-
1.《涧松》 唐·崔涂
寸寸凌霜长劲条,路人犹笑未干霄。
南园桃李虽堪羡,争奈春残又寂寥。 -
2.《郁李子花》 宋·董嗣杲
劲条馥卉冒仙荄,殿取东皇艳杏开。
茜瓣吐须凝露态,白英粘萼晕春腮。
自知此树无人指,谁问他蹊有种栽。
插取瓦瓶聊补空,不期粗俗误蜂来。 -
3.《洛城秋雨》 宋·宋庠
霜月兼寒雨,高斋伴寂寥。
已能阴漠漠,更自韵萧萧。
宫迥天低阙,津长雾失桥。
芦灰迷桂晕,梁屋掩霞朝。 -
4.《松》 唐·李峤
郁郁高岩表,森森幽涧陲。
鹤栖君子树,风拂大夫枝。
百尺条阴合,千年盖影披。
岁寒终不改,劲节幸君知。 -
5.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。 -
6.《植灵寿木》 唐·柳宗元
白华鉴寒水,怡我适野情。
前趋问长老,重复欣嘉名。
蹇连易衰朽,方刚谢经菅。
敢期齿杖赐?聊且移孤茎。 -
7.《石淙(一作五淙十首)》 唐·孟郊
岩谷不自胜,水木幽奇多。
朔风入空曲,泾流无大波。
迢递径难尽,参差势相罗。
雪霜有时洗,尘土无由和。 -
8.《续古诗十首》 唐·白居易
戚戚复戚戚,送君远行役。
行役非中原,海外黄沙碛。
伶俜独居妾,迢递长征客。
君望功名归,妾忧生死隔。 -
9.《有木诗八首》 唐·白居易
有木名弱柳,结根近清池。
风烟借颜色,雨露助华滋。
峨峨白雪花,袅袅青丝枝。
渐密阴自庇,转高梢四垂。 -
10.《栽杉》 唐·白居易
劲叶森利剑,孤茎挺端标。
才高四五尺,势若干青霄。
移栽东窗前,爱尔寒不凋。
病夫卧相对,日夕闲萧萧。 -
11.《栽杉》 唐·白居易
劲叶森利剑,孤茎挺端标。
才高四五尺,势若干青霄。
移栽东窗前,爱尔寒不凋。
病夫卧相对,日夕闲萧萧。 -
12.《和微之诗二十三首·和酬郑侍御东阳春闷放怀追越游见寄》 唐·白居易
君得嘉鱼置宾席,乐如南有嘉鱼时。
劲气森爽竹竿竦,妍文焕烂芙蓉披。
载笔在幕名已重,补衮于朝官尚卑。 -
13.《村夜二篇》 唐·陆龟蒙
江上冬日短,裴回草堂暝。
鸿当绝塞来,客向孤村病。
绵绵起归念,咽咽兴微咏。
菊径月方高,橘斋霜已并。 -
14.《西戎即叙》 唐·李子昂
悬首藁街中,天兵破犬戎。
营收低陇月,旗偃度湟风。
肃杀三边劲,萧条万里空。
元戎咸服罪,馀孽尽输忠。 -
15.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
16.《同韩给事观毕给事画松石》 唐·皇甫冉
海峤微茫那得到,楚关迢递心空忆。
夕郎善画岩间松,远意幽姿此何极。
千条万叶纷异状,虎伏螭盘争劲力。 -
17.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
18.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
19.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
20.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。