-
1.《次韵曾端伯晚过青山》 宋·李牧
怪底尘劳破,青山在眼中。
竹桥低跨水,林磬小鸣风。
半岭暮云碧,一村霜叶红。
禅枝栖众鸟,回首意无穷。 -
2.《光武帝临淄劳耿弇》 两汉·刘秀
车驾至临溜自劳军,群臣大会。
帝谓弇曰:“昔韩信破历下以开基,今将军攻祝阿以发迹,此皆齐之西界,功足相方。
而韩信袭击已降,将军独拔勍敌,其功乃难于信也。
又田横烹郦生,及田横降,高帝诏卫尉,不听为仇。 -
3.《欧阳晔破案》 明·冯梦龙
欧阳晔治鄂州,民有争舟而相殴至死者,狱久不决。
晔自临其狱,坐囚于庭中,去其桎梏而饮食之,食讫,悉劳而还之狱。
独留一人于庭,留者色变而惶顾。
晔曰:“杀人者汝也!”囚佯为不知所以。 -
4.《破山光明庵》 宋·释仲殊
身是光明幢,语是光明经。
光明聚不散,妙是成真形。
示现三界前,何劳问丹青。
坐断龙斗山,宝月孤亭亭。 -
5.《劳农安德镇古刹过句德华园二首》 宋·程公许
招提款松竹,古碣阅楷籀。
惠然二友佳,共此一卮酹。
扶携涉幽园,邂逅展遐眺。
海棠饮未酣,芳槛破微笑。 -
6.《夜游宫·识破尘劳苦》 元·马钰
识破尘劳苦。
苦乐清闲,恣情歌舞。
有似孤云来又去。
没牵缠,得逍遥,内自补。
日夜调龙虎。
时时姹婴相聚。
养就神珠空里吐。
放光明,现元初,相貌主。 -
7.《南柯子·踏破尘劳网》 元·侯善渊
踏破尘劳网,冲天志决贞。
手中持剑转环睛。
日耀争光,*烁莹天明。
觉海千寻底,灵波万里倾。
群魔消散鬼神惊。
点化纯阳,永永住蓬瀛。 -
8.《补破为杜诗下转语赠老妇》 宋·艾性夫
一寒谁复解绨袍,百结重缝叹汝劳。
莫遣海图归短褐,此身正自困风涛。 -
9.《过旧宅二首》 唐·李世民
新丰停翠辇,谯邑驻鸣笳。
园荒一径断,苔古半阶斜。
前池消旧水,昔树发今花。
一朝辞此地,四海遂为家。 -
10.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·芳树》 唐·罗隐
细蕊慢逐风,暖香闲破鼻。
青帝固有心,时时动人意。
去年高枝犹压地,今年低枝已憔悴。
吾所以见造化之权,变通之理。