-
1.《过马肝峡石形与色皆如马肝迸出峭壁之上予观》 宋·袁说友
巉岩复巉岩,昨日通灵滩。
通灵二十里,有峡名马肝。
一山削壁立万仞,中有突兀如芝蟠。
轮囷累片叶,盘结分枝栾。 -
2.《绍兴辛巳秋过浯溪诵简斋诗因用其韵》 宋·陈从古
浯溪一股寒流碧,耸起双峰如削壁。
两公文墨照溪津,到今草木增颜色。
想当忠愤欲吐时,尽把江山供笔力。
我来吊古不胜情,岂但登临爱泉石。
渔阳旧事忍再论,仅赖令公安反侧。
书生百感夜不眠,起读新诗转凄恻。 -
3.《登庐山》 近代·许世英
平时爱著游山屐,今到匡庐第一回。
削壁插天星汉落,飞泉震壑石门开。
村过五柳怀松菊,寺访双林忆草莱。
此是人间清净地,风高晶冷绝尘埃。 -
4.《次朱文公廓然亭韵》 宋·李倜
清晨出西郊,危径甃滑石。
徐登九日山,眼观天地窄。
沧溟渺无涯,云林森削壁。
徙倚极遐观,感今怀往昔。 -
5.《赋得讲经台送石田禅师之虎丘》 明·梦观法师
讲经台,台何高。
关中圣者说法处,琪园白日天花飘。
千年化迹精灵聚,碧草不侵台下土。
听法游仙去复回,诗魂夜夜啼秋雨。 -
6.《游张公洞》 宋·黄庭坚
古洞深沉白昼间,烟霞出没绝尘寰。
落红满地花初歇,啼鸟一声春自闲。
丹灶苔荒仙去远,松坛月冷鹤飞还。
我来几欲重登眺,削壁题诗兴不悭。 -
7.《醉中下瞿唐峡中流观石壁飞泉》 宋·陆游
吾舟十丈如青蛟,乘风翔舞从天下。
江流触地白盐动,艳澦浮波真一马。
主人满酌白玉杯,旗下画鼓如春雷。
回头已失瀼西市,奇哉一削千仞之苍崖。 -
8.《自马当而上至壶口三钟石苍崖壁立下瞰层渊湍》 宋·杨冠卿
千崖削苍壁,万仞临深渊。
老翁立其傍,习惯若自然。
笑歌惊波澜,步武生云烟。
我欲从之游,结茅山之巅。
举瓢酌天浆,醉拍洪崖肩。
明月夜横玉,共看凌波仙。 -
9.《登望楚山最高顶》 唐·孟浩然
山水观形胜,襄阳美会稽。
最高唯望楚,曾未一攀跻。
石壁疑削成,众山比全低。
晴明试登陟,目极无端倪。
云梦掌中小,武陵花处迷。
暝还归骑下,萝月映深溪。 -
10.《万丈潭》 唐·杜甫
青溪合冥莫,神物有显晦。
龙依积水蟠,窟压万丈内。
跼步凌垠堮,侧身下烟霭。
前临洪涛宽,却立苍石大。 -
11.《青阳峡》 唐·杜甫
塞外苦厌山,南行道弥恶。
冈峦相经亘,云水气参错。
林迥硖角来,天窄壁面削。
溪西五里石,奋怒向我落。 -
12.《云门山投龙诗》 唐·赵居贞
晓登云门山,直上一千尺。
绝顶弥孤耸,盘途几倾窄。
前对竖裂峰,下临削成壁。
阳巘灵芝秀,阴崖半天赤。 -
13.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
14.《恼公》 唐·李贺
宋玉愁空断,娇饶粉自红。
歌声春草露,门掩杏花丛。
注口樱桃小,添眉桂叶浓。
晓奁妆秀靥,夜帐减香筒。 -
15.《冰柱》 唐·刘叉
师干久不息,农为兵兮民重嗟。
骚然县宇,土崩水溃。
畹中无熟谷,垄上无桑麻。
王春判序,百卉茁甲含葩。 -
16.《连昌宫词》 唐·元稹
连昌宫中满宫竹,岁久无人森似束。
又有墙头千叶桃,风动落花红蔌蔌。
宫边老翁为余泣,小年进食曾因入。
上皇正在望仙楼,太真同凭阑干立。 -
17.《新楼诗二十首·禹庙》 唐·李绅
削平水土穷沧海,畚锸东南尽会稽。
山拥翠屏朝玉帛,穴通金阙架云霓。
秘文镂石藏青壁,宝检封云化紫泥。
清庙万年长血食,始知明德与天齐。 -
18.《杜秋娘诗》 唐·杜牧
京江水清滑,生女白如脂。
其间杜秋者,不劳朱粉施。
老濞即山铸,后庭千双眉。
秋持玉斝醉,与唱金缕衣。 -
19.《杜秋娘诗》 唐·杜牧
京江水清滑,生女白如脂。
其间杜秋者,不劳朱粉施。
老濞即山铸,后庭千双眉。
秋持玉斝醉,与唱金缕衣。 -
20.《谷口寓居偶题》 唐·吴融
涔涔病骨怯朝天,谷口归来取性眠。
峭壁削成开画障,急溪飞下咽繁弦。
不能尘土争闲事,且放形神学散仙。
已熟前峰采芝径,更于何处养残年。