-
21.《杂诗·秋风何冽冽》 魏晋·左思
秋风何冽冽,白露为朝霜。
柔条旦夕劲,绿叶日夜黄。
明月出云崖,皦皦流素光。
披轩临前庭,嗷嗷晨雁翔。
高志局四海,块然守空堂。
壮齿不恒居,岁暮常慨慷。 -
22.《宝鼎现(寿京尹曾留远侍郎渊子)》 宋·陈著
玉宸凝眷。
要得培□,神皋根本。
天赋与、经纶好手,门外红尘谈笑遣。
任草色、遍空庭交翠,月往风来自便。 -
23.《宝鼎现(寿京尹曾留远侍郎渊子)》 宋·陈著
玉宸凝眷。
要得培□,神皋根本。
天赋与、经纶好手,门外红尘谈笑遣。
任草色、遍空庭交翠,月往风来自便。 -
24.《满井游记》 明·袁宏道
燕地寒,花朝节后,余寒犹厉。
冻风时作,作则飞沙走砾。
局促一室之内,欲出不得。
每冒风驰行,未百步辄返。 -
25.《蝉赋》 魏晋·曹植
唯夫蝉之清素兮,潜厥类乎太阴。
在盛阳之仲夏兮,始游豫乎芳林。
实澹泊而寡欲兮,独怡乐而长吟。
声皦皦而弥厉兮,似贞士之介心。 -
26.《大涤洞天留题》 宋·李暘夫
谁挽天河泻翠崖,一条飞瀑界烟霞。
只愁风力半天劲,吹向人间作雪花。 -
27.《梅》 宋·王石室
静参香影句,独向野桥行。
数点水边白,十分天下清。
嫩条尤劲直,老树更晶明。
冰雪穷冬里,春风赖尔生。 -
28.《怀湘江》 明·葛高行文
览洞庭之流波兮,帝子游乎潇湘。
神仿佛而忽睹兮,云滃滃而飞扬。
石磕磕而振厓兮,灏长澜之洋洋。
登巉岩之峻丘兮,攀朻枝而鸟翔。 -
29.《蓟门行赠张伯诲将军》 明·杨承鲲
蓟门三日风日黄,惊尘涨天归路长。
禁柳条寒半欲折,边榆叶稀天欲霜。
将军角弓控不发,枥上鸣镳动咆哱。
玉帐高褰瀚海云,朱旗半掩孤城月。 -
30.《送郑叔车》 明·张孟兼
郑子离襁褓,所怙惟乃父。
父昔仕燕京,半世去乡土。
子家孝义门,十世居同聚。
派衍白麟支,望出荥阳谱。 -
31.《再和》 宋·苏轼
衰迟何幸得同朝,温劲如君合珥貂。
谁惜异材蒙径寸,自惭枯枿借凌霄。
光风泛泛初浮水,红糁离离欲缀条。
后日一樽何处共,奉常端冕作咸韶。 -
32.《杨秘校秋怀》 宋·宋祁
上天分四序,素秋独可悲。
商风劲危条,寒露鲜繁蕤。
依依燕去巢,嘒嘒蝉抱枝。
抚物喟然叹,流光忽已驰。
危衿恧新壮,华领移故缁。
愿君策高足,无后功名时。 -
33.《波棱乃自波陵国来盖西域蔬也甚能解面毒予颇》 宋·张耒
谁从西域移佳蔬,遍植中原葵苋俱。
清霜严雪冻不死,寒气愈盛方芳敷。
贯金锐箭脱秋竹,剪罗巧带飘华裾。
中含金气抱劲利,穿涤炎热清烦纡。 -
34.《自崔镇至济州人情风俗可叹三十韵》 元·王冕
天阙星河近,关山道路长。
断云依野树,归鸟傍斜阳。
吊古添惆怅,伤时重慨慷。
艰难衣带缓,辛苦□毛苍。 -
35.《望梅·小寒时节》 宋·无名氏
小寒时节,正同云暮惨,劲风朝烈。
信早梅、偏占阳和,向日暖临溪,一枝先发。
时有香来,望明艳、瑶枝非雪。
想玲珑嫩蕊,绰约横斜,旖旎清绝。 -
36.《和刁太博新墅十题其九绵桧》 宋·梅尧臣
翠色凌寒岂易衰,柔条堪结更葳蕤。
松身柏叶能相似,劲拔缘何不自持。 -
37.《竹棕》 宋·文同
秀干扶疏彩槛新,琅玕一束净无尘。
重苞吐实黄金穗,密叶围条碧玉轮。
凌犯雪霜持劲节,遮藏烟雨长轻筠。
此名未入华林记,谁念西南寂寞春。 -
38.《赋园中所有十首》 宋·苏辙
萱草朝始开,呀然黄鹄觜。
仰吸日出光,口中烂如绮。
纤纤吐须鬣,冉冉随风哆。
朝阳未上轩,粲粲幽闲女。 -
39.《咏雪》 宋·曾巩
北风萧萧鸣且歇,短日悠悠生复灭。
朝含沧海满天云,暮断行人千里雪。
初通壑谷气先冷,渐蔽郊原路疑绝。
并包华夷德岂薄,改造乾坤事尤谲。 -
40.《蜡梅花》 宋·董嗣杲
刚条簇簇冻蝇封,劲叶将零傲此冬。
磬口种奇英可嚼,檀心香烈蒂初鎔。
根依阳地春风透,瓶倚晴窗日气浓。
一样黄昏疏影处,悬知水月不相容。