-
1.《寄陈去疾进士》 唐·欧阳衮
放迹疑辞垢,栖心亦道门。
玄言萝幌馥,诗思竹炉温。
解带摇花落,弹琴散鸟喧。
江山兹夕意,唯有素交存。 -
2.《耳疾去后呈东坡》 宋·王诜
老婆心急频相劝,性难只得三日限。
我耳已较君不割,且喜两家皆平善。 -
3.《予宿疾多已失去独气痛时作赋诗自宽》 宋·陆游
疾久难全去,扶持度岁年。
垣墙完罅隙,七箸禁芳鲜。
渐减观书课,常储买药钱。
乡人多不识,谁与问沉绵? -
4.《去岁四月,得淋疾,今又四月,病犹未愈》 宋·杨万里
去岁四月病,如今一岁来。
越吟三百日,凉剂二千杯。
极痛过於割,通身总是灾。
花时久断酒,红药为谁开。 -
5.《闻故旧二三公或不幸于官或以疾病而去或以口》 宋·吴芾
平日衰迟众所怜,偶逢亨运亦腾骞。
七旬已过宜休矣,一出不归终溘然。
幸免烦言全晚节,且无多病恼残年。
直须更作投簪计,莫待将身到九泉。 -
6.《自去秋疾作正月尚未全愈晓枕有怀》 宋·汪莘
插柳栽花便满林,午天蜂蜨晓天禽。
老来病损浑无力,报答春光只有心。