-
41.《三代门·夏禹》 唐·周昙
尧违天孽赖询谟,顿免洪波浸碧虚。
海内生灵微伯禹,尽应随浪化为鱼。 -
42.《过秦岭》 唐·孟贯
古今传此岭,高下势峥嵘。
安得青山路,化为平地行。
苍苔留虎迹,碧树障溪声。
欲过一回首,踟蹰无限情。 -
43.《东华观偃松》 唐·徐仲雅
半已化为石,有灵通碧湘。
生逢尧雨露,老直汉风霜。
月滴蟾心水,龙遗脑骨香。
始于毫末后,曾见几兴亡。 -
44.《临江仙(寿刘教)》 宋·刘辰翁
闻道城东鹤会,欣然一笑乘风。
不知一鹤在墙东。
神仙人不识,未始出吾宗。
弟子有年于此,先生之道如龙。
碧桃花子落壶中。
化为三五粒,元是北边松。 -
45.《爱竹歌》 宋·郑思肖
此君气节极伟特,令人爱之舍不得。
遍造山水有竹处,不问主人识不识。
朝朝暮暮看不足,感得碧光透双目。
一旦心空忽归去,挺身特立化为玉。 -
46.《董源山水图为北客赋》 宋·连文凤
江南本是山水国,峡影峨云插空碧。
世人爱画不爱真,一幅生绡悬素壁。
董生好手毕宏上,意在笔先方落笔。
云关岫幌扫层青,月浦烟汀写修白。 -
47.《杂咏十首酬汪镇卿》 宋·林景熙
垂垂大夏颠,一木枝无力。
精卫悲沧溟,铜驼化荆棘。
英风傲几砧,滨死犹铁脊。
血染沙场秋,寒日亦为碧。 -
48.《碧云洞》 宋·蒋燮
汉室真人已驾鸿,空留洞府旧山中。
暮云凝合元非鏁,俗骨腥膻自不通。
束火杖藜深杳杳,袖椎敲石喜{降阝换音}{降阝换音}。
若为化作双飞鸟,得与郎官继此风。 -
49.《张竞辰永康所居万卷堂》 宋·苏轼
君家四壁如相如,卷藏天禄吞石渠。
岂惟邺侯三万轴,家有世南行秘书。
儿童拍手笑何事,笑人空腹谈经义。
未许中郎得异书,且共扬雄说奇字。 -
50.《碧落洞(在英州下十五里·)》 宋·苏轼
槎牙乱峰合,晃荡绝壁横。
遥知紫翠间,古来仙释并。
阳崖射朝日,高处连玉京。
阴谷叩白月,梦中游化城。 -
51.《双溪》 宋·范成大
冷风骚骚木叶低,洞渊阻深生怪奇。
碧琳双涧黑无底,中有玉龙相对飞。
雷轰雪卷入林樾,化为一龙潭底没。
摩尼斗罢四山空,时有宝光岩下发。 -
52.《南斋前众树披猖,红梅居间不肆,因为翦剔》 宋·杨万里
道是司花定有神,元来造化在诗人。
扫除碧树无情朵,放出红梅恣意春。 -
53.《寄题万元享舍人园享七景·也贤》 宋·杨万里
架亭元用木,一夕化为竹。
醉眼碧成朱,若个是苍玉。 -
54.《题孙舜俞府判瑞石图》 宋·杨万里
鸡冠山青龟浦碧,松桂梢云三万尺。
何年星霣化为石,风吹木凝冰玉色。
仙人擘开光烛天,山下人家夜不眠。
松花桂子落如雪,飞入石中坚似铁。 -
55.《再赋石翁石婆》 宋·杨万里
石翁谁怒犹睥目,石婆多愁鬓先秃。
荒山野水四无人,二老对立今几春。
珠襦玉匣化为土,金鴈银凫亦飞去。
知是六朝何帝陵,摩挲碧藓俱无语。 -
56.《观化十五首》 宋·黄庭坚
故人去後绝朱弦,不报双鱼已隔年。
邻笛风飘月中起,碧云为我作愁天。 -
57.《丙申五月游兴化西门上溪》 宋·蔡襄
寻溪因过上溪游,雨后溪浑水乱流。
因傍堤松却飞盖,为闻山鸟轰鸣驺。
平田{禾罷}稏青云合,满谷芭蕉碧玉抽。
开济无功须早去,故时瓜陇有通侯。 -
58.《麦李诗》 南北朝·沈约
青玉冠西海。
碧石弥外区。
化为中园实。
其下成路衢。
在先良足贵。
因小邈难逾。
色润房陵缥。
味夺寒水朱。
摘持欲以献。
尚食且踟蹰。 -
59.《游超化寺》 宋·李廌
常笑博望侯,老死穷河源。
河源几万里,天派垂昆仑。
支流播九逆,砥柱疏三门。
行穿九地折,怒溢千里奔。 -
60.《碧扇行》 宋·郑清之
冰蚕吐丝青唾茸,天孙转机声隆隆。
帝象初裁新样月,苍然正色摩寒宫。
一朝飞随烈士手,九关自此无刚风。
乘鸾女与蒲葵翁,痴翁騃女谁为容。