-
1.《鸣皋歌,送岑征君(时梁园三尺雪,在清泠池作)》 唐·李白
若有人兮思鸣皋,阻积雪兮心烦劳。
洪河凌竞不可以径度,冰龙鳞兮难容舠.
邈仙山之峻极兮,闻天籁之嘈嘈。
霜崖缟皓以合沓兮, -
2.《夜宿宝石精舍》 明·胡翰
出郭随稚子,薄暮投山扉。
叶落故园树,危柯风更悲。
劳生各已息,不知夜何其。
上人池阁中,灯火深相依。 -
3.《南柯子(将出行,陆丈知府置酒,出姬侍,酒半索词)》 宋·曾觌
绿荫侵檐净,红榴照眼明。
主人开宴出倾城。
正是雨余天气、暑风清。
别酒殷勤竟,危弦要妙声。
年年相见岂无情。
后日暮云回首、奈乘行。 -
4.《烂柯山》 宋·汪忱
山作危梁千尺横,一天金泛月波清。
幽禽不复惊棋响,深谷犹能答斧声。
塔坏尚余鸿雁意,井荒谁放辘轳鸣。
试将比较天台景,只欠璁珑琪树英。 -
5.《岁暮柯亭道中》 明·朱显
行旅正纷然,危亭古道边。
晚峰千树雪,寒陇几家烟。
孤棹荒城外,归心去鸟前。
浮踪未能定,况复值残年。 -
6.《寄李不危》 宋·张耒
忆昨东风吹马蹄,瓦关分袂涕交挥。
淮阳风物应如旧,独在柯山送雁归。 -
7.《沿檄柯山归别张特秀》 宋·楼钥
我昔志学年,侍亲宦西安。
弟兄游庠校,见君平生欢。
君才独颖出,逸驾不可攀。
夜窗共檠灯,春游合杯盘。 -
8.《自柯山归再过苍岭》 宋·楼钥
雨后过苍岭,平生行路难。
危层惊步滑,绝涧觉心寒。
就岭山逾险,趋平谷更盘。
年来轻世故,不作险涂看。 -
9.《游东坡和柯山潘邠老旧赋》 宋·程公许
恭惟庙廊具,岁晚话落湖。
岂不三缄舌,深惭七尽躯。
若为周士贵,翻作楚囚拘。
诗款催供上,皇总莫可呼。 -
10.《和柯东海潘瓜山游南园韵》 宋·陈宓
下帷窥圃事多违,到得南园已夕晖。
松竹不忙无世态,柳梅相逐见天机。
仆便萧散朝犹睡,鹤惯羁孤晚自归。
如此得闲堪自适,底须危处始知几。 -
11.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。 -
12.《秦州杂诗二十首》 唐·杜甫
满目悲生事,因人作远游。
迟回度陇怯,浩荡及关愁。
水落鱼龙夜,山空鸟鼠秋。
西征问烽火,心折此淹留。 -
13.《南山诗》 唐·韩愈
吾闻京城南,兹惟群山囿。
东西两际海,巨细难悉究。
山经及地志,茫昧非受授。
团辞试提挈,挂一念万漏。 -
14.《纪梦游甘露寺(寺在京口北固山上)》 唐·陆龟蒙
昔卧嵩高云,云窗正寒夕。
披裘忽生梦,似到空王宅。
峨天一峰立,栏楯横半壁。
级倚绿巅差,关临赤霄辟。 -
15.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
16.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
17.《自愧》 唐·李咸用
多负悬弧礼,危时隐薜萝。
有心明俎豆,无力执干戈。
壮士难移节,贞松不改柯。
缨尘徒自满,欲濯待清波。 -
18.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
19.《中吕·山坡羊》 元·陈草庵
伏低伏弱,装呆装落,是非犹自来着莫。
任从他,待如何?天公尚有妨农过,蚕怕雨寒苗怕火。
阴,也是错;晴,也是错。
身无所干,心无所患,一生不到风波岸。 -
20.《苏武传(节选)》 两汉·班固
武字子卿,少以父任,兄弟并为郎,稍迁至栘中厩监。
时汉连伐胡,数通使相窥观。
匈奴留汉使郭吉、路充国等前后十余辈,匈奴使来,汉亦留之以相当。
天汉元年,且鞮侯单于初立,恐汉袭之,乃曰:「汉天子我丈人行也。