-
21.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎, ——孟郊
泉音玉淙琤.琉璃剪木叶, ——韩愈
翡翠开园英。
流滑随仄步, ——孟郊 -
22.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
23.《望岳时贼据华夏》 唐·唐彦谦
长路风埃隔楚氛,忽惊神岳映朝曛。
削成绝壁五千仞,高揖泥金七十君。
祝史秘辞今莫睹,从臣嘉颂久无闻。
幽人闲望封中地,好为吾皇起白云。 -
24.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
25.《满江红(题冷泉亭)》 宋·辛弃疾
直节堂堂,看夹道、冠缨拱立。
渐翠谷、群仙东下,佩环声急。
闻道天峰飞堕地,傍湖千丈开青壁。
是当年、玉斧削方壶,无人识。 -
26.《大酺(春寒)》 宋·朱子厚
任琐窗深、重帘闭,春寒知有人处。
常年笑花信,问东风情性,是娇是妒。
冰柳成须,吹桃欲削,知更海棠堪否。
相将燕归又,看香泥半雪,欲归还误。 -
27.《瞿塘、巫峡》 清·张问陶
瞿塘蟠大壁,巫峡削千峰。
处处奇相敌,山山妙不重。
诗随林壑变,天辟画图浓。
何日真游遍,穿云策短筇? -
28.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
29.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
30.《次韵蒲左丞游虎丘十首》 唐·朱长文
万丈澄潭挟两崖,削成奇壁自天开。
龙泉一淬名因得,不待秦皇发冢来。 -
31.《同朱山长游江郎》 宋·柴元彪
屭赑开天风,三峰互参峙。
一如植躬圭,两峰拱而侍。
削玉石为笔,书空云作纸。
岚光动九天,翠色照千里。 -
32.《王家坡观瀑》 近代·陈三立
松底秋风翻两袂,杂随妇孺探胜地。
长谷横出小天池,斗下荦确沙石碎。
再折冥径路绝,披拂榛莽穿荒翳。
衣牵发甫脱免,乱石磊磊堆无次。 -
33.《玉梁道中杂咏》 宋·罗与之
峭壁围莽苍,荒蹊人削迹。
时闻芦苇丛,野鸟话岑寂。
浮生虽有涯,幽讨当无极。
御风独长啸,此心谢鞿馽。 -
34.《南康遇雪》 宋·方逢辰
夜来怪甚风太颠,掀箕震撼不可眠。
门前铁骑怒拔屋,枕上猛虎飞吼天。
却是庐山夕作雪,杨花未春先擘绵。
左蠡门前玉两柱,江心落石鹭一拳。 -
35.《灵岩》 宋·何子举
灵岩之境最超卓,高隐翠微浸碧落。
迢迢一迳倒青松,壁阙危门敞虚阁。
敞虚阁,见寥廓,万叠青山连海角。 -
36.《大涤洞天留题》 宋·湖杓
蔓藤森木阅千龄,断壁嵌崖翠削成。
安得抱琴来此宿,夜深随意写溪声。
平生昼里看丘壑,便欲扶筇快赏心。
真个溪山在亭外,老坡千古共知音。 -
37.《江行万里图》 宋·黄大受
雪山西来接海白,天之所以限南北。
谁人胸里着舆图,挥斥荆吴入绡墨。
浓浓淡淡两岸山,烟波弥茫江面宽。
水空漠漠鸟飞绝,渐看渐远天漫漫。 -
38.《题三岩》 宋·黄登
占断烟霞老一丘,玉岩阅历几春秋。
削成四壁开三面,比似他山出一头。
几欲登临寻胜概,偶然休沐得佳游。
醉磨浓墨书岩石,恨不携琴更少留。 -
39.《西岩胜水》 宋·蒋晋
柘川之西有削石,屹立巍巍峻如壁。
下有沧浪百尺深,澄清恰似秋天碧。
逝者如斯竟不停,孺子长歌堪濯缨。
故知源头有活水,支流分派迢迢清。 -
40.《暖谷诗》 宋·蒋祺
县南山水秀且清,天地坯冶陶精英。
有唐刺史昔行县,访寻洞穴为寒亭。
屈指於今几百祀,磨崖字字何纵横。
相随栈道倚空险,来者无不毛骨惊。