-
1.《莺出谷》 唐·刘得仁
东风潜启物,动息意皆新。
此鸟从幽谷,依林报早春。
出寒虽未及,振羽渐能频。
稍类冲天鹤,多随折桂人。
尊前喧有语,花里昼藏身。
若向秾华处,馀禽不见亲。 -
2.《莺出谷》 唐·钱可复
玉律阳和变,时禽羽翮新。
载飞初出谷,一啭已惊人。
拂柳宜烟暖,冲花觉露春。
抟风翻翰疾,向日弄吭频。
求友心何切,迁乔幸有因。
华林高玉树,栖托及芳晨。 -
3.《莺出谷》 唐·张鹭
弱柳随俦匹,迁莺正及春。
乘风音响远,映日羽毛新。
已得辞幽谷,还将脱俗尘。
鸳鸾方可慕,燕雀迥无邻。
游止知难屈,翻飞在此伸。
一枝如借便,终冀托深仁。 -
4.《莺出谷》 唐·刘庄物
幸因辞旧谷,从此及芳晨。
欲语如调舌,初飞似畏人。
风调归影便,日暖吐声频。
翔集知无阻,联绵贵有因。
喜迁乔木近,宁厌对花新。
堪念微禽意,关关也爱春。 -
5.《南出雀鼠谷答张说》 唐·李隆基
雷出应乾象,风行顺国人。
川途犹在晋,车马渐归秦。
背陕关山险,横汾鼓吹频。
草依阳谷变,花待北岩春。
闻有鹓鸾客,清词雅调新。
求音思欲报,心迹竟难陈。 -
6.《奉和圣制同二相南出雀鼠谷》 唐·张九龄
设险诸侯地,承平圣主巡。
东君朝二月,南旆拥三辰。
寒出重关尽,年随行漏新。
瑞云丛捧日,芳树曲迎春。
舞咏先驰道,恩华及从臣。
汾川花鸟意,并奉属车尘。 -
7.《奉和圣制答张说扈从南出雀鼠谷》 唐·宋璟
秦地雄西夏,并州近北胡。
禹行山启路,舜在邑为都。
忽视寒暄隔,深思险易殊。
四时宗伯叙,六义宰臣铺。
征作宫常应,星环日每纡。
盛哉逢道合,良以致亨衢。 -
8.《奉和圣制答张说出雀鼠谷》 唐·苏颋
雨施巡方罢,云从训俗回。
密途汾水卫,清跸晋郊陪。
寒著山边尽,春当日下来。
御祠玄鸟应,仙仗绿杨开。
作颂音传雅,观文色动台。
更知西向乐,宸藻协盐梅。 -
9.《扈从南出雀鼠谷》 唐·张说
豫动三灵赞,时巡四海威。
陕关凌曙出,平路半春归。
霍镇迎云罕,汾河送羽旂。
山南柳半密,谷北草全稀。
迟日宜华盖,和风入袷衣。
上林千里近,应见百花飞。 -
10.《奉和圣制答张说扈从南出雀鼠谷》 唐·赵冬曦
轩辕应顺动,力牧正趋陪。
道合殷为砺,时行楚有材。
省方西礼设,振旅北京回。
地理分中壤,天文照上台。
寒依汾谷去,春入晋郊来。
窃比康衢者,长歌仰大哉。