-
1.《地动聊句》 宋·苏舜元
大荒孟冬月,末旬高舂时。
日腹昏盲伥,风口鸣呜咿。
万灵困险戚,百槎嗟阳衰。
浓寒有胜气,天冻无败期。 -
2.《秋声赋》 宋·欧阳修
欧阳子方夜读书,闻有声自西南来者,悚然而听之,曰:“异哉!”初淅沥以萧飒,忽奔腾而砰湃,如波涛夜惊,风雨骤至。
其触于物也,鏦鏦铮铮,金铁皆鸣;又如赴敌之兵,衔枚疾走,不闻号令,但闻人马之行声。
予谓童子:“此何声也?汝出视之。
”童子曰:“星月皎洁,明河在天,四无人声,声在树间。 -
3.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
4.《琴歌》 唐·李颀
主人有酒欢今夕,请奏鸣琴广陵客。
月照城头乌半飞,霜凄万树风入衣。
铜炉华烛烛增辉,初弹渌水后楚妃。
一声已动物皆静,四座无言星欲稀。
清淮奉使千馀里,敢告云山从此始。 -
5.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
6.《沧浪亭记》 宋·苏舜钦
予以罪废,无所归。
扁舟吴中,始僦舍以处。
时盛夏蒸燠,土居皆褊狭,不能出气,思得高爽虚辟之地,以舒所怀,不可得也。
一日过郡学,东顾草树郁然,崇阜广水,不类乎城中。 -
7.《静斋诗题盛君明之室也》 宋·李廌
人生乃动物,万事皆动端。
阴阳造化汝,赋汝以五官。
五官各治职,愈治当愈残。
非苦动所扰,乌知静为安。 -
8.《大隐坊·赵记室俶在职无事》 唐·孟郊
卑静身后老,高动物先摧。
方圆水任器,刚劲木成灰。
大道母群物,达人腹众才。
时吟尧舜篇,心向无为开。
彼隐山万曲,我隐酒一杯。
公庭何所有,日日清风来。 -
9.《和耜岩赞易传来韵》 宋·何梦桂
三釜养弗违,五斗腹已餍。
归无买山银,聊占白石崦。
崦西有斗室,草色青入帘。
有时独悲歌,白云低覆檐。 -
10.《郊庙歌辞·祀风师乐章·亚献终献》 唐·包佶
膋芗备,玉帛陈。
风动物,乐感神。
三献终,百神臻。
草木荣,天下春。 -
11.《祭风伯坛应张太祝作》 唐·储光羲
圣主御青春,纶言命使臣。
将修风伯祀,更福太平人。
帟幕宵联事,坛场晓降神。
帝心矜动物,非为属车人。 -
12.《祀风师乐章·亚献终献》 唐·包佶
膋芗备,玉帛陈。
风动物,乐感神。
三献终,百神臻。
草木荣,天下春。 -
13.《立春日呈宫傅侍郎》 唐·皇甫曙
朝旦微风吹晓霞,散为和气满家家。
不知容貌潜消落,且喜春光动物华。
出问池冰犹塞岸,归寻园柳未生芽。
摩娑酒瓮重封闭,待入新年共赏花。 -
14.《立春日呈宫傅侍郎》 唐·皇甫曙
朝旦微风吹晓霞,散为和气满家家。
不知容貌潜消落,且喜春光动物华。
出问池冰犹塞岸,归寻园柳未生芽。
摩娑酒瓮重封闭,待入新年共赏花。 -
15.《奉和陆使君长源夏月游太湖(此时公权领湖州)》 唐·皎然
庾公心旷远,府事局耳目。
遂与南湖游,虚襟涤烦燠。
始知皇天意,积水在亭育。
细流信不让,动物欣所蓄。 -
16.《四禽图》 明·李东阳
碧林红叶惊飞鸟,江上秋风下来早。
雁去鸿辞烟水空,蒹葭落尽芙蓉老。
原头鹡鸰如有知,应怜岁暮得同栖。
枝间戴胜声不住,应忆春园初降时。 -
17.《蝉》 宋·于石
斜阳挂庭树,有蝉鸣树颠。
无端聒人耳,惊我闲窗眠。
吾观动物中,至清莫如蝉。
翩然蜕污浊,饱餐风露寒。
此外一无求,何苦浪喧喧。
口给只屡憎,不如且忘言。 -
18.《雪后南泛宿潘氏》 明·蔡羽
黄芦萧萧寒,草短日光白。
有客弄烟绮,独挂沧江席。
起披楞伽雪,忽见茶磨脊。
蓬莱白银宫,宛转在几格。 -
19.《九日在迩索居无聊取满城风雨近重阳为韵赋七》 宋·戴表元
雁雁西北来,亦复东南翔。
动物各有时,吾当谨行藏。
厚墐违严风,密袂御凛霜。
陶然茅檐下,一笑生春阳。 -
20.《七阳字》 宋·戴表元
雁雁西北来,亦复东南翔。
动物各有时,吾当谨行藏。
厚□违严风,密袂御凛霜。
陶然茅檐下,一箧生春阳。