-
1.《新转南曹未叙朝散初秋暑退出守吴兴书此篇以自见志》 唐·杜牧
捧诏汀洲去,全家羽翼飞。
喜抛新锦帐,荣借旧朱衣。
且免材为累,何妨拙有机。
宋株聊自守,鲁酒怕旁围。 -
2.《临江仙(六月二日病差出门散适)》 宋·韩淲
竹树阴阴流涧水,黄鹂飞去飞还。
蓬门篱落小桥湾。
更无尘迹到,我自爱其间。
雨又随风催薄暮,轻雷时动云斑。
归来凉意一窗间。
病余真倦矣,睡熟簟纹宽。 -
3.《将至兰陵道中以远岫重叠出寒花散漫开为韵》 宋·李处权
我如萍不根,有往而无返。
天涯与地角,孰能量近远。
故乡无巢归,流落岁时晚。
辜负平生心,何由见嵇阮。 -
4.《将至兰陵道中以远岫重叠出寒花散漫开为韵》 宋·李处权
故家洛阳隅,烟林接云岫。
社酒无俗期,柴门有清叩。
传闻俱丘墟,凄凉兵火后。
只应秋夜月,松竹影如昼。 -
5.《将至兰陵道中以远岫重叠出寒花散漫开为韵》 宋·李处权
惊飙起群雁,落日明孤松。
溪驶石齿齿,树断山重重。
功名贵及时,丈夫不可慵。
初不系贤愚,只系其所逢。 -
6.《将至兰陵道中以远岫重叠出寒花散漫开为韵》 宋·李处权
故人限南北,昨日梦寐接。
朝来得素书,开缄意稠叠。
别时赠吴钩,璀粲犹在箧。
因循愧迟暮,欲见煌煌业。 -
7.《将至兰陵道中以远岫重叠出寒花散漫开为韵》 宋·李处权
王民坠涂炭,志士怀愤郁。
岂无卧龙人,想待三顾出。
从容命世豪,肯为庸主屈。
英名如白日,千岁常不殁。 -
8.《将至兰陵道中以远岫重叠出寒花散漫开为韵》 宋·李处权
舟子厌牵挽,峻濑凌风湍。
烟霏丽初日,水气生早寒。
鹾物直六伯,始叹生理难。
一月不食肉,凄然对盘餐。 -
9.《将至兰陵道中以远岫重叠出寒花散漫开为韵》 宋·李处权
客程言浩渺,念此道里赊。
秋林伤客情,霜叶色胜花。
溪鱼不论钱,我饥岂无涯。
何当见升平,四海如一家。 -
10.《将至兰陵道中以远岫重叠出寒花散漫开为韵》 宋·李处权
溪行日有趣,便欲老绝涧。
复怀少陵作,亭午气始散。
客子斗身强,尚得加餐饭。
弟兄杳何许,不及沙头雁。