-
1.《又呈吴郎》 唐·杜甫
堂前扑枣任西邻,无食无儿一妇人。
不为困穷宁有此?只缘恐惧转须亲。
即防远客虽多事,便插疏篱却甚真。
已诉征求贫到骨,正思戎马泪盈巾。 -
2.《霓裳中序第一·茉莉咏》 宋·尹焕
青颦粲素靥。
海国仙人偏耐热。
餐尽香风露屑。
便万里凌空,肯凭莲叶。 -
3.《遇南厢园叟感赋八十韵》 清·吴伟业
寒潮冲废垒,火云烧赤冈。
四月到金陵,十日行大航。
平生游宦地,踪迹都遗忘。
道遇一园叟,问我来何方。 -
4.《题郭熙雪晴松石平远图为张季野作是日同读杜》 宋·方回
书贵瘦硬少陵语,岂止评书端为诗。
五百年间会此意,画师汾阳老阿熙。
嵬诗琐画世一轨,肉腴骨弱精神痴。
明窗共读杜集竟,两幅雪霁叉横披。 -
5.《满庭芳(萍)》 宋·刘贵翁
宫鸟西飞,杨花北去,春风飘向伊谁。
盈盈小小,轻薄不堪肥。
天付风流到骨,消不尽、流落青池。
谁知道,踏歌朝暮,痴绝待渠归。 -
6.《自谓》 宋·白玉蟾
造物果小儿,可得问天公。
一生贫到骨,万感悲填胸。
形神本尘坌,身世相羁笼。
安得骑玉鳌,眇然追冥鸿。 -
7.《又寄公仪四首》 宋·王珪
紫掖新书换使符,春晴红旆照行舻。
曾持白简风何厉,更伏青蒲论益孤。
月露清吟应到骨,江山别梦欲成图。
闻教双鹤先归去,还到辽城似旧无。 -
8.《同儿辈食雪和兗子韵》 宋·曹彦约
天然高洁淡为真,似蜜增甜亦可人。
不分青花惊俗眼,更招琼液到吾唇。
取来酒后团栾夜,讨尽人间瘴疬春。
遥想嚼毡清到骨,古来持节要忠臣。 -
9.《月中观梅》 宋·方岳
江南地暖得春早,老眼观梅堂草草。
今冬最暖春最迟,忽忆诚斋南海藁。
解道晴暄殊欠寒,城中未有梅花看。
却入山深最寒处,雪照冰溪才一树。 -
10.《阁下观岘山图》 宋·孔武仲
岘山巉巉清溪滨,倒影万丈之奫沦。
往岁尝有去思吏,热地尤多高蹈人。
少年仕宦颇落魄,时登绝顶攀苍冥。
幽花美草颇娱目,断碑刓碣还伤神。 -
11.《自贻》 唐·杜牧
杜陵萧次君,迁少去官频。
寂寞怜吾道,依稀似古人。
饰心无彩缋,到骨是风尘。
自嫌如匹素,刀尺不由身。 -
12.《哭栖白供奉》 唐·林宽
侍辇才难得,三朝有上人。
琢诗方到骨,至死不离贫。
风帐孤萤入,霜阶积叶频。
夕阳门半掩,过此亦无因。 -
13.《赠夏侯评事》 唐·方干
傍窥盛德与高节,缅想应无前后人。
讲论参同深到骨,停腾姹女立成银。
棋功过却杨玄宝,易义精于梅子真。
朱紫侯门犹不见,可知岐路有风尘。 -
14.《秋末长兴寺作》 唐·贯休
荒寺古江滨,莓苔地绝尘。
长廊飞乱叶,寒雨更无人。
栗不和皱落,僧多到骨贫。
行行行未得,孤坐更谁亲。 -
15.《蓟北寒月作》 唐·贯休
蓟门寒到骨,战碛雁相悲。
古屋不胜雪,严风欲断髭。
清吟得冷句,远念失佳期。
寂寞谁相问,迢迢天一涯。 -
16.《秋夜雨(客有道秋夜雨古词,因用其韵,而不知角之为阁也·并付一笑)》 宋·吴潜
云头电掣如金索。
须臾天尽帏幕。
一凉恩到骨,正骤雨、盆倾檐角。
桃笙今夜难禁也,赖醉乡、情分非薄。
清梦何处托。
又只是、故园篱落。 -
17.《满江红(和刘仓咏雪)》 宋·李曾伯
推枕闻鸡,正怪得、乾坤都白。
元是有、福星临照,至和薰出。
缘饰夜城疑不夜,弥漫色界成无色。
更_词、巧欲夺天葩,尤殊特。 -
18.《大酺(寿王修斋枢密)》 宋·陈著
自有乾坤,扶人极,宗主须还人物。
今为何时节,满红尘富贵,絮花飘忽。
抵障狂澜,提携正印,一柱天擎突兀。
平生分明处,是从容处□,不差毫发。 -
19.《大酺(寿王修斋枢密)》 宋·陈著
自有乾坤,扶人极,宗主须还人物。
今为何时节,满红尘富贵,絮花飘忽。
抵障狂澜,提携正印,一柱天擎突兀。
平生分明处,是从容处□,不差毫发。 -
20.《雨》 宋·陈与义
萧萧十日雨,稳送祝融归。
燕子经年梦,梧桐昨暮非。
一凉恩到骨,四壁事多违。
衮衮繁华地,西风吹客衣。