-
21.《画马篇(同诸公宴睢阳李太守,各赋一物)》 唐·高适
君侯枥上骢,貌在丹青中。
马毛连钱蹄铁色,图画光辉骄玉勒。
马行不动势若来,权奇蹴踏无尘埃。 -
22.《宣州东峰亭各赋一物得古壁苔》 唐·刘太真
苒苒温寒泉,绵绵古危壁。
光含孤翠动,色与暮云寂。
深浅松月间,幽人自登历。 -
23.《景风扇物》 唐·张聿
何处青蘋末,呈祥起远空。
晓来摇草树,轻度净尘蒙。
水上微波动,林前媚景通。
寥天鸣万籁,兰径长幽丛。
渐飏抟扶势,应从橐籥功。
开襟若有日,愿睹大王风。 -
24.《物情》 唐·李咸用
谁分万类二仪间,禀性高卑各自然。
野鹤不栖葱蒨树,流莺长喜艳阳天。
李斯溷鼠心应动,庄叟泥龟意已坚。
成是败非如赋命,更教何处认愚贤。 -
25.《满庭芳·万物之中》 元·侯善渊
万物之中,为人最贵,内存一点精微。
至灵至圣,日用有谁知。
隐显存亡顺化,方圆应、曲直投机。
从伊变,行居坐卧,动止镇相随。 -
26.《西江月·大道不由别物》 元·牧常晁
大道不由别物,只由心上行持。
念头才动汞铅飞。
止要定心专气。
杀盗淫邪不纪,利名恩爱休迷。
无心无事是丹基。
说破元来容易。 -
27.《和圣俞咏昌言五物·缚虎图》 宋·司马光
孙生非画师,趣尚颇奇伟。
为人少谐合,不肯畜互子。
时时入深山,信足动百里。
萧然坐盘石,尽日曾不起。 -
28.《有僧自峡中来持黄黔州手制茶兼能道其动静与》 宋·贺铸
平生得禄仅荣亲,持底天涯料理贫。
夜户不关无长物,晨炊待火乞诸邻。
山{狇木換喿}颇侠能来虎,水弩何知枉中人。
少减家园旧年调,携笼先采雨前春。 -
29.《洞仙歌·摧残万物》 宋·无名氏
摧残万物,不忍临轩槛。
待得春来是早晚。
向纷纷、雪里开,一枝见。
清香满。 -
30.《武陵春·物物般般都放下》 宋·无名氏
物物般般都放下,熟境自然休。
忙里偷闲闹处收。
不挂一丝头。
动静不拘无动静,法界莫能归境丘。
逍遥物外游。
性似水晶球。 -
31.《早起览物成咏》 宋·文同
移枕出幽幌,披衣步前楹。
秋容草木静,晓气烟云轻。
蝉噪宿露滴,雁飞朝霞明。
尘心幸未动,聊此纳余清。 -
32.《观物吟》 宋·邵雍
一气才分,两仪已备。
圆者为天,方者为地。
变化生成,动植类起。
人在其间,最灵最贵。 -
33.《观物吟》 宋·邵雍
地以静而方,天以动而圆。
既正方圆体,还明动静权。
静入必成润,动极遂成然。
润则水体具,然则火用会。
水体以器受,火用以薪传。
体在天地后,用起天地先。 -
34.《观物吟》 宋·邵雍
居暗观明,居静观动。
居简观繁,居轻观重。
所居者寡,所观则众。
匪居匪观,众寡何用。 -
35.《晨钟动雷池望日》 宋·张栻
浮气列下陈,天净澄秋容。
朝暾何处升,偏偏认微红。
须臾眩众采,阊阖开九重。
金钲忽涌出,晃荡浮双瞳。
乾坤豁呈露,群物光芳中。
谁知雷池景,乃与日观同。
徒倾葵藿心,再拜御晓风。 -
36.《约眉之寓公饮郡圃梅下分韵得动字》 宋·魏了翁
穷阴雕残年,小雨杂寒冻。
野迥山色枯,木落天宇空。
殷勤玉雪友,岁岁管宾送。
孤标耿黄昏,清艳横螮蝀。 -
37.《谢戴时芳惠物》 宋·陈著
蚁绿浮香雪外春,锦翰飞动玉芝新。
山人已约餐松柏,此馈应知是获麟。 -
38.《声声慢·心浮易动》 元·侯善渊
心浮易动,熟景难忘。
驱驰镇日忙忙。
已过中年,有若日暮之光。
恰如残灯怕晓,似风飘、败叶凋黄。 -
39.《马贲以画花竹名政宣间其孙远得贲用笔意人物》 宋·张镃
世间有真画,诗人干其初。
世间有真诗,画工掇其余。
飞潜与动植,横写极太虚。
造物恶泄机,艺成不可居。 -
40.《题夏仲昭墨竹横卷盖陈缉熙先生故物也》 明·李东阳
昆山夏老能笔耕,开云种玉看峥嵘。
千条万叶入霄汉,世间草木空有名。
来持琅玕叫阊阖,坐使燕石无光晶。
北人贵竹如贵玉,直以高价酬丹青。