-
1.《诵哀江南赋》 宋·周文璞
高桥沙水涸,台城蔓草缠。
下有烦冤人,诵此危苦篇。
我生楚臣后,身在江枫前。
但见去魂远,不见归魂还。 -
2.《酬孟武昌苦雪》 唐·元结
积雪闲山路,有人到庭前。
云是孟武昌,令献苦雪篇。
长吟未及终,不觉为凄然。
古之贤达者,与世竟何异。 -
3.《赠宣城宇文太守兼呈崔侍御》 唐·李白
白若白鹭鲜,清如清唳蝉。
受气有本性,不为外物迁。
饮水箕山上,食雪首阳颠。
回车避朝歌,掩口去盗泉。 -
4.《访吴式贤归赋诗复以未用韵成篇如前数》 宋·方回
秋仲已数晨,残暑饕余威。
两旬赫斯旱,岁事将告饥。
五谷既不熟,百卉亦具腓。
白露辍救田,巫祝绝祷祈。 -
5.《同元使君舂陵行》 唐·杜甫
遭乱发尽白,转衰病相婴。
沈绵盗贼际,狼狈江汉行。
叹时药力薄,为客羸瘵成。
吾人诗家秀,博采世上名。 -
6.《讲古文联句》 唐·皎然
帝出于震,文明始敷。
——潘述
山岳降气,龟龙负图。
——裴济 -
7.《三不为篇》 唐·海顺
我欲偃文修武,身死名存。
斫石通道,祈井流泉。
君肝在内,我身处边。
荆轲拔剑,毛遂捧盘。 -
8.《和永叔六篇其六啼鸟》 宋·梅尧臣
提胡芦,提胡芦,尔莫劝翁沽美酒。
公多金钱赐醇酎,名声压时为不朽。 -
9.《讲古文联句》 唐·皎然
帝出于震,文明始敷。
--潘述
山岳降气,龟龙负图。
--裴济 -
10.《正字南仲祭诗》 宋·周文璞
昭阳作噩冬,愁云凝上苍。
我堕豀谷底,卤莽闻公丧。
哲人困中寿,颇谓告者狂。
继执邸吏符,踯蹢抽肝肠。