-
1.《洞箫赋》 两汉·王褒
原夫箫干之所生兮,于江南之丘墟。
洞条畅而罕节兮,标敷纷以扶疏。
徒观其旁山侧兮,则岖嵚岿崎,倚巇迤,诚可悲乎其不安也。
弥望傥莽,联延旷荡,又足乐乎其敞闲也。 -
2.《新营小斋凿地炉辄成五言三十七韵》 宋·欧阳修
霜降百工休,居者皆入室。
墐户畏初寒,开炉代温律。
规模不盈丈,广狭足容膝。
轩窗共幽窳,竹柏助蒙密。 -
3.《答友人》 宋·邵雍
何者名为善处身,非唯能武又能文。
可行可止存诸已,或是或非系在人。
遍数古来贤所得,历观天下事须真。
吉凶悔吝生乎动,刚毅木讷近於仁。
易地皆然休计较,不言而信省开陈。
虽居蛮貊亦行矣,无患乡闾情未亲。 -
4.《奉和御製读唐书》 宋·夏竦
贤哉段忠烈,振迹自邠宁。
动必怀刚毅,何尝废典刑。
英规方贯古,乐石谅难铭。
密议初如用,艰危岂易形。 -
5.《送然侄四归二首》 宋·张栻
自子来见我,倏焉十六秋。
一闻沂上音,此意便绸缪。
中间岂不别,会合同转头。
今兹舍我去,万里不复留。 -
6.《吕成公宽平通鉴佚老三帖赞》 宋·岳珂
治粹于隆古,元{凯加丶}之懿,根于笃诚。
世泽未倾,英髦代兴。 -
7.《丁教授家猫狗皆相乳二首》 宋·项安世
周郊奉犬用刑樽,尧蜡迎猫似捕神。
直是苏公比台谏,未知韩子喻家人。
鹰鸇化作鸾将凤,獬廌移成驺与麟。
煦煦徐徐何必善,使知刚毅有深仁。 -
8.《题张公文潜诗卷一首》 宋·苏籀
群才奔正始,办论轶髯卿。
诸老力推毂,斯文有定评。
龙旗叔孙氏,金笔左丘明。
杕杜尝嗤点,椒兰足陷倾。 -
9.《论语绝句一百首》 宋·张九成
墨子平生枉费工,谩将泛爱去形容。
若观木讷并刚毅,方见风流是个中。 -
10.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
11.《和韩毅伯韵三首》 宋·王炎
有客回车肯再过,天寒冰雪满关河。
家贫草具惟鸡黍,地僻柴门但雀罗。
人固刚肠穷已甚,天无老眼命如何。
男儿自许功名事,相对肯悲弹剑歌。 -
12.《次韵韩毅伯志别》 宋·王炎
江头三老风樯急,诗叟欲行还却立。
刚肠不解儿女悲,肯为别离襟袖湿。
翰墨场中空白眉,牙游不遂休奔驰。
平生讷室有秘诀,持以赠君君可归。 -
13.《雪中怀韩毅伯》 宋·王炎
鸡罢三号来晓色,披衣起见瓦沟白。
雪花初堕云遽回,天意应怜未归客。
男儿铁石为刚肠,忍穷不见可怜色。
当知曳履郭先生,可作餐毡苏属国。 -
14.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
15.《贺新郎(寿右史·正月初七)》 宋·王迈
曾侍螭头立。
吐危言、婴鳞编虎,扶持熬极。
谁炼精金铸刚卯,气节毅然镇国。
肯顾恋、眼前官职。 -
16.《九歌·国殇》 先秦·屈原
操吴戈兮被犀甲,车错毂兮短兵接。
旌蔽日兮敌若云,矢交坠兮士争先。
凌余阵兮躐余行,左骖殪兮右刃伤。
霾两轮兮絷四马,援玉枹兮击鸣鼓。 -
17.《九歌》 先秦·屈原
东皇太一
吉日兮辰良,穆将愉兮上皇;
抚长剑兮玉珥,璆锵鸣兮琳琅;
瑶席兮玉瑱,盍将把兮琼芳; -
18.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
19.《送杜靖国知连州》 宋·郑侠
杜氏世德光无前,声华行实相辉鲜。
蒉之职也在刀匕,亲举罚爵平公筵。
预之闻见合左氏,春秋大法因粲然。
诗为郡守称杜母,南阳之人今尚传。 -
20.《何公桥》 宋·苏轼
天壤之间,水居其多。
人之往来,如鹈在河。
顺水而行,云驰鸟疾。
维水之利,千里咫尺。