-
101.《更漏子》 唐·孙光宪
听寒更,闻远雁,半夜萧娘深院。
扃绣户,下珠帘,满庭喷玉蟾¤
人语静,香闺冷,红幕半垂清影。 -
102.《浣溪沙》 唐·张泌
钿毂香车过柳堤,桦烟分处马频嘶,为他沉醉不成泥¤
花满驿亭香露细,杜鹃声断玉蟾低,含情无语倚楼西。
马上凝情忆旧游,照花淹竹小溪流,钿筝罗幕玉搔头¤
早是出门长带月,可堪分袂又经秋,晚风斜日不胜愁。 -
103.《卖花者》 唐·司马扎
少壮彼何人,种花荒苑外。
不知力田苦,却笑耕耘辈。
当春卖春色,来往经几代。
长安甲第多,处处花堪爱。 -
104.《袭美先辈以龟蒙所献五百言既蒙见和复示荣唱…用伸酬谢》 唐·陆龟蒙
洪范分九畴,转成天下规。
河图孕八卦,焕作玄中奇。
先开否臧源,次筑经纬基。
粤若鲁圣出,正当周德衰。 -
105.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
106.《浪淘沙慢·梦觉透窗风一线》 宋·柳永
梦觉透窗风一线,寒灯吹息。
那堪酒醒,又闻空阶,夜雨频滴。
嗟因循、久作天涯客。
负佳人、几许盟言,便忍把、从前欢会,陡顿翻成忧戚。 -
107.《洛阳春》 宋·陈师道
素手拈花纤软。
生香相乱。
却须诗力与丹青,恐俗手、难成染。
一顾教人微倩。
那堪亲见。
不辞紫袖拂清尘,也要识、春风面。 -
108.《天仙子》 宋·周紫芝
雪似杨花飞不定。
枝上冻禽昏欲暝。
寒窗相对话分飞,萧鼓静。
灯炯炯。
一曲阳关和泪听。
酒入离肠愁欲凝。
往事不堪重记省。
劝君莫上玉楼梯,风力劲。
山色暝。
忍看去时楼下径。 -
109.《好事近(海棠)》 宋·周紫芝
春似酒杯浓,醉得海棠无力。
谁染玉肌丰脸,做燕支颜色。
送春风雨最无情,吹残也堪惜。
何似且留花住,唤小鬟催拍。 -
110.《菩萨蛮(广陵盛事)》 宋·蔡伸
水光山影浮空碧。
柳丝摇曳春无力。
柳岸系行舟。
吹箫忆旧游。
旧游堪更忆。
望断迷南北。
千古恨悠悠。
长江空自流。 -
111.《祝英台近》 宋·张元干
枕霞红,钗燕坠。
花露殢云髻。
粉淡香残,犹带宿酲睡。
画檐红日三竿,慵窥鸾鉴,长是倚、春风无力。 -
112.《浣溪沙》 宋·王之道
春到衡门病滞苏。
力强犹可驾柴车。
少年狂望一时无。
清坐不堪肌起粟,高谈还喜唾成珠。
红裙痴笑雪如须。 -
113.《喜迁莺(收灯后会客)》 宋·史浩
才过元夕。
送宴赏未阑,欢娱无极。
且莫收灯,仍休止酒,留取凤笙龙笛。
金马玉堂学士,当此同开华席。 -
114.《瑞鹤仙》 宋·史浩
是花堪爱惜。
谢天教、花信添花颜色。
花红衬花碧。
灿朝阳花露,鲛珠频滴。 -
115.《贺新郎》 宋·毛幵
风雨连朝夕。
最惊心、春光蜿晚,又过寒食。
落尽一番新桃李,芳草南园似积。
但燕子、归来幽寂。 -
116.《看花回(为寿东岩,庞蕴居也)》 宋·赵彦端
爱日。
报疏梅动意,春前呼得。
书栋晓开寿域。
度百和温馨,霜华无力。 -
117.《万年欢(硕人生日)》 宋·程大昌
富寿康宁,要三般齐足,方是有福。
献个新词,不是越夸搀祝。
七十古稀今独。
花钗底、髻云堆绿。 -
118.《满江红(春日)》 宋·王质
惨淡轻阴,都养就、朱朱白白。
最好是、梨花带雨,海棠映日。
暖雾烘成芳草色,娇风分与垂杨力。
听红边、翠杪啭清圆,曾相识。 -
119.《满江红(辛丑年假守沅州,蒙恩贬罢,归次长沙道中作)》 宋·吕胜己
忆昔西来,春已暮、余寒犹力。
正迤逦、登山临水,未嗟行役。
云笈偶寻高士传,桃川又访秦人迹。
向此时、游宦兴阑珊,归无策。 -
120.《摸鱼儿(观潮上叶丞相)》 宋·辛弃疾
望飞来、半空鸥鹭。
须臾动地鼙鼓。
截江组练驱山去,鏖战未收貔虎。
朝又暮。