-
1.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
2.《赠江宰彦通》 宋·曾丰
富沙耆旧江先生,方册之中久闻名。
今识其子长安城,中年状貌老典刑。
居官不翅冰玉清,未尝一出清之声。
临事不翅水鉴明,未尝一示明之形。 -
3.《偈》 宋·晃逈
一切是非薮,皆从外听成。
我是厌闻者,反听存灵响。 -
4.《喜刘宝学彦修得归因叙初时凄怆之意十首》 宋·张嵲
衡岳峰高刮眼明,行看浑异去时情。
斜阳托宿沅江上,反听哀猿是好声。 -
5.《次韵莆大受琴中趣二首》 宋·郭印
二器入范围,物物皆吾琴。
外响蕴真寂,中虚含妙音。
世人若著相,正堕声色林。
那知反听处,万象融一心。 -
6.《物外》 宋·释文珦
物外烟霞古,幽深断送迎。
聩僧唯反听,啼鸟自春声。
望岳山心静,临池水观成。
岂知趋世者,终日但营营。 -
7.《闻蝉五绝句奉呈诸幕友》 宋·曾丰
静坐幽眠自反听,我新两耳似蝉鸣。
今日更向耳边噪,会忘归真作一声。 -
8.《高阳台·将反魏塘疏香女子亦以次日归吴下置酒话别离怀惘惘》 清·郭麐
暗水通潮,痴云阁雨,微阴不散重城。
留得枯荷,奈他先作离声。
清歌欲遏行云住,露春纤、并坐调笙。
莫多情,第一难忘,席上轻盈。 -
9.《有人以断肠草寄怨予偶见戏反之》 明·王微
木名有连理,草名有宜男。
花有枝并头,禽有翼鹣鹣。
西方鸟共命,东海鱼比目。
莲花千万亿,鸳鸯三十六。 -
10.《竹间听反舌鸟》 明·孤松秀上
细霭轻岚散竹林,搘颐小坐听晨禽。
未蒸花气机偏涩,乍写春声意独深。
缓引易调多种舌,琐言难竟一生心。
何如隐忍过残腊,末路风烟恐不禁。