-
1.《出清口》 宋·陈师道
家世山东饱耕稼,晚托一舟顺流下。
渔沟寒饼不下箸,推柂转头更五夜。
平明放溜出清口,霜落潮回雾连野。
平淮一梦三十里,有日无风神所借。 -
2.《王文玉出清溪图以示坐客》 宋·孔武仲
舟在此溪滨,披图看愈亲。
须知堂上客,便是画中人。
潇洒苍葭映,舂容碧浪春。
秀山帝发派,秋浦净为邻。
飞鹭来窥影,游鱼可数鳞。
饮兰须卷去,聊以辟京尘。 -
3.《出清远峡》 宋·曾丰
水石三过峡,江流四望平。
鸟经波面疾,云泊树头轻。
晃朗天光合,溟蒙海气生。
且停篙与桨,迟速信船行。 -
4.《拜昭陵出城与张秘监阁老同里临行别…归寻辱清辞辄酬之》 唐·权德舆
仲月当南吕,晨装拜穀林。
逢君在东观,不得话离襟。
策马缘云路,开缄扣玉音。
还期才浃日,里社酒同斟。 -
5.《清溪来明府出二子请诗因遗一绝》 唐·杜荀鹤
珠明玉润尽惊人,不称寒门不称贫。
若向吾唐作双瑞,便同祥凤与祥麟。 -
6.《上巳日,天畅晴甚,觉《兰亭》“天朗气清”句为右军入化之笔,昭明忽然出手,岂谓年年有印板上巳耶?诗以纪》 清·金人瑞
三春却是暮秋天,逸少临文写现前。
上巳若还如印板,至今何不永和年?逸少临文总是愁,暮春写得如清秋。
少年太子无伤感,却把奇文一笔勾。 -
7.《清江引·清明日出游》 明·王磐
问西楼禁烟何处好?绿野晴天道。
马穿杨柳嘶,人倚秋千笑,探莺花总教春醉倒。 -
8.《禅寂之所有卖花声出廊庑间清婉动耳》 宋·孙惟信
曲巷深房忆帝州,卖花庭宇最风流。
窗纱破晓斜开扇,帘绣笼阴半上钩。
少日喜拈春在手,暮年羞戴雪盈头。
泉南寺裹潇潇雨,婉婉一声无限愁。 -
9.《清明日早出太平门》 宋·萧彦毓
江头杨柳暗藏鸦,江上鹅儿浴浅沙。
早起一风如此恶,路旁落尽刺桐花。 -
10.《清明后晚出北城至顶山寺登白龙庙作》 明·钱谦贞
阑珊春事蚤啼莺,与客闲行出北城。
社鼓冬冬催谷雨,炊烟续续过清明。
夕阳古寺归樵影,流水空山吠犬声。
如绣年光仍在眼,桃花零乱麦田横。