-
41.《摸鱼儿(宝祐甲寅春赋)》 宋·柴望
这情怀、怎生消遣。
思量只是凄怨。
一春长为花和柳,风雨又还零乱。
君试看。 -
42.《宝鼎现(四时怀古春词)》 宋·陈著
问今何日,旧也曾尾,东风鹓鹭。
回首念,家山桃李,归去来兮闻早赋。
梦境里、尽何妨疏散,时趁莺晴信步。
是则是、清闲自好,一点心犹怀古。 -
43.《宝鼎现(四时怀古春词)》 宋·陈著
问今何日,旧也曾尾,东风鹓鹭。
回首念,家山桃李,归去来兮闻早赋。
梦境里、尽何妨疏散,时趁莺晴信步。
是则是、清闲自好,一点心犹怀古。 -
44.《长亭怨慢》 宋·周密
斋、西安令翁浩堂、郡博士洪恕斋,一时名流星聚,见为奇事。
倅居据龟阜,下瞰万室,外环四山,先子作堂曰啸咏。
撮登览要,蜿蜒入后圃。
梅清竹癯,亏蔽风月,后俯官河,相望一水,则小蓬莱在焉。 -
45.《齐开乐》 宋·周密
人也。
泚笔赋情,不复作少年丹白想。
或者以九方皋求我,则庶几焉
东风又入江南岸,年年汉宫春早。 -
46.《括水调歌》 宋·林正大
庐山几千仞,屹立并长江。
杨澜左里,洪涛巨浪日春撞。
风止雪消冰净,相与泊舟登岸,攀磴望空谾。
岩壑响松桧,巨石激流淙。 -
47.《括木兰花慢》 宋·林正大
黄河天上派,到东海、去难收。
况镜里堪悲,星星白发,早上人头。
人生尽欢得意,把金尊、对月莫空休。
天赋君材有用,千金散聚何忧。 -
48.《烛影摇红(雪楼得次子,行台时治金陵)》 宋·邓剡
郢雪歌高,天教鹤子参鸣和。
薰风旌节瑞华□,光动垂弧左。
早是烟楼撞破。
更明珠、重添一颗。 -
49.《暗香(寿停云翁七十·其年,云山风有亭火后重建)》 宋·彭子翔
停云望极。
问秀溪何似,英溪风月。
劫火灰飞,又见雕檐照寒碧。
何事归来归去,似熙载、江南江北。 -
50.《般涉调·哨遍·半世逢场作戏》 元·马致远
半世逢场作戏,险些儿误了终焉计。
白发劝东篱,西村最好幽栖,老正宜。
茅庐竹径,药井蔬畦,自减风云气。
嚼蜡光阴无味,旁观世态,静掩柴扉。 -
51.《一枝花·不伏老》 元·关汉卿
〔一枝花〕攀出墙朵朵花,折临路枝枝柳。
花攀红蕊嫩,柳折翠条柔,浪子风流。
凭着我折柳攀花手,直煞得花残柳败休。
半生来折柳攀花,一世里眠花卧柳。 -
52.《观潮》 宋·周密
浙江之潮,天下之伟观也。
自既望以至十八日为盛。
方其远出海门,仅如银线;既而渐近,则玉城雪岭际天而来,大声如雷霆,震撼激射,吞天沃日,势极雄豪。
杨诚斋诗云“海涌银为郭,江横玉系腰”者是也。 -
53.《归去来兮辞·并序》 魏晋·陶渊明
余家贫,耕植不足以自给。
幼稚盈室,瓶无储粟,生生所资,未见其术。
亲故多劝余为长吏,脱然有怀,求之靡途。
会有四方之事,诸侯以惠爱为德,家叔以余贫苦,遂见用于小邑。 -
54.《大德歌·春》 元·关汉卿
子规啼,不如归,道是春归人未归。
几日添憔悴,虚飘飘柳絮飞。
一春鱼雁无消息,则见双燕斗衔泥。 -
55.《黄冈竹楼记》 宋·王禹偁
黄冈之地多竹,大者如椽。
竹工破之,刳去其节,用代陶瓦。
比屋皆然,以其价廉而工省也。
子城西北隅,雉堞圮毁,蓁莽荒秽,因作小楼二间,与月波楼通。 -
56.《丰乐亭记》 宋·欧阳修
修既治滁之明年,夏,始饮滁水而甘。
问诸滁人,得于州南百步之远。
其上则丰山,耸然而特立;下则幽谷,窈然而深藏;中有清泉,滃然而仰出。
俯仰左右,顾而乐之。 -
57.《乞校正陆贽奏议进御札子》 宋·苏轼
臣等猥以空疏,备员讲读。
圣明天纵,学问日新。
臣等才有限而道无穷,心欲言而口不逮,以此自愧,莫知所为。
窃谓人臣之纳忠,譬如医者之用药,药虽进于医手,方多传于古人。 -
58.《黄州快哉亭记》 宋·苏辙
江出西陵,始得平地,其流奔放肆大。
南合沅、湘 ,北合汉沔,其势益张。
至于赤壁之下,波流浸灌,与海相若。
清河张君梦得谪居齐安,即其庐之西南为亭,以览观江流之胜,而余兄子瞻名之曰“快哉”。 -
59.《尊经阁记》 明·王守仁
经,常道也。
其在于天,谓之命;其赋于人,谓之性。
其主于身,谓之心。
心也,性也,命也,一也。 -
60.《稽山书院尊经阁记》 明·王守仁
经,常道也,其在于天谓之命,其赋于人谓之性,其主于身谓之心。
心也,性也,命也,一也。
通人物,达四海,塞天地,亘古今,无有乎弗具,无有乎弗同,无有乎或变者也,是常道也。
其应乎感也,则为恻隐,为羞恶,为辞让,为是非;其见于事也,则为父子之亲,为君臣之义,为夫妇之别,为长幼之序,为朋友之信。