-
81.《山居八咏》 唐·常达
身闲依祖寺,志僻性多慵。
少室遗真旨,层楼起暮钟。
啜茶思好水,对月数诸峰。
有问山中趣,庭前是古松。 -
82.《灵松歌》 唐·齐己
灵松灵松,是何根株。
盘擗枝干,与群木殊。
世眼争知苍翠容,薜萝遮体深朦胧。
先秋瑟瑟生谷风, -
83.《再宿京口禅院》 唐·栖蟾
滩声依旧水溶溶,岸影参差对梵宫。
楚树七回凋旧叶,江人两至宿秋风。
蟾蜍竹老摇疏白,菡萏池干落碎红。
多病支郎念行止,晚年生计转如蓬。 -
84.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
85.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
86.《卜算子慢·江枫渐老》 宋·柳永
江枫渐老,汀蕙半凋,满目败红衰翠。
楚客登临,正是暮秋天气。
引疏砧、断续残阳里。
对晚景、伤怀念远,新愁旧恨相继。 -
87.《木兰花慢》 宋·秦观
过秦淮旷望,迥萧洒、绝纤尘。
爱清景风蛩,吟鞭醉帽,时度疏林。
秋来政情味淡,更一重烟水一重云。
千古行人旧恨,尽应分付今人。 -
88.《胜胜慢(和张文伯木犀)》 宋·王之道
菊团封绿,莲萼凋红,萧然独见芳姿。
短墙高榭,疏筠怪石偏宜。
香遍秋风到处,微雨过、清露零时。
花阴下,称笺毫唱和,杖屦追随。 -
89.《念奴娇(八月十三夜,与宋卿对月赏桂花于光远庵,和李汉老词)》 宋·倪稱
素秋向晚,正洞庭木落,疏林凋绿。
惟有岩前双桂树,翠叶香浮金粟。
皓月飞来,徘徊树杪,光射林间屋。
夜深人静,好风忽起庭竹。 -
90.《醉蓬莱(新荔枝)》 宋·赵长卿
正火山槐夏,黛叶缃枝,荔子新摘。
千里驰驱,荐仙源佳席。
浪比龙睛,未输崖蜜,灿烂然红摘。
满贮凋盘,纤纤素手,丹苞新擘。 -
91.《汉宫春》 宋·张鎡
登眺,因次来韵,代书奉酬
城畔芙蓉,爱吹晴映水,光照园庐。
清霜乍凋岸柳,风景偏殊。
登楼念远,望越山、青补林疏。 -
92.《鹧鸪天(戊辰生日自作)》 宋·郭应祥
古遂长沙千里遥。
三年三处做生朝。
试拈疏蕊铜瓶插,更把轻沈宝鼎烧。
杯绿泛,脸红潮。
抱孙娱膝语声娇。
官居只似私居样,管取寒松最后凋。 -
93.《木兰花慢》 宋·卢祖皋
汀莲凋晚艳,又苹末、起秋风。
漫搔首徐吟,微云河汉,疏雨梧桐。
飘零倦寻酒笺,记那回、歌管小楼中。
玉果蛛丝暗卜,钿钗蝉鬓轻笼。 -
94.《瑞鹤仙》 宋·葛长庚
残蟾明远照。
正一番霜讯,四山秋老。
孤村带清晓。
有鸣鞭归骑,乱林啼鸟。 -
95.《庆春宫》 宋·仇远
江影涵空,山光浮水,画楼直倚东城。
落叶声稀,归鸿声杳,晚风却递钟声。
去天咫尺,只疑是、齐云摘星。
阑干凝伫,愁见垂杨,烟絮萦萦。 -
96.《尾犯》 宋·止禅师
因有感於孤山,为赋此调
一白受春知。
独爱老来,疏瘦偏宜。
古月黄昏,许松竹相依。 -
97.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
98.《卜算子·悼国际共产主义战士艾地同志》 现代·毛泽东
疏枝立寒窗,笑在百花前。
奈何笑容难为久,春来反凋残。
残固不堪残,何须自寻烦?花落自有花开日,蓄芳待来年。 -
99.《张好好诗》 唐·杜牧
君为豫章姝,十三才有余。
翠茁凤生尾,丹叶莲含跗。
高阁倚天半,章江联碧虚。
此地试君唱,特使华筵铺。 -
100.《苏武慢·返照回光》 元·冯尊师
返照回光,终焉活计,何处可为依托。
凋零郑圃,竹坞松溪,林下胜游行乐。
霞友云朋,水色山光,幽隐烟萝岩壑。
更堂堂、气概摩天,一点浩然廖廓。