-
1.《凝真宫》 宋·张无梦
五云深锁洞门深,蹑屐攀萝特地寻。
烟霭不藏尘外路,神仙遗下水中金。
喜游汗漫华胥宅,重忆崆峒至道心。
不得方平同一醉,红霞零落我樽琴。 -
2.《入白水怀士特温其》 宋·刘子翚
晓山随意开,夏气含露澄。
扶筇过巇嶮,飞仙亦凌兢。
松涛净可漱,岚烟起如蒸。
巨崿转鼎鼎,危塍上层层。 -
3.《嵩山十志十首·枕烟庭》 唐·卢鸿一
枕烟庭者,盖特峰秀起,意若枕烟。
秘庭凝虚,窅若仙会,即扬雄所谓爰静神游之庭是也。
可以超绝纷世, -
4.《八哀诗·赠秘书监江夏李公邕》 唐·杜甫
长啸宇宙间,高才日陵替。
古人不可见,前辈复谁继。
忆昔李公存,词林有根柢。
声华当健笔,洒落富清制。 -
5.《青冢》 唐·白居易
上有饥鹰号,下有枯蓬走。
茫茫边雪里,一掬沙培塿.
传是昭君墓,埋闭蛾眉久。
凝脂化为泥,铅黛复何有。 -
6.《津阳门诗》 唐·郑嵎
津阳门北临通逵,雪风猎猎飘酒旗。
泥寒款段蹶不进,疲童退问前何为。
酒家顾客催解装,案前罗列樽与卮。 -
7.《偶见背面是夕兼梦》 唐·韩偓
酥凝背胛玉搓肩,轻薄红绡覆白莲。
此夜分明来入梦,当时惆怅不成眠。
眼波向我无端艳,心火因君特地然。
莫道人生难际会,秦楼鸾凤有神仙。 -
8.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
9.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
10.《清平乐》 唐·冯延巳
深冬寒月,庭户凝霜雪。
风雁过时魂断绝,塞管数声呜咽¤
披衣独立披香,流苏乱结愁肠。
往事总堪惆怅, -
11.《读襄阳耆旧传,因作诗五百言寄皮袭美》 唐·陆龟蒙
汉皋古来雄,山水天下秀。
高当轸翼分,化作英髦囿。
暴秦之前人,灰灭不可究。
自从宋生贤,特立冠耆旧。 -
12.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
13.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
14.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
15.《仙掌铭》 唐·独孤及
阴阳开阖,元气变化,泄为百川,凝为崇山,山川之作,与天地并,疑有真宰而未知尸其功者。
有若巨灵赑屃,攘臂其间,左排首阳,右拓太华,绝地轴使中裂,坼山脊为两道,然后导河而东,俾无有害,留此巨迹于峰之巅。
后代揭厉于玄踪者,聆其风而骇之,或谓诙诡不经,存而不议。
及以为学者拘其一域,则惑于余方。 -
16.《春从天上来(鹤鸣奉旨)》 宋·张继先
王土平平。
正海息波澜,岳敛云烟。
三景虚明,八表澄清,一月普照诸天。
有流霞洞焕,映黍珠、徐下空玄。 -
17.《满江红(重阳赏菊,时予已除代)》 宋·叶梦得
一朵黄花,先催报、秋归消息。
满芳枝凝露,为谁装饰。
便向尊前拚醉倒,古今同是东篱侧。
问何须、特地赋归来,抛彭泽。 -
18.《千秋岁(次韵兵曹席孟惠廨黄梅)》 宋·叶梦得
晓烟溪畔。
曾记东风面。
化工更与重裁翦。
额黄明艳粉,不共妖红软。 -
19.《点绛唇》 宋·刘一止
洞户香凝,宴开特地风烟好。
靓妆娟妙。
玉雪光相照。
认是桃源,绿水红云绕。
真曾到。
漾舟人老。
应被桃花笑。 -
20.《南歌子(中秋)》 宋·张元干
凉月今宵满,晴空万里宽。
素娥应念老夫闲。
特地中秋著意、照人间。
香雾云鬟湿,清辉玉臂寒。
休教凝伫向更阑。
飘下桂华闻早、大家看。