-
141.《八月十四日夜湖山观月》 宋·陆游
长空露洗玻璃碧,紫金之盘径三尺;忽看擘地出人间,桂树扶疏如淡墨。
揽衣独立镜湖边,风露万顷秋渺然;开帆讵必入东海,骑鲸便可追飞仙。
冰壼玉瀣侵骨冷,醉看孤鸾舞清影。
夜阑归舍人已眠,却倩天风为吹醒。 -
142.《早自偏门入城晚出南堰门以归》 宋·陆游
早从偏门入,暮从南堰归。
鲍郎山前路,空翠浮烟霏。
秋令忽已深,病骨频添衣。
向来慕功名,常恐斯心违。 -
143.《醉中出西门偶书》 宋·陆游
古寺闲房闭寂寥,几年耽酒负公朝。
青山是处可埋骨,白发向人羞折腰。
末路自悲终老蜀,少年常愿从征辽。
醉来挟箭西郊去,极目寒芜雉兔骄。 -
144.《出真阳峡十首》 宋·杨万里
未必阳山天下穷,英州穷到骨中空。
郡官只怨无供给,支与真阳数石峰。 -
145.《崴晚出城》 宋·杨万里
温饱能消底?奔忙自作痴。
平生脚已茧,今日鬓将丝。
山刻霜余骨,梅临水底枝。
只嫌长落莫,不道许幽奇。 -
146.《和李邦直学士沂山祈雨有应》 宋·苏辙
宿雪虽盈尺,不救春夏旱。
吁嗟遍野天不闻,歌舞通宵龙一战。
旋开云雾布旌旗,复遣雷霆助舒卷。
雨声一夜洗尘埃,流入沟河朝不见。 -
147.《出效以江路野梅香为韵得路字》 宋·冯时行
居然麋鹿性,疏散疾已痼。
杖策城东门,旷景引閒步。
日正摇江影,春已暖沙路。
疏梅忽相值,与我如有素。 -
148.《赋吴守友石台》 宋·胡寅
南圃缭粉墙,幽径便蜡屐。
蒙然遇高荫,炎景不予赫。
天成一高坫,为印子云宅。
大藤如虬龙,陟降蜿尾脊。 -
149.《夜坐看月》 宋·杨冠卿
春夏季孟间,草木蔽山骨。
青苍霭芳华,烟霏相出没。
适从忧患场,观化超理窟。
无心岫间云,有定水中月。
我方意如如,谁尚书咄咄。 -
150.《与蔡吏部林直院别江楼》 宋·方岳
又抛蓑笠出山来,那得江鸥不见猜。
一醉真成吞溟涬,三人曾共住蓬莱,翰林词伯玉为骨,直指绣衣霜作台。
莫笑樵溪穷太守,短篷烟雨亦佳哉。 -
151.《青莲池上客》 元·王哲
亘初独许能骑坐。
这骏驷、从牵拖。
直走盘旋双庆贺。
三山骨健,力筋偏大。 -
152.《九月十日独游钟山》 宋·项安世
天时少佳日,人事多婴怀。
选胜难两遇,卜征非一乖。
平生梦钟阜,一月榜秦淮。
半世迹方近,三旬心始谐。 -
153.《雨霁山皆秋色》 宋·陈普
一朝积雨豁然收,待我凝眸百尺楼。
远远修眉明碧落,棱棱瘦骨出清秋。
同姿远岸遥生霭,一意寒江亦露洲。
此即化工无信息,天机衮衮不曾留。 -
154.《题束季博山园二十首·安乐窝》 宋·牟巘五
冷石眠夏天,冰室透毛骨。
所以安乐窝,大暑苦不出。 -
155.《城中出队》 宋·释法薰
人家百万帝城中,应念南山彻骨穷。
铁壁重重挨得人,笊篱无柄舀春风。 -
156.《退天童上太守吴学士》 宋·释正觉
三椽五合不求余,汩汩营营笑拙疏。
妄立是非徒喻马,乐同彼此解观鱼。
洗霜骨出山宜瘦。
答响神藏谷应虚。
莫涴人间名字垢,身云心月本如如。 -
157.《广中二首》 宋·王阮
黑金不肯化青金,奉命来催胆水淋。
山骨旧疑天凿透,沟流唯待雨来深。
丹无九转如方士,政有三官出上林。
却谢黄茅除白发,断酬平日做僧心。 -
158.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
159.《悲愤诗》 两汉·蔡琰
汉季失权柄,董卓乱天常。
志欲图篡弑,先害诸贤良。
逼迫迁旧邦,拥主以自疆。
海内兴义师,欲共讨不祥。 -
160.《圆圆曲》 清·吴伟业
鼎湖当日弃人间,破敌收京下玉关。
恸哭六军俱缟素,冲冠一怒为红颜。
红颜流落非吾恋,逆贼天亡自荒宴。
电扫黄巾定黑山,哭罢君亲再相见。