-
1.《与常不轻弈棋输松枝笔一篇》 宋·章甫
南山苍须翁,阅世几千秋。
终以明自煎,晚为松滋侯。
孙枝后来秀,劲直余风流。
亦学管城子,来从毛颖游。 -
2.《夜宿阳山矶将晓大雨北风甚劲俄顷行三百余里》 宋·陆游
五更颠风吹急雨,倒海翻江洗残暑。
白浪如山泼入船,家人惊怖篙师舞。
此行十日苦滞留,我亦芦丛厌鸣橹。
书生快意轻性命,十丈蒲帆百夫举,星驰电骛三百里,坡陇联翩杂平楚。 -
3.《感竹吟》 元·王冕
云溪老竹持苦节,玉质萧森出岩穴。
苍苍古色谁为摩?凛凛清风自然别。
劲直不肯降雪霜,潇洒不肯栖凤凰。
愿杀长身载经籍,要为吾道垂休光。 -
4.《云溪观竹戏书二绝句》 宋·陆游
气盖冰霜劲有余,江边见此列僊癯。
清寒直入人肌骨,一点尘埃住得无? -
5.《次韵李平叔直舍竹二绝句》 宋·韩元吉
寒梢到地不肯屈,迸笋出檐还作行。
故庆余韵占风月,要自劲节含冰霜。 -
6.《满井游记》 明·袁宏道
燕地寒,花朝节后,余寒犹厉。
冻风时作,作则飞沙走砾。
局促一室之内,欲出不得。
每冒风驰行,未百步辄返。 -
7.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
8.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
9.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
10.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。