-
1.《蝶恋花》 宋·吕胜己
眼约心期常未足。
邂逅今朝,暂得论心曲。
忽堕鲛珠红簌簌。
双眸翦水明如烛。
可恨匆匆归去速。
去去行云,望断凄心目。
何似当初情未熟。
免教添得愁千斛。 -
2.《离家》 唐·袁不约
步步远晨昏,凄心出里门。
见乌唯有泪,看雁更伤魂。
宿酒宁辞醉,回书讳苦言。
野人应怪笑,不解爱田园。 -
3.《心怀霜》 唐·姚合
欲识为诗苦,秋霜若在心。
神清方耿耿,气肃觉沈沈。
皓素中方委,严凝得更深。
依稀轻夕渚,仿佛在寒林。
思劲凄孤韵,声酸激冷吟。
还如饮冰士,励节望知音。 -
4.《思录旧诗于卷上,凄然有感,因成一章》 唐·韩偓
缉缀小诗钞卷里,寻思闲事到心头。
自吟自泣无人会,肠断蓬山第一流。 -
5.《两同心(二之二·大石调)》 宋·柳永
伫立东风,断魂南国。
花光媚、春醉琼楼,蟾彩回、夜游香陌。
忆当时、酒恋花迷,役损词客。
别有眼长腰搦。
痛怜深惜。
鸳会阻、夕雨凄飞,锦书断、暮云凝碧。
想别来,好景良时,也应相忆。 -
6.《桂飘香(元名花心动)》 宋·曹冠
律应清商,嫩凉生、金风乍飘林叶。
玉兔腾精,光浸楼台,宛似广寒宫阙。
远山横翠烟霏敛,鹊枝绕、蛩声凄切。
气萧爽,一年好处,桂花时节。 -
7.《摸鱼儿·掩凄凉黄昏庭院》 宋·程垓
掩凄凉、黄昏庭院,角声何处呜咽。
矮窗曲屋风灯冷,还是苦寒时节。
凝伫切。
念翠被熏笼,夜夜成虚设。 -
8.《两同心》 宋·仇远
踏青归后,小步西园。
翠袖薄、新篁难倚,绿窗润、弱絮轻粘。
春风急,暮雨凄然。
早听啼鹃。 -
9.《喜刘宝学彦修得归因叙初时凄怆之意十首》 宋·张嵲
几年竭节正颜行,去国谁怜道路长。
自是君心知魏尚,不应微谏待冯唐。 -
10.《留湖心寺》 宋·陈昌时
出城五里凄无宿,清境光辉日遍曝。
水仙飞结空中楼,佛香吹化莲花国。
老僧坐久忘身心,夜凉恍住蛟人屋。
何当使我出世愁,苔迳幽窗鸿弄艺。 -
11.《乡中每以寒食立夏之间省坟客夔适逢此时凄然》 宋·陆游
手持绿酒酹苍苔,今岁何由疋马来。
清泪不随春雨断,孤吟欲和暮猿哀。
皂貂破弊归心切,白发凄凉老境催。
誓墓只思长不出,松门日日手亲开。 -
12.《花心动·粉堞云齐》 宋·无名氏
粉堞云齐,度清笳、愁入暮烟林杪。
素艳透春,玉骨凄凉,勾带月痕生早。
江天苍莽黄昏後,依然是、粉寒香瘦。
动追感、西园嫩约,夜深人悄。 -
13.《次韵林初心先辈》 宋·吴则礼
太史滞周南,醇儒去广川。
功名欺白发,风雨送流年。
故国悲歌里,沧洲醉梦边。
平生心似铁,相对肯凄然。 -
14.《心》 当代·钱钟书
坐看暝色没元垠,襟抱凄寒不可温。
影事上心坟鬼语,憧憧齐出趁黄昏。 -
15.《秋心》 当代·钱钟书
树喧虫默助凄寒,一掬秋心揽未安。
指顾江山牵别绪,流连风月逗忧端。
劳魂役梦频推枕,怀远伤高更倚栏。
验取微霜新点鬓,可知青女欲饶难。 -
16.《十五日月明凄然无况因忆方泳道挽拙斋诗有人》 宋·舒岳祥
月色清寒早闭门,秋虫依旧语黄昏。
老人心事浑如此,旧住乡岩水石村。 -
17.《绿衣》 先秦·佚名
绿兮衣兮,绿衣黄里。
心之忧矣,曷维其已?(黄里 一作:黄裹)
绿兮衣兮,绿衣黄裳。
心之忧矣,曷维其亡? -
18.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·有所思》 唐·孟郊
桔槔烽火昼不灭,客路迢迢信难越。
古镇刀攒万片霜,寒江浪起千堆雪。
此时西去定如何,空使南心远凄切。 -
19.《横吹曲辞·关山月》 唐·长孙佐辅
凄凄还切切,戍客多离别。
何处最伤心,关山见秋月。
关月竟如何,由来远近过。
始经玄兔塞,终绕白狼河。 -
20.《相和歌辞·怨歌行》 唐·虞世南
紫殿秋风冷,雕甍白日沉。
裁纨凄断曲,织素别离心。
掖庭羞改画,长门不惜金。
宠移恩稍薄,情疏恨转深。
香销翠羽帐,弦断凤凰琴。
镜前红粉歇,阶上绿苔侵。
谁言掩歌扇,翻作白头吟。