-
1.《悼亡诗三首》 魏晋·潘安
荏苒冬春谢,寒暑忽流易。
之子归穷泉,重壤永幽隔。
私怀谁克从,淹留亦何益。
僶俛恭朝命,回心反初役。 -
2.《霜叶飞(悼澄江吴立斋南塘、不碍、云山,皆其亭名)》 宋·张炎
故园空杳。
霜风劲、南塘吹断瑶草。
已无清气碍云山,奈此时怀抱。
尚记得、修门赋晓。 -
3.《悼内十一首》 明·于谦
垂老光阴两鬓皤,细君弃我竟如何!
夫妻一旦世缘尽,儿女百年恩爱多。
小阁空悬台上镜,春衣谁试箧中罗。
客边闻讣肠先断,泪落西风鼓缶歌。 -
4.《青衫湿遍·悼亡》 清·纳兰性德
青衫湿遍,凭伊慰我,忍便相忘。
半月前头扶病,剪刀声、犹在银釭。
忆生来、小胆怯空房。
到而今,独伴梨花影,冷冥冥、尽意凄凉。 -
5.《十月已酉西山讫事悼亡二首》 宋·徐瑞
渺渺箜篌梦,茫茫石镜缘。
断弦终莫续,浮沫更堪怜。
湿土新阡雨,啼鸦老树烟。
一声邻笛起,凄咽泪如泉。 -
6.《次韵李使君追悼雪巢先生》 宋·钱文子
文龙竟复老污池,一笑庆从造化期。
环顾室庐无长物,流傅人世有新诗。
殷勤池上相从处,凄怆床前永诀时。
更有后来贤太守,遡风犹解挹清规。 -
7.《悼光孝寺然僧》 明·储巏
老爱屏山律,闲参洞室禅。
幽居惟种竹,净社不名莲。
院日留残局,床风掩断编。
西林耆宿尽,怀旧一凄然。 -
8.《扬州悼隋离宫二首》 明·梁有誉
李花歌罢益凄其,正是迷楼纵乐时。
夜月辽魂哀铁骑,春风淮柳拂鸾旗。
斗边蛇起妖谁识,帐里雕来事可悲。
千载故基何处觅,杜鹃啼上野棠枝。
¤ -
9.《扬州悼隋离宫二首》 明·梁有誉
藻井雕甍驻彩霞,锦帆一去已无家。
凄凉夜月楼前舞,零落春风仗外花。
残烧绕原碑卧草,夕阳依岸柳藏鸦。
可怜河水滔滔逝,不识人间有岁华。 -
10.《悼亡九首》 宋·张耒
欲治烦恼更无方,只有头陀理最长。
不待存亡始知梦,故应交臂已凄凉。 -
11.《悼废圃残菊》 明·刘基
旧菊将芜尚有根,高秋相顾耿无言。
芳心不共青莎死,生态犹欺白露繁。
要待灵均餐落蕊,从教元亮耻空尊。
何人解识凄凉意,分付寒棨仔细论。 -
12.《悼使君赵计院》 宋·刘黻
我作寿公诗,倏闻公已古。
道路涕行人,田闾愕农父。
谓公肫肫仁,润泽溢横浦。
谷我艰尔振,寇我惊尔抚。 -
13.《悼亡》 宋·艾性夫
秋瑟凄凉忽断弦。
自砻山石志新阡。
稍閒即病身无福,竟死难医命有天。
会绩忍看烧烛泪,遗簪聊抵买花钱。
最惭误看刘蕡策,辜汝相依四十年。 -
14.《悼玉溪》 宋·张九成
长年闻老病,终日拥柴门。
冷落田文饭,凄凉北海樽。
功名看似梦,术业付诸孙。
慷慨临终语,精诚彻九阍。 -
15.《秋怀诗十一首》 唐·韩愈
窗前两好树,众叶光薿薿.秋风一拂披,策策鸣不已。
微灯照空床,夜半偏入耳。
愁忧无端来,感叹成坐起。
天明视颜色,与故不相似。 -
16.《游南亭夜还叙志七十韵》 唐·柳宗元
夙抱丘壑尚,率性恣游遨。
中为吏役牵,十祀空悁劳。
外曲徇尘辙,私心寄英髦。
进乏廓庙器,退非乡曲豪。 -
17.《别李郎中》 唐·薛涛
花落梧桐凤别凰,想登秦岭更凄凉。
安仁纵有诗将赋,一半音词杂悼亡。 -
18.《思旧赋》 魏晋·向秀
余与嵇康、吕安居止接近,其人并有不羁之才。
然嵇志远而疏,吕心旷而放,其后各以事见法。
嵇博综技艺,于丝竹特妙。
临当就命,顾视日影,索琴而弹之。 -
19.《叹逝赋》 魏晋·陆机
昔每闻长老追计平生同时亲故,或凋落已尽,或仅有存者。
余年方四十,而懿亲戚属,亡多存寡;昵交密友,亦不半在。
或所曾共游一途,同宴一室,十年之外,索然已尽,以是哀思,哀可知矣,乃作赋曰: 伊天地之运流,纷升降而相袭。
日望空以骏驱,节循虚而警立。 -
20.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。