-
141.《叹逝赋》 魏晋·陆机
昔每闻长老追计平生同时亲故,或凋落已尽,或仅有存者。
余年方四十,而懿亲戚属,亡多存寡;昵交密友,亦不半在。
或所曾共游一途,同宴一室,十年之外,索然已尽,以是哀思,哀可知矣,乃作赋曰: 伊天地之运流,纷升降而相袭。
日望空以骏驱,节循虚而警立。 -
142.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
143.《赠秀才入军》 魏晋·嵇康
鸳鸯于飞,肃肃其羽。
朝游高原,夕宿兰渚。
邕邕和鸣,顾眄俦侣。
俛仰慷慨,优游容与。 -
144.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
145.《咏史八首》 魏晋·左思
弱冠弄柔翰,卓荦观群书。
著论准过秦,作赋拟子虚。
边城苦鸣镝,羽檄飞京都。
虽非甲胄士,畴昔览穰苴。 -
146.《女冠子·淡烟飘薄》 宋·柳永
淡烟飘薄。
莺花谢、清和院落。
树阴翠、密叶成幄。
麦秋霁景,夏云忽变奇峰、倚寥廊。 -
147.《水调歌头·安石在东海》 宋·苏轼
余去岁在东武,作《水调歌头》以寄子由。
今年子由相从彭门居百余日,过中秋而去,作此曲以别。
余以其语过悲,乃为和之,其意以不早退为戒,以退而相从之乐为慰云耳安石在东海,从事鬓惊秋。
中年亲友难别,丝竹缓离愁。 -
148.《木兰花慢(雷峡道中作)》 宋·吴则礼
尽晴春自老,乍翠巘、出清流。
望杳杳飞旌,翩翩戍骑,初过边头。
幽花尚欹短岸,渐鸣禽、唤友绕行舟。
端有雕戈锦领,竞驰EC72褭骅骝。 -
149.《南乡子(陈南仲生日)》 宋·王之道
遗爱满南州。
千骑曾为万里游。
琳馆归来,无责更无忧。
坐听笙歌醉玉舟。
香雾郁金虬。
春入梅花助献酬。
请祝遐年,长笑挹浮丘。
何止莘君一百筹。
(友人莘彭年遗公九十六筹,故及之) -
150.《水调歌头》 宋·王千秋
迟日江山好,老去倦遨游。
好天良夜,自恨无地可销忧。
岂意绮窗朱户,深锁双双玉树,桃扇避风流。
未暇泛沧海,直欲老温柔。 -
151.《满庭芳(荷花)》 宋·赵长卿
竹飐斜梢,荷倾余沥,晚风初到南池。
雨收池上,高柳乱蝉嘶。
冉冉莲香满院,夕阳映、红浸庭闱。
凉生到,碧瓜破玉,白酒酌玻璃。 -
152.《角招》 宋·姜夔
吹香薄人。
已而商卿归吴兴,予独来,则山横春烟,新柳被水,游人容与飞花中。
怅然有怀,作此寄之。
商卿善歌声,稍以儒雅缘饰。 -
153.《朝中措(老香堂和刘自昭韵)》 宋·吴潜
衰翁老大脚犹轻,行到净凉亭。
近日方忧多雨,连朝且喜长晴。
谩寻欢笑,翠涛杯满,金缕歌清。
况有兰朋竹友,柳词贺句争鸣。 -
154.《水调歌头(和梅翁韵预赋山中乐,己未中秋中_书于老香堂)》 宋·吴潜
已是三堪乐,更是百无忧。
山朋溪友呼酒,互劝复争酬。
钓水肥鲜鳊鳜,采树甘鲜梨栗,罢稏一齐收。
树底飞罢盖,溪上放轻舟。 -
155.《括沁园春》 宋·林正大
大人先生,高怀逸兴,酒肉寓名。
纵幕天席地,居无庐室,以八荒为域,日月为扃。
贵介时豪,搢绅处士,未解先生酒适情。
徒劳尔,谩是非锋起,有耳谁听。 -
156.《送江陵薛侯入觐序》 明·袁宏道
当薛侯之初令也,珰而虎者,张甚。
郡邑之良,泣而就逮。
侯少年甫任事,人皆为侯危。
侯笑曰:“不然。 -
157.《送李愿归盘谷序》 唐·韩愈
太行之阳有盘谷。
盘谷之间,泉甘而土肥,草木丛茂,居民鲜少。
或曰:“谓其环两山之间,故曰‘盘’。
”或曰:“是谷也,宅幽而势阻,隐者之所盘旋。 -
158.《论盛孝章书/与曹公论盛孝章书》 魏晋·孔融
岁月不居,时节如流。
五十之年,忽焉已至。
公为始满,融又过二。
海内知识,零落殆尽,惟会稽盛孝章尚存。 -
159.《冯谖客孟尝君》 先秦·佚名
齐人有冯谖者,贫乏不能自存,使人属孟尝君,愿寄食门下。
孟尝君曰:“客何好?”曰:“客无好也。
”曰:“客何能?”曰:“客无能也。
”孟尝君笑而受之曰:“诺。 -
160.《梅圣俞诗集序》 宋·欧阳修
予闻世谓诗人少达而多穷,夫岂然哉?盖世所传诗者,多出于古穷人之辞也。
凡士之蕴其所有,而不得施于世者,多喜自放于山巅水涯之外,见虫鱼草木风云鸟兽之状类,往往探其奇怪,内有忧思感愤之郁积,其兴于怨刺,以道羁臣寡妇之所叹,而写人情之难言。
盖愈穷则愈工。
然则非诗之能穷人,殆穷者而后工也。