-
161.《下第寄知己》 唐·曹邺
长安孟春至,枯树花亦发。
忧人此时心,冷若松上雪。
自知才不堪,岂敢频泣血。
所痛无罪者,明时屡遭刖。 -
162.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。 -
163.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。 -
164.《南泾渔父》 唐·陆龟蒙
予方任疏慵,地僻即所好。
江流背村落,偶往心已嫪。
田家相去远,岑寂且纵傲。
出户手先筇,见人头未帽。 -
165.《一丛花》 宋·杨无咎
娟娟□月可庭方。
窗户进新凉。
美人为我歌新曲,翻声调、韵超此字疑衍出宫商。
犀箸细敲,花瓷清响,余韵绕红梁。 -
166.《拟行路难》 南北朝·鲍照
中庭五株桃,一株先作花。
阳春夭冶二三月,从风簸荡落西家。 -
167.《杨照承议芦雁枕屏》 宋·毕士安
画师不肯传风蝶,故作枯乾逞奇绝。
清秋未合结繁阴,深户何从洒飞雪。
雪里鸭儿苦耐寒,眠沙枕浦白云团,黄芦槭槭枝叶乾。
江头鸣雁恰飞起,恍如身到潇湘间。 -
168.《春日即事三首》 宋·刘应时
春来九雨一日晴,藜杖扶人出户庭。
柳色肯如衰俗眼,向人还似旧时青。 -
169.《中秋同栗梦吉饮》 明·高叔嗣
罢酒俱不乐,开帘望北轩。
寒星出户少,秋露坠衣繁。
散步怜新咏,平居想故园。
空庭今夜月,客思岂堪言。 -
170.《靖安八咏》 明·古春兰公
陈桧昔闻后庭花,今见祯明桧。
双剑列雌雄,每与风雨会。
艮岳莫可移,夜挟惊霆坏。
至今左纽枝,老气发光彩。 -
171.《乌夜啼·石头城上乌》 明·郭奎
石头城上乌,遥夜鸣相呼。
紫清道士有两树,乌啼不离树高处。
千声哑哑复万声,中堂酒阑梦未成。
呼童把烛起开户,照树惟恐邻人惊。 -
172.《再次》 明·陆釴
庭窗月落窗户幽,灯影离离照良夜。
吾侪口业不容己,白战相凌未相下。
兰焚膏灭不自惜,绿发红颜暗中泻。
隔床颓呼喜弥明,当坐相讥畏陈亚。 -
173.《待月轩为式藏主作》 明·梦观法师
月出青松林,照我松下户。
床前光未满,裴回更延伫。
莲漏下初更,绿烟散东坞。
浩歌步中庭,衣露湿如雨。 -
174.《虚亭秋月为实上人作》 明·梦观法师
幽庭坐虚寂,月出青松林。
流光入禅户,凉思满衣襟。
六根净无垢,万境亦消沉。
荡兹着有想,快我遗世心。
浩歌《秋水篇》,聊续寒山吟。 -
175.《南庄示子侄》 明·王问
归来南城隅,幽怀似堪写。
言有二子俱,岂谓俦侣寡。
庭花发故丛,新雏乱檐瓦。
日抽架上书,方春已徂夏。 -
176.《张氏静居院》 宋·王安石
动者利进为,静者乐止居。
物性有偏得,惟贤时卷舒。
张侯始出仕,所至多名誉。
老矣归偃休,买地斸荒芜。 -
177.《物有可叹者因戏作数语以识之》 宋·陆游
鸡栖及我未掩扉,犬虽远出暮自归,司晨警夜职交举,簸糠弃粒报亦微。
查查双鹊更媿汝,庭树夜宿常相依,岂怜主人老寂寞,暖热蓬户不忍违。
养鸱甚恩健即去,养鹰虽久饱亦飞。
嗟哉物性厚薄异,使我隐几空歔欷! -
178.《秋日早起》 宋·杨万里
我眠亦甚安,梦中初无惊。
如何作梦语,反侧意不平。
起来不复寐,郡楼挝五更。
窗纸尚昏昏,看到渐次明。 -
179.《腊月十八日蚤苦寒与家妇饮》 宋·张耒
寒夜不可旦,老鸡鸣苦迟。
晨兴出户视,风折山树枝。
最爱堂东梅,洌寒亦弄姿。
夜来月中影,窥我读书帷。 -
180.《宫漏谣》 宋·司马光
宫漏清高处处闻,六待寂寂夜将分。
南下河梁缅诘曲,北瞻禁阙郁缤纷。
黄金锁闲斗城斜,高玉楼通上帝家。
若木未光潜日月,神仙不动积烟霞。