-
1.《非风幡动仁者心动颂》 宋·释本先
非风幡动唯心动,自古相传直至今。
今后水云人欲晓,祖师直是好知音。 -
2.《风幡亮上人游浙》 宋·释惟一
动在风幡动在心,集云棒下已分明。
而今百越三吴去,肯听它家热碗鸣。 -
3.《此心》 当代·钱钟书
伤春伤别昔曾经,木石吴儿渐忏情。
七孔塞茅且浑沌,三星钩月不分明。
闻吹夜笛魂犹警,看动风幡意自平。
漫说此中难测地,好凭心画验心声。 -
4.《示行者》 宋·释印肃
绝顶无人处,融会亦非难。
独步依无住,圆心岂往还。
深深妙在无言说,莫教闲指动风幡。
大事彻头须进步,白云千里故乡关。 -
5.《偈二首》 宋·释休
风动邪,幡动邪,风鸣邪,铃鸣邪。
非风铃鸣,非风幡动。
此土与西天,一队黑漆桶。
诳惑世间人,请看灭胡种。
山僧不奈何,趁后也打鬨。
瓠子曲弯弯,冬瓜直儱侗。 -
6.《示弟子彭资深心斋居士》 宋·释印肃
灵山话月,曹溪指月,禅可禅而成大过。
一念顿超没量人,六月雪歌向猛火。 -
7.《初赐幡胜戏和诸公二首》 宋·孔武仲
镂幡剪胜喜倾朝,不问纡蓝与珥貂。
群玉参差排晚日,万花琐碎动春霄。
蕙风已转东郊绿,柳雪犹低北苑条。
从此恩波与温律,并随歌颂入咸韶。 -
8.《南华五十韵》 宋·朱翌
乡里黄梅接,家居祖刹邻。
常闻肉身佛,甘作硙坊人。
坚有悬腰石,空无拂镜尘。
已舂诸米熟,自识本心真。 -
9.《见浙翁琰禅师》 宋·白玉蟾
谓师有道国人皆,何必文殊更五台。
棒喝交驰聊复尔,离微不犯亦奇哉。
且言风动还幡动,莫问船来与陆来。
不道相逢不相识,尽教寒拾笑咍咍。 -
10.《菩萨蛮》 唐·牛峤
舞裙香暖金泥凤,画梁语燕惊残梦。
门外柳花飞,
玉郎犹未归¤
愁匀红粉泪,眉剪春山翠。 -
11.《祠二庙之明日未得顺风呈同行》 宋·孔武仲
岳州西祠从古有,控带洞庭湖之口。
前对隐显明灭之湘山,下接渊沦汹涌之长川。
茫茫白沙连绝屿,淡淡古木蟠苍烟。
昭灵王,左安流, -
12.《戏题承天寺法堂前柏》 宋·黄庭坚
树底蒲团禅老家,高僧倚坐日西斜。
有人试问西来事,无处安排玉如意。
方者风旛动不同,不道风幡境亦空。
开口已非无问处,高僧不语人归去。 -
13.《陈大夫华严阁》 宋·邓肃
星郎德望欲摩天,坎止流行任自然。
直道不回真铁石,高怀未老已林泉。
宗门夙了风幡动,杰阁聊修香火缘。
顾我驱驰成底事,羡公真是地行仙。 -
14.《曹山延寿院》 宋·陈岩
三解坳泓一角亏,其间浊水照摩尼。
风幡不动炉烟直,正是僧禅定起时。 -
15.《颂古四十八首》 宋·释慧开
风幡心动,一状领过。
只知开口,不觉话堕。 -
16.《颂古四十五首》 宋·释慧远
不是风幡动,亦非仁者心。
自从胡乱后,淈{左氵右盾}到而今。 -
17.《偈颂三十首》 宋·释印肃
出家无易事,了道亦非难。
各自要努力,如人担上山。
累劫负偿命,此生莫等闲。
遇时若不顺,展转落仇关。 -
18.《金刚随机无尽颂·启唱真乘》 宋·释印肃
稽首一切智,圆通十方慧。
无上两足尊,法体含三世。
归命万德师,与慈启大悲。
溥度恒沙乐,愿力难恩□。 -
19.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
这个形容,缘报遭逢。
藏万德於未兆,戢六用於无踪。
雪阵血战,玉田历农。
影响若空谷,随扣如霜钟。
竿头不是风幡动,知有此事还卢舂。 -
20.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。