-
1.《题源分竹亭》 唐·刘言史
绕屋扶疏千万竿,年年相诱独行看。
日光不透烟常在,先校诸家一月寒。 -
2.《问赵存礼分竹》 宋·阳枋
南墙曾记极幽寻,午箪凉铺琐碎金。
小筑江干无限暑,西窗乞与半檐阴。 -
3.《初秋普明寺竹林小饮饯梅圣俞分韵得亭皋木叶》 宋·欧阳修
临水复欹石,陶然同醉醒。
山霞坐未敛,池月来亭亭。 -
4.《初秋普明寺竹林小饮饯梅圣俞分韵得亭皋木叶》 宋·欧阳修
洛城风日美,秋色满蘅皋。
谁同茂林下,扫叶酌松醪。 -
5.《初秋普明寺竹林小饮饯梅圣俞分韵得亭皋木叶》 宋·欧阳修
野水竹间清,秋山酒中绿。
送子此酣歌,淮南应落木。 -
6.《初秋普明寺竹林小饮饯梅圣俞分韵得亭皋木叶》 宋·欧阳修
劝客芙蓉杯,欲搴芙蓉叶。
垂杨碍行舟,演漾回轻楫。 -
7.《君用承事载酒筠溪上分韵得竹字》 宋·李弥逊
高荷盖水临风曲,美人却扇耀红玉。
溪翁爱这看不卟,密竹阴中坐幽独。
南邻新醅手自洒,贮以鸱夷转山腹。
折松扫云谢羁束,近水亭台晚香馥。 -
8.《及甫坐上分题赋洗竹得百字》 宋·曹勋
{果刂}竹有旧贯,剪伐未容测。
长身数竿足,丛薄徒累百。
稍令掩翳去,渐放修直色。
要知清明朝,恶者在所格。 -
9.《安分呈李竹斋》 宋·华岳
风雨思君子,烟霞忆旧游。
一区山水国,万里帝王州。
腊罋香浮玉,春旗雪满瓯。
安贫随处乐,此外复何求。 -
10.《修竹宴客广寒游亭分韵得香字》 宋·黄庚
银桥疑驾海天长,金粟离离照玉觞。
影浸山河琼殿冷,舞分风露羽衣香。
亦知广莫元无野,却笑温柔别有乡。
间折一枝惊昨梦,素娥邻我授玄霜。 -
11.《王修竹约观打鱼分韵得圆字》 宋·黄庚
隔岸呼渔伴,轻篙破晓烟。
鸣榔舟叶聚,撒网浪花圆。
馋鹭窥高树,惊鳞过别川。
洋洋聊付物,生意自无边。