-
1.《临江仙·用心勤苦是新诗》 宋·邢俊臣
用心勤苦是新诗。
吟安一个字,拈断数茎髭。 -
2.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
3.《柏学士茅屋》 唐·杜甫
碧山学士焚银鱼,白马却走深岩居。
古人己用三冬足,年少今开万卷余。
晴云满户团倾盖,秋水浮阶溜决渠。
富贵必从勤苦得,男儿须读五车书。 -
4.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
5.《论贵粟疏》 两汉·晁错
圣王在上,而民不冻饥者,非能耕而食之,织而衣之也,为开其资财之道也。
故尧、禹有九年之水,汤有七年之旱,而国亡捐瘠者,以畜积多而备先具也。
今海内为一,土地人民之众不避汤、禹,加以亡天灾数年之水旱,而畜积未及者,何也?地有遗利,民有余力,生谷之土未尽垦,山泽之利未尽出也,游食之民未尽归农也。
民贫,则奸邪生。 -
6.《渭村退居,寄礼部崔侍郎、翰林钱舍人诗一百韵》 唐·白居易
圣代元和岁,闲居渭水阳。
不才甘命舛,多幸遇时康。
朝野分伦序,贤愚定否臧。
重文疏卜式,尚少弃冯唐。 -
7.《秋日田家杂咏》 清·黄燮清
西风八九月,积地秋云黄。
力田已告成,计日宜收藏。
刈获须及时,虑为雨雪伤。
农家终岁劳,至此愿稍偿。 -
8.《郊行》 宋·王安石
柔桑采尽绿阴稀,芦箔蚕成密茧肥。
聊向村家问风俗:
如何勤苦尚凶饥? -
9.《再和圣愈见答》 宋·欧阳修
两畿相望东与西,书来三日犹为稽。
短篇投子譬瓦砾,敢辱报之金褭蹄。
文章至宝被埋没,气象往往干云霓。
飞黄伯乐不世出,四顾骧首空长嘶。 -
10.《弃妇辞》 明·周忱
回车已驾衡门下,将去复留情不舍。
举家欲语畏郎嗔,独自登车无送者。
吞悲惟恐路人知,默默还思初嫁时。
父母殷勤受明礼,良媒宛转来通辞。 -
11.《示诸儿》 宋·洪咨夔
道大两仪小,身寡万物众,此心能砥柱,斯文即隆栋。
书从羲孔来,字字济世用。
愈穷理逾邃,如探无底洞。 -
12.《季秋既望吾族子侄以老人会于我家名日燕老集》 宋·陈著
飒飒西风来,吹不开眉端。
团团空中月,照不见肺肝。
菊花仍旧香,过雁秋年年。
我怀人得知,流光逝如川。 -
13.《读先君新第落成诗有感因韵书示蒙孙》 宋·陈宓
信矣贤愚共一初,都缘勤怠遂殊居。
渊源有本天同健,潢潦无根夕易除。
何事不为尘所梁,平生须有善堪书。
要从陋巷甘勤苦,始得声名满观渠。 -
14.《八哀诗·故秘书少监武功苏公源明》 唐·杜甫
武功少也孤,徒步客徐兖。
读书东岳中,十载考坟典。
时下莱芜郭,忍饥浮云巘.负米晚为身,每食脸必泫。
夜字照爇薪,垢衣生碧藓。 -
15.《上新定宋使君》 唐·贯休
禅坐吟行谁与同,杉松共在寂寥中。
碧云诗里终难到,白藕花经讲始终。
水叠山层擎草疏,砧清月苦立霜风。
十年勤苦今酬了,得句桐江识谢公。 -
16.《和周楚望》 宋·张耒
宿雨生晓润,繁云滋暑阴。
我居废不葺,常苦积雨侵。
果坠厌风恶,草沉知潦深。
拳拳抱幽叹,耿耿婴烦襟。 -
17.《淮阴太宁山主崇岳逮与予诸公游今年七十余耳》 宋·张耒
我来之初季春月,门外李花如积雪。
杜门燕坐度长夏,庭树秋风忽骚屑。
西驰大火不复燎,急雨凄风争应节。
紫貂暴日知有待,画扇依墙将怨别。 -
18.《再和》 宋·吴芾
少年勤苦惜三余,老去惟思泛五湖。
已向林间甘淡泊,更从尘外学虚无。
酒徒渐觉随年减,诗债还应隔岁逋。
强欲冥搜赓绝唱,苦无笔力似三苏。 -
19.《寄施进之》 宋·赵蕃
我游尖峰回,一步成数憩。
仰攀松夭矫,俯睨石贔屭。
路穷入平野,飞鸟迎决眦。
庐舍半茅瓦,阡陌相栉比。 -
20.《毛诗·谷风》 宋·陈普
从一真心出自然,每於勤苦见贞坚。
细看行道迟迟处,足验民彝得自天。
几年游泳与方舟,一旦同心友作雠。
苦是人心多阻隔,满前珠玉不知收。