-
1.《无题·相见时难别亦难》 唐·李商隐
相见时难别亦难,东风无力百花残。
春蚕到死丝方尽,蜡炬成灰泪始干。
晓镜但愁云鬓改,夜吟应觉月光寒。
蓬山此去无多路,青鸟殷勤为探看。
(蓬山 一作:蓬莱) -
2.《古离别(一作古别离)》 唐·权德舆
人生天地间,瞥若六辔驰。
夭寿既常数,奈何生别离。
迹当中人域,正性日已衰。
是非千万境,杳霭情尘滋。 -
3.《古离别》 唐·权德舆
人生天地间,瞥若七辔驰。
夭寿既常数,奈何生别离。
迹当中人域,正性日已衰。
是非千万境,杳霭情尘滋。 -
4.《永别》 宋·贾云华
相见时难别亦难,寒潮惟带夕阳还。
钿蝉金雁皆零落,离别烟波伤玉颜。 -
5.《今别离》 清·黄遵宪
别肠转如轮,一刻既万周。
眼见双轮驰,益增中心忧。
古亦有山川,古亦有车舟。
车舟载离别,行止犹自由。 -
6.《垂老别》 唐·杜甫
四郊未宁静,垂老不得安。
子孙阵亡尽,焉用身独完。
投杖出门去,同行为辛酸。
幸有牙齿存,所悲骨髓干。 -
7.《寿安西渡奉别郑相公》 唐·孟郊
洛河向西道,石波横磷磷。
清风送君子,车远无还尘。
春别亦萧索,况兹冰霜晨。
零落景易入,郁抑抱难申。 -
8.《别从叔》 唐·杜荀鹤
立马不忍上,醉醒天气寒。
都缘在门易,直似别家难。
世路既如此,客心须自宽。
江村亦饥冻,争及问长安。 -
9.《别从叔》 唐·杜荀鹤
立马不忍上,醉醒天气寒。
都缘在门易,直似别家难。
世路既如此,客心须自宽。
江村亦饥冻,争及问长安。 -
10.《边庭送别》 唐·张蠙
一生虽达理,远别亦相悲。
白发无修处,青松有老时。
暮烟传戍起,寒日隔沙垂。
若是长安去,何难定后期。 -
11.《留别安凤》 唐·徐侃
君寄长安久,耻不还故乡。
我别长安去,切在慰高堂。
不意与离恨,泉下亦难忘。 -
12.《送希晋还云间》 宋·释行海
暮蝉黄叶遍长安,澹泊交情别亦难。
客路何时又相见,菊花今日更同看。
一帆风露官河晓,十月蒹葭雁碛寒。
别后相思那可免,水云西望白漫漫。 -
13.《别亲旧》 宋·晁说之
岁暮征裘返故园,愀然去国亦难论。
独寻碧草日三径,谁在红莲夜五门。
久分云霄能割席,乍惊褴缕有离尊。
即看短发边城去,风雨仇池役梦魂。 -
14.《赠刘子卿时刘将赴官镇江并以道别三首》 宋·赵蕃
吾友周信道,坐思终死穷。
眼中宁复有,地下亦难同。
梦绝西州路,愁闻北固鸿。
并游惟伯厚,还愧尺书通。 -
15.《与庆伯广声别后有怀》 宋·赵蕃
万壑分争汹汹来,扁舟寸上亦难哉。
晚晴只有山堪看,望极还忧远思哀。 -
16.《次韵王尉赠别》 宋·方岳
十载春泥溅客衣,江湖半已入吾诗。
事今岂得文章力,心亦难求世俗知。
山意向人如有语,鸥盟於我合归谁。
月明昨夜欺寒梦,未了西斋竹外棋。 -
17.《徐森玉丈[鸿宝]间道入蜀话别》 当代·钱钟书
春水生宜去,青天上亦难。
西江望活鲋,东海羡逃鳗。
送远自崖返,登高隔陇看。
围城轻托命,转赚祝平安。 -
18.《丁丑别金坛刘漫塘七首》 宋·杜范
崇山郁嵯峨,千章自交阴。
培楼植松柏,斧斤日相寻。
物小固不容,名大亦难任。
智哉甯夫子,其愚非本心。 -
19.《辛亥春别湖上诸友》 宋·释行海
江南花信厌春寒,乡路迢迢去亦难。
不解趋时人笑拙,每怀归计自求安。
明朝芳草空相忆,何处青山复共看。
二十八年清苦志,独歌白雪对幽兰。 -
20.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。