爱笋如爱玉,冷笑人间饫膏肉。
我生无家怀此君,十年未解求一束。 -
349.《题魏仲远筠深轩》 元·王冕
君家住处多幽趣,绕屋琅玕净无数。
萧萧清韵动天风,冉冉晴阴生绿雾。
湖山远映苍翠稠,五月六月凉如秋。
且开三径待佳客,抵用千亩论封侯。 -
350.《庐山高歌》 宋·欧阳修
庐山高哉,几万仞兮,根盘几百里;峨然屹立乎长江。
长江西来走其下,是为扬澜左蠡兮,洪涛巨浪日夕相冲撞。
云消风止水镜净,泊舟登岸而望远兮,上摩青苍以霭,下压后土之鸿庞。
试往造乎其间兮,攀缘石磴窥空欲。 -
351.《沧浪亭》 宋·欧阳修
子美寄我沧浪吟,邀我共作沧浪篇。
沧浪有景不可到,使我东望心悠然。
荒湾野水气象古,高林翠阜相回环。
新篁抽笋添夏影,老◇乱发争春妍。 -
352.《庐山高赠同年刘中允归南康》 宋·欧阳修
庐山高哉几千仞兮,根盘几百里,◇然屹立乎长江。
长江西来走其下,是为扬澜左里兮,洪涛巨浪日夕相舂撞。 -
353.《有赠余以端溪绿石枕与蕲州竹簟皆佳物也余既》 宋·欧阳修
端溪琢出缺月样,蕲州织成双水纹。
呼儿置枕展方簟,赤日正午天无云。
黄琉璃光绿玉润,莹净冷滑无埃尘。
忆昨开封暂陈力,屡乞残骸避烦剧。 -
354.《紫石屏歌》 宋·欧阳修
月从海底来,行上天东南。
正当天中时,下照千丈潭。
潭心无风不动,倒影射入紫石岩。
月光水洁石莹净,感此阴魄来中潜。 -
355.《戏答圣俞》 宋·欧阳修
鹤行而啄,青玉嘴,枯松脚,兔蹲而累,尖两耳,攒四蹄。
往往於人家高堂净屋曾见之,锦装玉轴挂壁垂。 -
356.《依韵酬毋湜推官》 宋·范仲淹
圣门非入室,文阵敢争盟。
不意栖云阁,何才隶月卿。
珍群怜未至,霄鹗引修程。
直舍有仙味,秘庭无俗声。 -
357.《天门引》 元·元好问
秦王宫中不得近,从破衡成欲谁信?白头游客困咸阳,憔悴黄金百斤尽。
海中仙人黄鹤举,大笑人间争腐鼠。
丈夫何意作苏秦?六印才堪警儿女。
古来多为虚名老,不见阿房净如扫。
千年虎豹守天门,一日牛羊卧秋草。 -
358.《蓦山溪·孤村冬杪》 宋·无名氏
孤村冬杪,有景真堪画。
茅舍绕疏篱,见一枝、寒梅潇洒。
欲将诗句,拟待说包容,辞未尽,意悠悠,难把精神写。
临溪疏影,都是前人话。 -
359.《无俗念 此下原有瑶台月平生懒惰一首未注名》 宋·无名氏
浮生碌碌。
算由天由命,也由人福。
暑往寒来人渐老,多少兴衰翻覆。
点石为金,指山为宝,未满人欲。 -
360.《月下怀裴如晦宋中道》 宋·梅尧臣
九陌无人行,寒月净如水。
洗然天宇空,玉井东南起。
我马卧我庭,帖帖垂颈耳。
霜花满黑鬣,穴欲致千里。