-
1.《点绛唇(韵香荼蘼)》 宋·王十朋
羽盖垂垂,玉英乱簇春光满。
韵香清远。
暖日烘庭院。
露浥琼枝,脸透何郎晕。
凝余恨。
古人不见。
谁与花公论。 -
2.《长恨歌》 唐·白居易
汉皇重色思倾国,御宇多年求不得。
杨家有女初长成,养在深闺人未识。
天生丽质难自弃,一朝选在君王侧。
回眸一笑百媚生,六宫粉黛无颜色。 -
3.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎,--孟郊
泉音玉淙琤。
琉璃剪木叶,--韩愈
翡翠开园英。 -
4.《满庭芳 余家园有兰花,花开时未着叶,粲然》 元·袁易
何所属,余以为木兰之别种也。
勉夫即席赋,余辄和之粉腻汤泉,春温湘粟,六铢初挂慵妆。
烟皋露畹,异谱各传芳。
月地相逢缥缈,细凝伫、玉润酥香。 -
5.《笛家弄(用耆卿韵)》 宋·朱雍
琼质仙姿、缟袂清格,天然疏秀。
静轩烟锁黄昏后。
影瘦零乱,艳冷珑璁,雪肌莹暖,冰枝萦绣。
更赋风流,几番攀赠,细捻香盈手。 -
6.《沁园春 和刘龙洲指甲 俞炜诗词余话》 元·沈景高
新脱鱼鳞,平分鹅管,爱勒眉弯。
记掐恨香蕉,愁*细说,划情嫩竹,怨曲新翻。
才贴梅钿,旋挑铅粉,绣领重交犹道寒。
娇无奈,笑轻拈杏带,浅揭湘斑。 -
7.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
8.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
9.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
10.《芜城赋》 南北朝·鲍照
沵迆平原,南驰苍梧涨海,北走紫塞雁门。
柂以漕渠,轴以昆岗。
重关复江之隩,四会五达之庄。
当昔全盛之时,车挂轊,人驾肩。 -
11.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
12.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。 -
13.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
14.《月上海棠·斜阳废苑朱门闭》 宋·陆游
成都城南有蜀王旧苑,尤多梅,皆二百余年古木斜阳废苑朱门闭。
吊兴亡、遣恨泪痕里。
淡淡宫梅,也依然、点酥剪水。
凝愁处,似忆宣华旧事。 -
15.《寒荄》 明·钦叔阳
出其东门,遥望平原。
离离衰草,漠漠黄昏。
岂必离别,始为销魂。
望王孙兮不归,思公子兮无言。 -
16.《绮怀十六首》 清·黄景仁
楚楚腰肢掌上轻,得人怜处最分明。
千围步障难藏艳,百合葳蕤不锁情。
朱鸟窗前眉欲语,紫姑乩畔目将成。
玉钩初放钗初堕,第一销魂是此声。 -
17.《沁园春(赋子规)》 宋·方岳
尽为春愁,尽劝春归,直恁恨深。
况雨急黄昏,寒欺客路,月明夜半,人梦家林。
店舍无烟,楚乡寒食,一片花飞那可禁。
小凝伫,黯红蔫翠老,江树阴阴。 -
18.《沁园春(赋子规)》 宋·方岳
尽为春愁,尽劝春归,直恁恨深。
况雨急黄昏,寒欺客路,月明夜半,人梦家林。
店舍无烟,楚乡寒食,一片花飞那可禁。
小凝伫,黯红蔫翠老,江树阴阴。 -
19.《辨道歌》 宋·苏轼
北方正气名祛邪,东郊西应归中华。
离南为室坎为家,先凝白雪生黄芽。
黄河流驾紫河车,水精池产红莲花。
赤龙腾霄惊盘蛇,奼女含笑婴儿呀。 -
20.《木兰花慢》 宋·王炎
缃桃花树下,记罗袜、昔经行。
至今日重来,人惟独自,花亦凋零。
青鸟杳无信息,遍人间、何处觅云軿。
红锦织残旧字,玉箫吹断余声。