-
1.《出郊偶赋》 宋·吴潜
聊驱小队出郊圻,天遣凉风却午曦。
雨脚似披千疋练,山容如障数层帷。
并岸低畴苗颔长,近坡高陇稻头垂。
因他景物思吾土,还是黄鸡白酒时。 -
2.《炙背》 宋·项安世
偻坐前檐曝午曦,一襟和暖似春时。
无因和共田夫比,直献君王更不疑。 -
3.《奉和咏日午》 唐·褚亮
曦车日亭午,浮箭未移晖。
日光无落照,树影正中围。
草萎看稍靡,叶燥望疑稀。
昼寝惭经笥,暂解入朝衣。 -
4.《奉和咏日午》 唐·虞世南
高天净秋色,长汉转曦车。
玉树阴初正,桐圭影未斜。
翠盖飞圆彩,明镜发轻花。
再中良表瑞,共仰璧晖赊。 -
5.《卜算子(端午)》 宋·史浩
符箓玉搔头,艾虎青丝鬓。
一曲清歌倒酒莲,尚有香蒲晕。
角簟碧纱厨,挥扇消烦闷。
唯有先生心地凉,不怕炎曦近。 -
6.《皇帝阁端午帖子词》 宋·宋庠
宝轸流薰唱,仙壶永瑞曦。
欲知人厉息,天报艾生迟。 -
7.《端午词·御阁》 宋·晏殊
献寿竞为长命缕,迎祥还佩赤灵符。
端门漏永晨曦上,飒飒薰风绕帝梧。 -
8.《壬午腊月下旬偶作二首》 宋·张耒
风折蒹葭水结凘,燕鸿相语定归期。
淮南水阔山长处,小待燕山霰雪曦。 -
9.《端午内中帖子词·皇帝阁》 宋·王珪
波生碧海露晨曦,争剽菖蒲集御卮。
见说太平无沴气,山中业艾独生迟。 -
10.《午睡》 宋·郑刚中
藜羹饭脱粟,穷达未须计。
日中困炎曦,到枕即昏睡。
营营百为扰,合眼尽遗弃。
悠然一榻间,烂熟见真意。
欲识太古风,去此不多地。
我愿四海平,圭窦永无事。
夏卧法曹簟,冬梦公孙被。 -
11.《连山王开诗试子午花四首》 宋·陈著
嫩绿扶疏红倒垂,红閒黄染数茎丝。
牢存本色心为主,懒竞时妆面向谁。
受二气中开止昼,当三伏里傲炎曦。
阴崖故国长安路,万里倾阳共藿葵。 -
12.《同从兄季弟游香山追和东坡端午游诸寺韵》 宋·喻良能
前车惟伯氏,后乘载阿连。
相携青莲界,共开白社筵。
黄梅雨初歇,红榴花正妍,净境聊莞尔,妙兴真悠然。 -
13.《游仙二十四首》 唐·吴筠
启册观往载,摇怀考今情。
终古已寂寂,举世何营营。
悟彼众仙妙,超然含至精。
凝神契冲玄,化服凌太清。 -
14.《满庭芳(夏曲)》 宋·毛滂
烁石炎曦,过云急雨,院落槐午阴清。
藕花开遍,绿细一池萍。
槽下真珠溜溜,龙团破、河朔余酲。
阑干外,梧桐叶底,金井辘轳声。 -
15.《沁园春》 宋·曹勋
浓绿交阴,脆圆经雨,夏景正新。
遽紫泥封检,红幢建钺,飘然吹起,一片闲云。
禁殿趋班,玉音亲诏,并遣皇华通宝邻。
凌篘去,任重霄温暑,万里风薰。 -
16.《三峡》 南北朝·郦道元
自三峡七百里中,两岸连山,略无阙处。
重岩叠嶂,隐天蔽日。
自非亭午夜分,不见曦月。
(阙 通:缺;重岩 一作:重峦)
至于夏水襄陵,沿溯阻绝。 -
17.《逍遥堂五咏》 宋·傅察
堂上薰风至,阳曦午更骄。
玩队欣叶密,引馀快冰消。
乳燕飞还坠,鸣蝉咽复调。
清谈能却暑,应不废招邀。 -
18.《宁宗皇帝拘词》 宋·宋理宗
沖澹凝金汞,忧勤失宝丹。
讲余曦正午,班促进派漏方残。
济野云生暗,苍梧日转寒。
列朝从艺祖,天阙会金銮。 -
19.《舟出下牢关》 宋·陆游
大舸凌惊涛,飞渡青玉峡。
虚壁云蒙蒙,阴洞风飒飒。
拂天松盖偃,入水山脚插。
炎曦忽摧破,亭午手忘箑。
悬知今夜喜,月白宿沙夹。
旷哉七泽游,盟鸥不须歃。 -
20.《郭熙山水障子》 宋·刘克庄
高为峰岚下涛江,极目森秀涵苍凉。
始知著色未造极,台似丑女施铅黄。
惊泉骇石聚幽怪,巨楠穷柏蟠老苍。
鹿门寺,华子冈,神雷鬼电或取将。