-
1.《闲情赋》 魏晋·陶渊明
初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。
将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。
缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。
余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。 -
2.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
默默神澄,棱棱气清。
河汉之月耿耿而不夜,蒹葭之风凄凄而有声。
相逢便说无生话,万像森罗作证明。 -
3.《送考功武员外学士使嵩山置舍利塔歌》 唐·徐坚
伊川别骑,灞岸分筵。
对三春之花月,览千里之风烟。
望青山兮分地,见白云兮在天。
寄愁心于樽酒,怆离绪于清弦。
共握手而相顾,各衔凄而黯然。 -
4.《山路见梅,感而有作》 唐·钱起
莫言山路僻,还被好风催。
行客凄凉过,村篱冷落开。
晚溪寒水照,晴日数蜂来。
重忆江南酒,何因把一杯。 -
5.《与梦得偶同到敦诗宅,感而题壁》 唐·白居易
山东才副苍生愿,川上俄惊逝水波。
履道凄凉新第宅,宣城零落旧笙歌。
园荒唯有薪堪采,门冷兼无雀可罗。
今日相逢偶同到,伤心不是故经过。 -
6.《泛舟寻郁林寺道玄上人遇雨而返因寄》 唐·许浑
禅扉倚石梯,云湿雨凄凄。
草色分松径,泉声咽稻畦。
棹移滩鸟没,钟断岭猿啼。
入夜花如雪,回舟忆剡溪。 -
7.《鼓笛慢(甲申五月仙源试新水·雨过丝生荷香袭人,因感而赋此词·时病眼)》 宋·赵长卿
暑风吹雨仙源过,深院静,凉於水。
莲花郎面,翠幢红粉,烘人香细。
别院新番,曲成初按,词清声脆奈难堪羞涩,朦忪病眼,无心听、笙簧美。
还记当年此际。 -
8.《摸鱼儿·掩凄凉黄昏庭院》 宋·程垓
掩凄凉、黄昏庭院,角声何处呜咽。
矮窗曲屋风灯冷,还是苦寒时节。
凝伫切。
念翠被熏笼,夜夜成虚设。 -
9.《贺新凉(巧夕雨,不饮,啜茶而散)》 宋·李曾伯
可恨经年别。
正安排、剖瓜植竹,拟酬佳节。
应为犁锄机杼懒,天遣阿香磨折。
翻一饷、廉纤凄切。 -
10.《沁园春(壬寅春寓东林中有感而作)》 宋·陈人杰
懒学冯君,弹铗歌鱼,如今五年。
为西湖西子,费人料理,东林东老,特地留连。
坐注虫鱼,行吟雌霓,竟负逍遥第一篇。
过从少,但赤髭白足,时复谈禅。 -
11.《念奴娇(梦有奏方响而舞者)》 宋·蒋捷
夜深清梦,到丛花深处,满襟冰雪。
人在琼云方响乐,杳杳冲牙清绝。
翠E83A翔龙,金枞跃凤,不是蕤宾铁。
凄锵仙调,风敲珠树新折。 -
12.《凄凉犯(北游道中寄怀)》 宋·张炎
萧疏野柳嘶寒马,芦花深、还见游猎。
山势北来,甚时曾到,醉魂飞越。
酸风自咽。
拥吟鼻、征衣暗裂。 -
13.《夜梦与和甫别如赴北京时和甫作诗觉而有作因》 宋·王安石
水菽中岁乐,鼎茵暮年悲。
同胸苦零落,会合尚凄其。
况乃梦乖阔,伤怀而赋诗。
诗言道路寒,乃似北征时。 -
14.《访杨伯子监丞自白沙问路而去》 宋·戴复古
朝市风波地,乾坤渔猎场。
生民日憔悴,吾道亦凄凉。
龙不为霖出,凤于何处藏。
群鸦争晚噪,一意送斜阳。 -
15.《既离成都,故人送者远至汉嘉分袂,其尤远而》 宋·范成大
我本住林屋,风吹来锦城。
锦城亦休乐?所乐多友生。
相从不知久,相送不计程。
横绝峨眉巅,欲去有余情。 -
16.《初春遣兴三首始於志退休而终於惓惓许国之忠》 宋·陆游
白发凄凉故史官,十年身不到长安。
即今天末吊形影,何日上前倾肺肝。
孤愤书成词激烈,五噫歌罢意卒酸。
此怀欲说无人共,安得相携素所欢。 -
17.《比作陈下瓜麴酿成奇绝属病疡不敢取醉小啜而》 宋·陆游
翠蔓扶疏采撷忙,麴生系出古淮阳。
蹋成明月团团白,酿作新鹅淡淡黄。
醅瓮秋凄惊凛冽,糟床夜注爱淋浪,西斋幽事新成谱,首为高人著此方。 -
18.《庚午腊中苦寒不雪不雪岭南之常而苦寒为希有》 宋·郑刚中
檐风动修竹,终夜玉相戛。
晓望山头松,孤瘦冻欲折。
欣然发茅亭,准拟看飞雪。
待之既逾时,脚硬冷如铁。 -
19.《将谒延庐州行至板桥忽病而止复还建康以五诗》 宋·赵蕃
欲前复却路成迷,冷日悲风为惨凄。
以口语心千万种,可能一一见书题。 -
20.《待制中书舍人陈公之亡以山宅须利既迁殡而未》 宋·叶适
嗟我与公同澹泊,一生一死又凄凉。
经纶传世止於此,老病着身行自当。
挂壁断弦从别调,拂天进驻水渡新。
暮春未有风雩伴,且合遗编住冢傍。